แปโภชนา
https://goo.gl/maps/MW4Lu9U5G1sdVJQH6
คุณเคยคิดถึงใครซักคนไหมครับ ?
คนที่คุณรู้จัก เล่นและเติบโตไปด้วยกัน แล้วอยู่มาวันหนึ่ง เราก็ไม่รู้ว่าเขาหายไปไหนไปร่วมสามสิบปี
นั่นแหละครับคือความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับผมหลังจากได้มากินที่แปโภชนา
ที่แปโภชนาทำให้ผมถึงรสชาติอาหารเมื่อสมัยผมยังเด็ก
ยุคที่เครื่องปรุงรสและวัตถุดิบที่ใช้ทำอาหารหาได้ไม่ได้ง่ายเหมือนทุกวันนี้
ฝีมือของคนครัวจึงแสดงได้อย่างเต็มที่ภายใต้เงื่อไขที่จำกัด
อาหารที่แปโภชนาก็เช่นกัน เมนูมีไม่กี่อย่าง วัตถุดิบก็ธรรมดา หมู ไก่ กุ้ง
แต่อาหารที่ออกมาแต่ละจานทำให้ผมอิ่มใจที่ได้กินจริง ๆ
ไม่ว่าจะกระเพาะหมูผัดเกี้ยมฉ่าย ที่ตัวกระเพาะหมูเด้ง ๆ ไม่มีกลิ่นเหม็นคาวเครื่องใน
ผัดกับเกี้ยมฉ่ายที่กรอบกำลังดีรสเค็มนำเปรี้ยวตามมาเล็กน้อย
เป็นจานที่กินแล้วรู้สึกสดชื่น แม้อากาศที่นั่งอยู่ไม่ต่ำกว่า 37 องศา
เต้าหู้ทรงเครื่อง หอมกลิ่นซีอิ๊ว ไม่หนักไม่เค็ม และหอมกลิ่นพริกไทยที่โรยมาโป๊ะหน้า
อร่อยจนผมต้องพยายามกวาดน้ำผัดเต้าหู้ทุกหยดมาราดบนข้าวไม่ให้มันเสียเปล่า
กุ้งผัดกระเทียมก็เช่นกัน เป็นอีกจานที่ผมต้องกวาดจานจนเกลี้ยง เป็นอีกจานที่หอมซีอิ๊ว
สัดส่วนกระเทียมกับซีอิ๊วดีเยี่ยม และไม่เค็มจนกินเปล่า ๆ ไม่ได้
อีกจานที่แนะนำคือหมูจ๊อ ที่แม้จะเหมือนหอยจ๊อที่ไม่มีเนื้อปู มีแต่หมูสับ
แต่ให้ความรู้สึกประหลาด
ที่กระตุกให้ผมนึกถึงขนมขาไก่ในอดีตที่ขายคู่กับขนมขาหมูหรือตือคาโคและเต้าหู้ทอดซึ่งปัจจุบันหากินไม่ได้แล้ว
รสชาติประหลาดที่คิดถึง
ซึ่งผมพยายามนึกแต่ก็หาไม่เจอว่ากลิ่นและรสนั้นมันคืออะไร
รสชาติที่ขาดหายและโหยหา
หรือบางทีผมอาจต้องไปที่ร้านนี้อีกซักครั้ง อีกซักครั้ง และอีกซักครั้ง
เพื่อตามหาสิ่งที่มันขาดหายไป.........
#เหล็กไม่เอาถ่าน
#กินข้าวกับอาเฮีย
แปโภชนา
https://goo.gl/maps/MW4Lu9U5G1sdVJQH6
คุณเคยคิดถึงใครซักคนไหมครับ ?
คนที่คุณรู้จัก เล่นและเติบโตไปด้วยกัน แล้วอยู่มาวันหนึ่ง เราก็ไม่รู้ว่าเขาหายไปไหนไปร่วมสามสิบปี
นั่นแหละครับคือความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับผมหลังจากได้มากินที่แปโภชนา
ที่แปโภชนาทำให้ผมถึงรสชาติอาหารเมื่อสมัยผมยังเด็ก
ยุคที่เครื่องปรุงรสและวัตถุดิบที่ใช้ทำอาหารหาได้ไม่ได้ง่ายเหมือนทุกวันนี้
ฝีมือของคนครัวจึงแสดงได้อย่างเต็มที่ภายใต้เงื่อไขที่จำกัด
อาหารที่แปโภชนาก็เช่นกัน เมนูมีไม่กี่อย่าง วัตถุดิบก็ธรรมดา หมู ไก่ กุ้ง
แต่อาหารที่ออกมาแต่ละจานทำให้ผมอิ่มใจที่ได้กินจริง ๆ
ไม่ว่าจะกระเพาะหมูผัดเกี้ยมฉ่าย ที่ตัวกระเพาะหมูเด้ง ๆ ไม่มีกลิ่นเหม็นคาวเครื่องใน
ผัดกับเกี้ยมฉ่ายที่กรอบกำลังดีรสเค็มนำเปรี้ยวตามมาเล็กน้อย
เป็นจานที่กินแล้วรู้สึกสดชื่น แม้อากาศที่นั่งอยู่ไม่ต่ำกว่า 37 องศา
เต้าหู้ทรงเครื่อง หอมกลิ่นซีอิ๊ว ไม่หนักไม่เค็ม และหอมกลิ่นพริกไทยที่โรยมาโป๊ะหน้า
อร่อยจนผมต้องพยายามกวาดน้ำผัดเต้าหู้ทุกหยดมาราดบนข้าวไม่ให้มันเสียเปล่า
กุ้งผัดกระเทียมก็เช่นกัน เป็นอีกจานที่ผมต้องกวาดจานจนเกลี้ยง เป็นอีกจานที่หอมซีอิ๊ว
สัดส่วนกระเทียมกับซีอิ๊วดีเยี่ยม และไม่เค็มจนกินเปล่า ๆ ไม่ได้
อีกจานที่แนะนำคือหมูจ๊อ ที่แม้จะเหมือนหอยจ๊อที่ไม่มีเนื้อปู มีแต่หมูสับ
แต่ให้ความรู้สึกประหลาด
ที่กระตุกให้ผมนึกถึงขนมขาไก่ในอดีตที่ขายคู่กับขนมขาหมูหรือตือคาโคและเต้าหู้ทอดซึ่งปัจจุบันหากินไม่ได้แล้ว
รสชาติประหลาดที่คิดถึง
ซึ่งผมพยายามนึกแต่ก็หาไม่เจอว่ากลิ่นและรสนั้นมันคืออะไร
รสชาติที่ขาดหายและโหยหา
หรือบางทีผมอาจต้องไปที่ร้านนี้อีกซักครั้ง อีกซักครั้ง และอีกซักครั้ง
เพื่อตามหาสิ่งที่มันขาดหายไป.........
#เหล็กไม่เอาถ่าน
#กินข้าวกับอาเฮีย