คือต้องเกริ่นก่อนนะคะว่าครอบครัวเรา เป็นครอบครัวที่ไม่ค่อยอบอุ่น สมัยเรายังเด็ก พ่อเป็นคนติดเหล้า ติดบุหรี่ ติดเพื่อน ทิ้งแม่ให้อยู่บ้านเลี้ยงน้องคนเดียว และพ่อเป็นคนอารมณ์ร้อนมากๆ อะไรไม่ได้ดั่งใจจะโวยวาย ทุกคนในบ้านต้องเชื่อฟัง ห้ามเถียง บอกให้ทำอะไรต้องทำ การที่พ่อเป็นแบบนี้เวลาเกิดปัญหาขึ้นในบ้านไม่สามารถพึ่งพาได้ แม่ก็เป็นคนที่ตรงข้ามกับพ่อ ใจดี ตามใจตลอด
คือปัญหาอยู่ที่ตรงนี้ค่ะ น้องเราตอนนี้กลายเป็นเด็กที่นิสัยก้าวร้าว เอาแต่ใจ อยากได้อะไรต้องได้ รอไม่เป็น ทั้งๆที่แต่ก่อนก็เป็นเด็กน่ารัก มีหลายเหตุการณ์มากๆที่คิดว่าน้องนิสัยเสีย เช่น กลับจากโรงเรียน อากาศร้อนก็หงุดหงิด ถีบประตูเสียงดังทุกวันค่ะ ย้ำว่าทุกวันจริงๆ จะไม่ใช้มือเปิดเลยค่ะทั้งๆที่ผลักเบาๆก็ได้ แม่ก็เห็นเหตุการณ์ทุกครั้งนะคะ แต่ก็เฉย ไม่ได้เตือนหรือบอกมันเลยว่ามันไม่ดี มีครั้งนึงถีบจนประตูพังค่ะ มันถีบสุดแรงเหมือนระบายความโกรธ ครั้งนี้เหมือนแม่จะอดไม่ไหวเลยมาด่า บอกว่า ไม่เคยสอนให้เป็นคนแบบนี้นะ น้องก็ดูไม่ได้สนใจค่ะ บางครั้งอะไรไม่พอใจก็ขึ้นกูกับแม่ เราคิดว่าแม่เราตามใจน้องจนเสียนิสัยค่ะ เช่น ปกติน้องจะกินกะเพรา แล้วเลิกเรียนมาจะกินข้าวเลย แม่เราก็จะออกไปซื้อข้าวมาไว้ให้ก่อนออกไปรับที่โรงเรียนค่ะ บางทีมันกลับมาแล้ววันนั้นเกิดไม่อยากกินกะเพรา ก็เททิ้งใส่ถังขยะเลย (ไม่รู้จักคุณค่าอาหาร หรือเงินเลยค่ะ กว่าจะหาได้แต่ละบาท บ้านเราก็มีฐานะกลางๆค่ะ บางทีไม่พอใช้ด้วยซ้ำ) แม่ก็เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างนะคะ เเต่ก็ยังเฉย บอกว่าสงสัยมันไม่อยากกิน หรือโทษว่าตัวเองซื้อมาผิดเอง นั่นนี่ เราก็บอกแม่ให้เตือนน้องบ้าง สอนบ้าง มันจะเสียนิสัย แม่ก็ฟังนะคะ แต่พอมันทำนิสัยแย่ๆอีกก็เฉยอีกอ่ะค่ะ (ถ้าถามว่าทำไมเราถึงไม่เตือนน้องเอง เคยบอกมันแล้วค่ะ มันไม่ฟัง บอกว่าไม่ต้องมายุ่ง หรือถ้าไปบอกพ่อก็ช่วยอะไรไม่ได้ค่ะ พ่อเป็นคนโมโหร้าย ถ้ารู้ว่าน้องเป็นคนแบบนี้ คงจะต่อยหรือกระทืบค่ะ เราไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่ไปมากกว่านี้เลยไม่บอกค่ะ) ไม่รู้ว่าทำไมน้องกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้ แต่ก่อนแม่ตามใจจริงๆค่ะ แต่ก็ยังสอนได้อยู่ แต่ตอนนี้ไม่รับฟังใครทั้งนั้น ใครบอกใครเตือนก็จะหงุดหงิดใส่ ถีบประตูเสียงดังค่ะ วันนี้มีประชุมผู้ปกครองค่ะ ครูฝากบอกมาว่า บอกน้องมาโรงเรียนเช้าๆหน่อยมันจะไม่ผ่านกิจกรรมค่ะ ซึ่งน้องเราไปโรงเรียนเวลา9-10โมง ซึ่งเขาเรียนกันไปแล้ว คือมันเล่นเกมจนตี3-4ทุกวันค่ะ แม่จะเรียกตอน7โมง มันก็ไม่ตื่น หรือบางทีตื่นแล้วก็ทำเป็นไม่ได้ยิน แม่เราก็เรียกอยู่แบบนั้นค่ะเป็นชั่วโมงเลย เราสงสารแม่มากๆ พอเราบอกแม่ให้บอกน้องตั้งนาฬิกาปลุกจะได้ไม่เดือนร้อนคนอื่น แม่ก็ไม่ฟังค่ะ บอกว่าเรียนไม่เก่งก็ไม่เป็นไร มันเป็นผู้ชาย เราไม่เข้าใจเลย ทำไมต้องตามใจน้องขนาดนั้น ทุกวันนี้มันนิสัยแย่มากๆ เพื่อนมันแต่ละคนก็ไม่ได้ดีค่ะ สูบบุหรี่ในโรงเรียน(น้องเราเรียนสายวิทย์ คณิต ห้องพิเศษค่ะ นึกว่าเพื่อนจะพอช่วยได้ แต่ไม่เลย ไม่รู้ว่าน้องแอบสูบกับเพื่อนมั้ย) แม่จะชอบพูดว่าเวลามีปัญหาแม่แบกรับอยู่คนเดียว พอไปบอกพ่อว่าให้ช่วยสอนน้องหน่อย พ่อก็จะบอกว่า บอกกันเอาเอง เหมือนพ่อจะคิดว่าเรื่องการสอน การดูแลลูกเป็นหน้าที่ของแม่ค่ะ พอเราคุยกับแม่ว่าทำไมต้องตามใจน้องขนาดนั้น แม่ก็จะบอกไม่ได้ตามใจค่ะ บอกว่าเราอคติกับน้อง คือทั้งๆที่เห็นเหตุการณ์ที่มันทำอยู่ทุกวัน แต่กลับบอกว่าอคติ แล้วก็ตัดพ้อคุยโทรศัพท์กับคนนั้นคนนี้ว่า พ่อก็พี่งไม่ได้ ลูกคนที่เป็นพี่(เรา)ก็อคติกับน้อง คุยเรื่องน้องด้วยก็ไม่มีคำพูดดีๆที่พูดถึงน้องเลย คือเราไม่เข้าใจแม่เราเลย ไม่ว่ามันจะทำเรื่องไม่ดี นิสัยแย่ พูดจาแย่ๆกับครอบครัวขนาดไหน แม่จะหาเหตุผลมารองรับการกระทำของน้องเสมอ เพราะแค่คำว่าผู้ชาย ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ บ้านเรามัน toxic มากๆ
แม่ตามใจน้องจนนิสัยเสีย ทำยังไงดีคะ
คือปัญหาอยู่ที่ตรงนี้ค่ะ น้องเราตอนนี้กลายเป็นเด็กที่นิสัยก้าวร้าว เอาแต่ใจ อยากได้อะไรต้องได้ รอไม่เป็น ทั้งๆที่แต่ก่อนก็เป็นเด็กน่ารัก มีหลายเหตุการณ์มากๆที่คิดว่าน้องนิสัยเสีย เช่น กลับจากโรงเรียน อากาศร้อนก็หงุดหงิด ถีบประตูเสียงดังทุกวันค่ะ ย้ำว่าทุกวันจริงๆ จะไม่ใช้มือเปิดเลยค่ะทั้งๆที่ผลักเบาๆก็ได้ แม่ก็เห็นเหตุการณ์ทุกครั้งนะคะ แต่ก็เฉย ไม่ได้เตือนหรือบอกมันเลยว่ามันไม่ดี มีครั้งนึงถีบจนประตูพังค่ะ มันถีบสุดแรงเหมือนระบายความโกรธ ครั้งนี้เหมือนแม่จะอดไม่ไหวเลยมาด่า บอกว่า ไม่เคยสอนให้เป็นคนแบบนี้นะ น้องก็ดูไม่ได้สนใจค่ะ บางครั้งอะไรไม่พอใจก็ขึ้นกูกับแม่ เราคิดว่าแม่เราตามใจน้องจนเสียนิสัยค่ะ เช่น ปกติน้องจะกินกะเพรา แล้วเลิกเรียนมาจะกินข้าวเลย แม่เราก็จะออกไปซื้อข้าวมาไว้ให้ก่อนออกไปรับที่โรงเรียนค่ะ บางทีมันกลับมาแล้ววันนั้นเกิดไม่อยากกินกะเพรา ก็เททิ้งใส่ถังขยะเลย (ไม่รู้จักคุณค่าอาหาร หรือเงินเลยค่ะ กว่าจะหาได้แต่ละบาท บ้านเราก็มีฐานะกลางๆค่ะ บางทีไม่พอใช้ด้วยซ้ำ) แม่ก็เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างนะคะ เเต่ก็ยังเฉย บอกว่าสงสัยมันไม่อยากกิน หรือโทษว่าตัวเองซื้อมาผิดเอง นั่นนี่ เราก็บอกแม่ให้เตือนน้องบ้าง สอนบ้าง มันจะเสียนิสัย แม่ก็ฟังนะคะ แต่พอมันทำนิสัยแย่ๆอีกก็เฉยอีกอ่ะค่ะ (ถ้าถามว่าทำไมเราถึงไม่เตือนน้องเอง เคยบอกมันแล้วค่ะ มันไม่ฟัง บอกว่าไม่ต้องมายุ่ง หรือถ้าไปบอกพ่อก็ช่วยอะไรไม่ได้ค่ะ พ่อเป็นคนโมโหร้าย ถ้ารู้ว่าน้องเป็นคนแบบนี้ คงจะต่อยหรือกระทืบค่ะ เราไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่ไปมากกว่านี้เลยไม่บอกค่ะ) ไม่รู้ว่าทำไมน้องกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้ แต่ก่อนแม่ตามใจจริงๆค่ะ แต่ก็ยังสอนได้อยู่ แต่ตอนนี้ไม่รับฟังใครทั้งนั้น ใครบอกใครเตือนก็จะหงุดหงิดใส่ ถีบประตูเสียงดังค่ะ วันนี้มีประชุมผู้ปกครองค่ะ ครูฝากบอกมาว่า บอกน้องมาโรงเรียนเช้าๆหน่อยมันจะไม่ผ่านกิจกรรมค่ะ ซึ่งน้องเราไปโรงเรียนเวลา9-10โมง ซึ่งเขาเรียนกันไปแล้ว คือมันเล่นเกมจนตี3-4ทุกวันค่ะ แม่จะเรียกตอน7โมง มันก็ไม่ตื่น หรือบางทีตื่นแล้วก็ทำเป็นไม่ได้ยิน แม่เราก็เรียกอยู่แบบนั้นค่ะเป็นชั่วโมงเลย เราสงสารแม่มากๆ พอเราบอกแม่ให้บอกน้องตั้งนาฬิกาปลุกจะได้ไม่เดือนร้อนคนอื่น แม่ก็ไม่ฟังค่ะ บอกว่าเรียนไม่เก่งก็ไม่เป็นไร มันเป็นผู้ชาย เราไม่เข้าใจเลย ทำไมต้องตามใจน้องขนาดนั้น ทุกวันนี้มันนิสัยแย่มากๆ เพื่อนมันแต่ละคนก็ไม่ได้ดีค่ะ สูบบุหรี่ในโรงเรียน(น้องเราเรียนสายวิทย์ คณิต ห้องพิเศษค่ะ นึกว่าเพื่อนจะพอช่วยได้ แต่ไม่เลย ไม่รู้ว่าน้องแอบสูบกับเพื่อนมั้ย) แม่จะชอบพูดว่าเวลามีปัญหาแม่แบกรับอยู่คนเดียว พอไปบอกพ่อว่าให้ช่วยสอนน้องหน่อย พ่อก็จะบอกว่า บอกกันเอาเอง เหมือนพ่อจะคิดว่าเรื่องการสอน การดูแลลูกเป็นหน้าที่ของแม่ค่ะ พอเราคุยกับแม่ว่าทำไมต้องตามใจน้องขนาดนั้น แม่ก็จะบอกไม่ได้ตามใจค่ะ บอกว่าเราอคติกับน้อง คือทั้งๆที่เห็นเหตุการณ์ที่มันทำอยู่ทุกวัน แต่กลับบอกว่าอคติ แล้วก็ตัดพ้อคุยโทรศัพท์กับคนนั้นคนนี้ว่า พ่อก็พี่งไม่ได้ ลูกคนที่เป็นพี่(เรา)ก็อคติกับน้อง คุยเรื่องน้องด้วยก็ไม่มีคำพูดดีๆที่พูดถึงน้องเลย คือเราไม่เข้าใจแม่เราเลย ไม่ว่ามันจะทำเรื่องไม่ดี นิสัยแย่ พูดจาแย่ๆกับครอบครัวขนาดไหน แม่จะหาเหตุผลมารองรับการกระทำของน้องเสมอ เพราะแค่คำว่าผู้ชาย ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ บ้านเรามัน toxic มากๆ