หมายเหตุ เนื่องจากเจ้าของกระทู้มีความเข้าใจ ในความหมาย
ของการวิปัสสนาที่คลาดเคลื่อนไป สิ่งที่นำเสนอต่อไปนี้จึงอาจ
มิได้เป็นไปตามหลักการปฏิบัติ วิปัสสนากรรมฐานหรือสติปัฏฐาน4
ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณาญาณก่อนจะเชื่อหรือปฏิบัติตาม

ผมเป็นคนไม่ค่อยได้ปฏิบัติธรรม ไม่มีกำหนดว่าจะทำตอนไหนใช้เวลาเท่าไร
แต่มักจะพิจารณาสิ่งที่เข้ามากระทบเรา เช่น อารมณ์ ความทุกข์ ความเจ็บปวดทางกาย

เมื่อวานก่อนออกจากบ้านผมรู้สึกหัวโล่งแปลกๆ ฟังยูทูปจากโทรศัพท์ไปโดย
ไม่ได้คิดตามแต่ก็รู้สึกว่าเข้าใจเนื้อหาได้ แล้วก็คิดในใจว่า 'แบบนี้ก็ได้ด้วยเหรอเนี่ย'

จากนั้นก็ออกจากบ้านไปซื้อของที่ตลาดออกมาริมถนน เจอหญิงชราถือไม้เท้าเดินช้าๆ
ปกติเจอแบบนี้จะไม่พอใจแล้วพยายามรีบแซง แต่วันนี้ผมเดินตามเธอไปแล้วจ้องมอง
คิดในใจว่า 'คนแก่ก็แบบนี้แหละ เดินช้าเพราะร่างกายมีความเสื่อม ผิวก็เหี่ยวผมก็หงอก'
ใกล้กันมีแม่ค้าขายปลาสลิด ก็เห็นว่าปลาที่ไม่มีหัวนั้นเคยมีชีวิตมาก่อน แต่แล้วมันก็
โดนฆ่าตัดหัวเอามาทำขาย

ผมเดินข้ามถนนมาเจอนกพิราบก็คิดในใจว่า 'มันบินได้ยังไงนะ'
ขณะนั้นผมไม่ได้เห็นว่ามันเป็นนก แต่เหมือนเป็นกลุ่มก้อนที่มารวมกันเป็นตัว
เดินต่อไปไม่นานก็ถึงร้านโรตี ชาชัก ผมเข้าไปสั่งกาแฟดื่มและดูยูทูปไปด้วย
เวลาผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงฝนก็ตก

พอฝนหยุดตกแล้วผมก็ออกมาเดินต่อ เจอทางเข้าปั้มน้ำมันที่เปียกมีน้ำขังก็คิดว่า
'ตรงนี้ปกติแห้งๆ พอฝนตกก็เปียก บางทีก็ว่างๆ บางทีก็มีรถวิ่งผ่าน'
แล้วผมก็เดินไปเจอดอกไม้มากมาย ที่ร่วงลงมาจากต้นไม้ใหญ่ริมถนนเนื่องจากฝนตก
ก็พิจารณาว่า 'ดอกไม้มันก็มีเหี่ยวเฉาแล้วร่วงโรย ด้วยมีความเสื่อมเป็นธรรมดา'

กลับมาถึงบ้านผมก็เปิดโทรศัพท์ดูยูทูป(อีกแล้ว) เป็นสารคดีพูดถึงเรื่องตัวฟองน้ำ
ที่เกิดจากเซลล์มีชีวิตแบบต่างๆที่มาอยู่รวมกันในตัวเดียว แล้วทำหน้าที่ที่แตกต่างกัน
ออกไป ตอนท้ายได้กล่าวถึงด้วยว่า สัตว์ชนิดอื่นๆ ที่มีความซับซ้อนกว่าก็อาจจะ
เกิดจากเซลล์เล็กๆ จำนวนมากมายที่มารวมตัวกันก็เป็นได้ ผมเลยคิดในใจว่า
'นี่มันช่างบังเอิญที่ได้ดูสารคดีแบบนี้ตอนนี้ ตัวเราเองก็เกิดจากการรวมตัวของสิ่งเล็กๆ
มิได้เป็นตัวเป็นตนอย่างแท้จริงเช่นกัน'