ตามนั้นเลยค่ะเหมือนแม่จะเข้ามาค้นในห้องตอนเราหลับแล้วเจอกับ ดด. ที่เราแอบเอาไว้ในลิ้นชักเสื้อคงจะตั้งแต่เมื่อวานตอนเช้า

ปกติเราอยู่แต่ในห้องเลยไม่ได้สังเกตว่าแม่กำลังตึงใส่ มาเช้าวันนี้แม่ถามว่ามีอะไรจะพูดมั้ยเราก็ไม่รู้ตัวว่าแม่เจอมันแล้ว พอมาหาดูก็หาไม่เจอดด. เลยรู้แล้วว่าแม่คงตึงใส่แบบนี้อีกนานแน่

ตอนแม่ถามว่ามีอะไรจะพูดมั้ยแม่ก็พูดมากอีกว่า
"กูรู้แต่กูไม่อยากพูด พูดแล้วมันช้ำใจ"
พอมารู้ว่าเป็นเรื่องดด.เรารู้สึกแย่มากเลยค่ะ ไม่รู้ต้องเริ่มคุยยังไง

เราอายุ19และไม่รู้ว่าต้องขอโทษพ่อกับแม่มั้ยที่ซื้อดด.มา แล้วต่อจากนี้พวกเขาจะคิดยังไงกับเรา แม่เองก็ไม่เคยพูดคำดีๆออกมาเราเลยไม่กล้าจะคุยกับเขาจริงๆค่ะเพราะเขาต้องด่าแน่ๆ

เรารู้สึกแย่สุดๆไปเลยค่ะ ดด.ที่ซื้อแม่ก็คงเอาไปทิ้งแล้ว เราอ่อนไหวกับเรื่องที่ต้องมาทะเลาะกับพ่อแม่มาก ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ ลึกๆเรารู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมชาติ แต่พ่อแม่คงไม่คิดแบบนั้นตอนนี้เลยได้แต่กลัว