ขอประโยคแรงๆเตือนสติตัวเองหน่อยค่ะ
เราสร้างโลก 2 ใบขึ้นมา ต่างคนต่างมีครอบครัวของตัวเอง เรารู้ว่าสุดท้ายเราต่างก้อไม่เลือกกันและกัน แต่มันก้อหยุดรัก หยุดคิดถึงเค้าไม่ได้ เค้าคือความตื่นเต้น คือสิ่งแปลกใหม่ที่ไม่เคยเจอค่ะ แต่ถ้าให้เทียบกัน โลกใบที่ 1 ของเราดีกว่าทุกอย่าง เราอยากหยุด อยากถอยออกมา แต่ในหัวมันยังวนเวียนคิดถึงแต่เค้า เราก้อไม่รู้ว่ามันรัก หรือมันหลง ตอนนี้ได้แต่ทุกข์ในใจ เวลามองหน้าคนเราก้อได้แต่ขอโทษเค้าในใจ ร้องไห้สำนึกผิด ก้อได้แต่บอกเค้าว่าเราเหนื่อยงาน