จบใหม่ ไร้งาน ที่บ้านกดดัน

สวัสดีพี่น้องผู้มีประสบการณ์อายุการทำงาน ตำแหน่งใหญ่โตทุกท่านครับ..

ผมเป็นเด็กจบใหม่ รุ่นปี '64 ได้รับใบวุฒิ พร้อมใบการันตี เกียรตินิยม (ไม่เกี่ยวกับการทำงาน แต่อยากโม้ครับ) ช่วงปลายปี '64 จึงเริ่มสมัครงาน
แต่ตอนนั้น ติดปัญหาคือผมยังอยู่ในช่วงคัดเลือกทหาร จึงโดนหลายๆที่ปัดตก (อาจเฉพาะสายงานที่ผมมองหา มันอาจจะแคบไป)

จนเริ่มมาถึงเดือนนี้ ผมกำลังมองหางานประจำอยู่ เวลาก็ล่วงเลยไปจนจะ 1 ปีครึ่งแล้วที่ได้รับใบวุฒิมา แต่ยังไง๊ ยังไงก็ไม่สามารถผ่านการสัมภาษณ์เพราะด้วยประสบการณ์ที่น้อยนิด + คณะที่เรียนมา ผู้ชายไม่ค่อยเป็นที่นิยมเท่าไหร่ (มนุษยศาสตร์ เอกภาษาครับ) 
ประสบการณ์การทำงานก่อนหน้าคือช่วงปี 63 ผมไปเป็น admin & hr พาร์ทไทม์ให้โรงเรียนติวภาษาแห่งหนึ่งประมาณ 5 เดือน (สัญญาจ้าง 3 เดือน แถม+1 เพิ่มจนกว่าจะได้คนที่เข้ามาประจำ) ซึ่งงานส่วนใหญ่ไม่ได้อยู่ในออฟฟิศ เขาจะให้ผมทำในส่วนของการประสานงานกับหน่วยงานต่างๆ อารมณ์คล้ายๆ messenger ที่วิ่งส่งเอกสาร และ interview คนมาสัมภาษณ์ทำในส่วน recruit เป็นพาร์ทภาษาอังกฤษ แต่ที่อยู่ใน admin เพราะวันเสาร์ผมต้องเข้ามาเคลียร์เอกสารให้ manager เขาด้วย เงินดีงานสบาย อยู่จนครบสัญญาแล้วจึงกลับมาเรียนต่อให้จบครับ (ช่วงทำไม่ได้พักการเรียน เพราะช่วงนั้นเรียนออนไลน์ คุยกับ manager แล้วเขาบอก เรียนที่ออฟฟิศได้ ตามอัธยาศัย)

งานที่ผมมองหาส่วนใหญ่ก็ general ทั่วไปครับ Admin staff / HR / Account เงินสตาร์ท 16,000-18,000 ผมกะว่าอยากได้ประสบการณ์และอายุงานมากกว่า เพราะวางแผนที่จะเรียนต่อโท และ เข้าเรียนคอร์สเสริมต่างๆ เพื่อต่อยอดตนเอง เพราะผมมองว่างานพวกนี้ผมสนใจ และ มีประสบการณ์ ถึงจะเล็กน้อย แต่อย่างน้อยก็สามารถต่อยอดไปในทางที่เคยทำและถนัด พัฒนาต่อได้ไม่ต้องเริ่มจาก 0

เกริ่นมายาว ปัญหาคือว่า พ่อกับแม่ผม เขาเป็นสาย factory เขาก็จะไกด์ผมให้ไปแนวทางแบบท่าน ซึ่งผมเองก็ไม่ได้ต่อต้าน ก็มีไปสมัครบ้าง เคยมีผ่านไปเทรนงานเดือนนึง ก่อนจะโดนปัดตกเพราะเราทำงานไม่ได้ ผมเลยเรียนท่านว่า ผมอาจจะเหมาะกับสายออฟฟิศมากกว่า สาย factory ระบบเยอะ เป็น routine ทำงานแบบหุ่นยนต์อาจจะไม่ใช่ทางของผม ทะเลาะกันใหญ่โตเลยครับ ผมเองก็ไม่เถียงเพราะ ผมใช้แนวคิดนี้ เลือกแต่งานจนว่างเป็นระยะเวลานาน อายุก็มากขึ้น แต่ยังไม่ได้งานที่จะสร้างอนาคตเท่าไหร่ (พ่อแม่ผมมีฐานะปานกลาง เรื่องเงินท่านพร้อม support ทุกอย่างที่ผมทำ แต่ท่านตำหนิผม เพราะใช้เวลา เลือกงานทิ้งๆขว้างๆ)

เขียนกระทู้มายาว แถมคำตอบก็มีอยู่ในคำถามของผมแล้ว แต่อยากจะปรึกษาพี่ๆว่า การที่ผมยังคงเลือกแต่สิ่งที่ต้องการ ในมุมมองพี่ๆทุกคน คิดว่ามันผิดในระดับร้ายแรงมั้ยครับ (แน่นอนมันผิดอยู่แล้ว เพราะเลือกมาก เสียเวลา ยังไงก็แพ้คนที่เขาอายุน้อยกว่า แถมทำแบบไม่เลือก และพัฒนาด้วยอายุที่น้อยแต่ประสบการณ์งานที่มากกว่า) 
ผมมีทางเลือกในใจอยู่ด้วยคือ งานที่ผมกำลังจะได้รับการสัมภาษณ์ส่วนใหญ่เป็นงานจ้างชั่วคราว หรือผมควรจะเน้นไปทางสายนี้และเอาเงินไปต่อยอดทักษะตัวเอง เพื่อใช้ในหน้าที่การงานในอนาคตดีครับ (คือทำเป็นสัญญา เก็บเงิน เรียนต่อ เข้าคอร์สอะไรก็ว่าไป ก่อนจะกระโดดไปหางานประจำ ตอนที่คิดว่าตัวเองพร้อมลุยต่อแล้ว) ขออภัยที่ยาวเหยียด แต่อยากให้พิจารณาดูครับ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
ผมว่าคุณอาจจะพลาดที่มีความคิดว่าทำงานเพียงเพื่อเก็บเงินไปเรียนต่อ ถึงแม้คุณจะวางแผนไว้ดีแล้วก็ตาม
แต่คุณดูแสดงออกแนวคิดนี้ค่อนข้างชัดเจนเกินไป  สงสัยใช่มั้ยว่าทำไมถึงเป็นปัญหา

บริษัทผมมีเด็กจบใหม่ที่ฉลาดมากๆ มีเกียรตินิยมมาสมัครเยอะมากๆ และ 90% สัมภาษณ์ไม่ผ่านครับ
เพราะความสุดโต่งในความเป็นตัวเอง ในความคิดของตัวเองมากเกินไป หลายคนอีโก้สูงมาก เพราะคิดว่าตัวเองเป็นเด็กเก่งครับ
และบริษัทไม่ว่าจะอย่างไร เขาก็ต้องการคนที่สามารถทำงานด้วยไปได้นานๆ อย่างน้อยก็ 3 - 5 ปี
แต่ความคิดคุณมันค่อนข้างสุดโต่งไปในทางเก็บเงินไปเรียน ทำให้คุณเลือกที่งานที่เป็นสัญญาจ้าง +ประวัติที่ทำแต่งานระยะสั้น
พอบริษัทที่ต้องการพนักงานประจำจริงๆ ก็จะรู้สึกได้ว่าคุณคงอยู่กับเขาได้ไม่นาน ก็จะปัดเรซูเม่คุณตกไปทันที

การทำงานที่ชอบ ยังไงก็มีความสุขกว่าครับ
แต่พออายุมากขึ้น บางทีเราก็ต้องแลกความสุขกับความอยู่รอดครับ
ถ้าชีวิตคุณยังสุขสบายอยู่ คุณจะเลือกงานก็ไม่ผิดหรอกครับ
แต่ถ้าไม่ได้สบายขนาดนั้น ก็ต้องยอมแลกครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่