แม่ผมเป็นคนชอบพูดคำสั้น ๆ ย่อ ๆ อย่างชื่อสถานที่ต่าง ๆ ตัดคำได้ตัด แล้วบางครั้งตัดย่อไม่เหมือนคนอื่นด้วย

อย่างเคยจะไปวัดวรจรรยาวาส แม่ผมย่อเหลือแค่ "วัดจรรฯ" พอไปถามกระเป๋ารถเมล์ว่าผ่านวัดจรรฯ รึเปล่า กระเป๋ารถเมล์ก็งง บังเอิญว่าละแวกนั้นดันมีวีดจันทร์อีก 2 วัด คือ วัดจันทร์ใน กับวัดจันทร์นอก ก็เลยเกือบเข้าใจผิดกันไป

หรือเคยจะไปสนามบินดอนเมืองตอนเช้ามืด แม่ผมตกลงกับคนขับรถรับจ้างแถวบ้าน บอกสั้น ๆ ว่าจะไปสนามบิน เฉย ๆ ไม่ระบุว่าที่ไหน คนขับก็เข้าใจว่าสุวรรณภูมิ จนขึ้นรถคุยกันถึงรู้ว่าดอนเมือง ดีที่คุยหลังออกจากบ้านได้ไม่นาน ไม่งั้นคงไปผิดแล้ว ผมก็เตือนแม่บ่อย ๆ นะเรื่องการตัดย่อคำ

ก่อนหน้านี้ผมก็เคยเจอคนที่ชอบพูดย่อจนมีการเข้าใจผิดมาบ้างแล้ว ตอนที่แม่ผมขายพวกกาแฟ นมสด มีคนจะสั่งนมใส่น้ำเขียว แต่ดันพูดว่า "น้ำเขียว" แม่ผมก็ทำน้ำเขียวให้ แล้วถึงคอยมาบอกว่าจะเอานมเขียว หรือที่เคยเจอในพันทิปมีคนสั่ง "เอสเย็น" หมายถึงเอสเพรสโซ่เย็น แต่ดันได้เอสโคล่าแช่เย็นมาซะงั้น

ผมเลยให้ความสำคัญกับการย่อคำมาก ส่วนตัวผมไม่ค่อยชอบย่อคำด้วยซ้ำ ชอบพวกคำยาว ๆ ยาก ๆ ถ้าเป็นการเขียนก็ชอบเขียนคำสะกดยาก ๆ แต่ถ้าต้องย่อก็ย่อให้มันเข้าใจตรงกัน ไม่กำกวมว่าตกลงสื่อถึงอะไร โดยเฉพาะชื่อคนหรือสถานที่ที่มีซ้ำกันเยอะ