เราเป็นผู้หญิงคนนึงที่ต้องทำงานหาเงินเลี้ยงทั้งแฟนและลูก เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาอะไร แต่ที่เราเหนื่อยมากคือ  ครอบครัวของเราทั้งพ่อ และแม่ ทั้งคู่คือไม่ใช่เซฟโซนที่ดีเลย รวมถึงแฟนเราด้วย  ถ้าจะให้พูดดีๆก็คือ ทั้งครอบครัวเลย  เราเคยเครียดมากจนเคยคิดสั้นและทำมันไปแล้วครั้งนึง แต่ตอนนั้นยังไม่ได้มีลูกนะคะ ปัจจุบันตั้งแต่มีลูกก็ไม่ได้คิดแบบนั้นอีก ... จนมาวันนี้ที่เหนื่อยมากๆ (ลืมอธิบายไปนิดนึง) ตอนที่คิดสั้น และนอนอยู่ที่รพ. ทั้งพ่อ แม่ และแฟน ไม่มีใครมาดูสักคนเลยในขณะที่ร่างเรานอนอยู่สายเต็มไปหมด ความรู้สึกตอนนั้นมันแย่มาก  ไม่พอแค่นั้น นอกจากจะไม่มา แม่ยังทักมาบอกอีกว่าทำอะไรก็ได้แต่อย่าทำให้เค้าเดือดร้อนก็พอ  เอาจริงๆเลยนะ ตั้งแต่จำความได้ไม่เคยมีวันไหนที่ไม่โดนแม่ตีเลย  ความผิดเล็กน้อยก็โดน เช่นก้าวขาออกจากห้องน้ำ น้ำหยดก็โดนเอาเหล็กขว้างใส่ขาเลือดแล้ว  ชีวิตจริงยิ่งกว่าละครซะอีก ตอนประถม แค่ทำโทรศัพท์แม่ดับ คือเปิดเครื่องก็ติดแล้ว แต่แม่ลุกกระทืบและเตะเราเลย ภาพจำเราในครอบครัวไม่ค่อยดีเลย แต่ช่างมันเถอะ มันผ่านมาแล้ว ตอนนั้นอาจจะเพราะแม่มีเราตอนอายุยังน้อย เลยทำให้ใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล จริงๆมันมีอีกเยอะมากที่อยากจะเล่า  ...ปัจจุบันคือ แม่รักเงินมากที่สุด เค้าไม่แคร์ใครเลย เงินสำคัญที่สุด ..เราอยู่บ้าน แต่เรากลับอึดอัดใจที่สุด บ้านควรที่เป็นที่อยู่แล้วสบายใจ แต่สำหรับเรา น้อยครั้งมากที่จะได้อยู่แบบมีความสุข ..ส่วนพ่อก็เอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางโลก ต้องการให้ทุกคนทำตามแบบที่ตัวเองต้องการ ... แค่บางครั้ง เราอยากกินโซดาแต่ลืมซื้อมา แค่นั้นเราก็โดนด่าโง่ ปันยาอ่อน ไม่รู้จักโตแล้ว ...แค่ผู้ใหญ่บ้านประกาศอะไรมา เราได้ยินไม่ชัด เพราะทำงานอยู่ในห้อง พ่อก็ด่าเราโง่ มัวแต่หมกมุ่นทำแต่งาน ..เกิดเป็นคนต้องรู้ทุกอย่าง คือนอกจากเค้าจะเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง เค้ายังทำตัวเป็นน้ำเต็มแก้ว ไม่รับฟังใครทั้งนั้น ยึดแต่ความคิดตัวเองเป็นหลัก  พอเราไม่เป็นไปตามอย่างที่เค้าอยากจะให้เป็น เราก็กลายเป็นลูก เราเหนื่อยมากๆ  ส่วนแฟนเราก็ไม่เคยพึ่งพาอะไรได้เลย ไม่มีความเป็นผู้นำ ไม่มีความคิดอะไร ปรึกษาอะไรก็ไม่ได้ ถ้าไม่ได้เล่นโทรศัพท์ ก็เอาแต่ง่วงนอนและนั่งหลับตลอดเวลา น้องเราก็ไม่ทำอะไรเลย บอกอะไรก็ไม่ค่อยฟัง พ่อแม่ ต้องประเคนให้ทุกอย่างเหมือนลูกเทวดา เราลำบากใจและรู้สึกเหนื่อยมากๆ ที่ต้องมาคอยรับผิดชอบคนหลายๆคน และต้องคิดอะไรอยู่คนเดียว ไหนจะเลี้ยงลูก ไหนจะหาเงิน ไหนจะคิดว่าจะเอาไงต่อ จะทำยังไงให้ครอบครัวเดินต่อได้ ไปกันรอด สารพัดปัญหามันเข้ามาในหัว ลูกเราอายุเพิ่งได้9 เดือนเอง ขอบคุณทุกคนที่อ่านจบ เราอยากพิมพ์ต่อ แต่ถ้าให้เล่าทั้งหมด ก็คงพิมพ์ไม่พอ เราแค่อยากระบาย บางครั้งก็รู้สึกอยากทิ้งทุกอย่างเลย มันแย่มากจริงๆ ตอนท้องเราก็ต้องพบจิตแพทย์ตลอดทุกเดือน  ไม่รู้จะทำไงต่อแล้ว อยู่กับแม่ เราช่วยแชร์ค่าใช้จ่าย โดยเราออกค่าไฟให้เดือนละ7 พัน ใช่แล้ว ฟังไม่ผิดค่ะ เดือนละ7 พันแค่ค่าไฟ แล้วเราก็ออกค่าข้าวสารหมา แล้วก็อาหารหมาบ้าง ที่สำคัญคือ เวลาอาศัยติดรถไปไหนที ทั้งที่เป็นทางผ่าน เราก็ต้องจ่ายให้แม่ครั้งละ250-500 ต่อครั้ง อะไรแกก็มองเป็นเงินเป็นทองหมด แต่แค่นี้ก็ยังไม่พอ  แต่ก่อน ก่อนที่จะท้องมีลูก เราเคยให้เงินแกอยู่บ่อยๆ ช่วยแกครั้งละ10,000-30,000 ต่อครั้ง แล้วก็ถี่ๆแทบทุกเดือน บางครั้งก็ซื้อของเข้าบ้านให้60,000+  แต่พอช่วงท้อง เราเริ่มไม่มีรายได้ ก็ไม่ค่อยได้ให้แกแล้ว แต่ยังจ่ายค่าไฟให้เหมือนเดิม แต่แกก็พูดไปทุกอย่าง จนเรารู้สึกเหมือนเค้าดูไม่โอเคมากที่มีเราอยู่ในบ้าน เราเลยย้ายออกไปรอบนึง ขนาดตอนท้องแก่เรายังต้องไปยืนรับจ้างขาแข็งทั้งวันได้200 แต่เราก็สบายใจกว่า เหนื่อยหน่อยก็ไม่เป็นไร พอใกล้คลอดเค้าก็ขอให้กลับมาอยู่บ้าน และขอให้ช่วยค่าไฟครึ่งนึง แต่ไปๆมาๆ เราจ่ายเต็มทั้งหมดไม่พอ แต่มีค่าจิปาถะเยอะแยะมากมาย แถมเราแม่ลูกอ่อน ต้องดูลูกด้วย แต่แกก็ไม่พอใจ อยากให้ช่วยงานบ้านทุกอย่างซึ่งเราก็ไม่ได้ว่างขนาดนั้น ที่จะต้องคอยถูบ้านทุกวัน คือแค่เวลานอน เวลากินข้าวให้ครบ3 มื้อ เรายังไม่พอเลย เราดูลูกคนเดียวแบบ98%  แถมหาเงินด้วย แล้วลูกก็กินนมเต้าเราแบบ100% ยิ่งขยับตัวไปทำงานอื่นได้ยาก ช่วงนี้ยิ่งกำลังคลาน คือละสายตาแทบไม่ได้เลย  คือทุกคนเรียกร้องจากเรา โดยที่ไม่ได้มองสภาพเราเลย เราแทบจะไม่ไหวแล้วจริงๆ เราเหมือนธนาคารของบ้าน พอไม่มีประโยชน์ก็โดนบ่นจนทนแทบไม่ไหว ไม่ว่าจะใช้แก๊สเปิดแก๊สก็โดนบ่น จะขยับตัวทำอะไรก็ลำบาก แถมโดนหาเรื่องอยู่บ่อยครั้ง เวลาพ่อเมา แล้วก็ทะเลาะกันตลอด  ล่าสุดเราตัดสินใจที่จะย้ายไปอยู่ด้านนอก แต่เราก็คิดไม่ออกว่าจะทำอะไรต่อไปดี (ลืมบอกอีกนิด เราเลี้ยงควายด้วย) ทีนี้ถ้าเราย้ายไปข้างนอก เราต้องขายควาย แต่ช่วงนี้ควายก็ราคาตก ถ้าขายขาดทุนยังไงก็โดนด่า ทั้งที่เป็นเงินเรา และเราเลี้ยงก็เถอะ  แล้วเราก็ไม่รู้จะบอกกับที่บ้านยังไงดีที่จะย้ายออกไป  เค้าไม่อยากให้ย้ายไปหรอก แต่เราอยู่ก็อึดอัด เครียดไปหมดทุกอย่าง แฟนก็ปรึกษาอะไรไม่ได้ มีเหมือนไม่มี เราควรทำยังไงดี คิดทุกอย่างจนตันไปหมดแล้ว  ย้ายไปอยู่ด้านนอกไหนจะต้องหาซื้อรถมาใช้ก่อน ตู้เย็น เครื่องซักผ้า เตาแก๊ส อะไรก็ต้องซื้อใหม่หมด แล้วควายอีก ก็ต้องขายให้ได้ก่อรย้ายไป แล้วจะบอกพ่อแม่ยังไงอีก แล้วไหนจะต้องเลี้ยงลูกด้วย งานเราอีก ตอนนี้ไม่มีสมาธิ โฟกัสอะไรไม่ได้เลยค่ะ