บ้านเราเป็นครอบครัวคนจีนหัวเก่า
เราถูกปลูกฝังว่าเลือดย่อมข้นกว่าน้ำ
ถึงแม้จะดีบ้างไม่ดีบ้าง
แต่อย่างไรก็สายเลือดเดียวกัน 
เรากับพี่น้องจะไปมาหาสู่กันตลอด
รุ่นเราไม่มีปัญหา แต่มารุ่นหลานที่เริ่มทำงานกันแล้ว
ความคิดของเขามองครอบครัวเป็น toxic
พูดไม่ได้เตือนไม่ได้  ทนงตนว่าฉลาด  หัวก้าวหน้า
อากงที่คอยป้อนข้าวป้อนน้ำ ไปรับที่โรงเรียนทุกวัน
วันนี้อากงคือความน่ารำคาญ
เห็นเขาปฏิบัติกับพี่เราซึ่งเป็นแม่เขาแล้วเราสงสารพี่เรามากๆ
พ่อแม่เขาก็ต้องทนหงอให้ลูก เพื่อความสงบสุขของบ้าน
ส่วนเราเป็นน้าก็เคยช่วยเลี้ยงเด็กๆ พวกนี้มา ความรัก ความเอ็นดู 
ไม่ต้องพูดถึง

แต่ความไม่น่ารักที่มากขึ้นเรื่อยๆ
คิดว่าคงต้องทำใจมองหลานตัวเองให้เขาเป็นคนอื่น
จะได้ไม่ต้องไปคิดไปห่วงอะไรพวกเขาอีกเพราะเขาก็ไม่ชอบ
คิดว่าถ้าพ่อแม่เขาตายไป เขาก็คงมีชีวิตของตัวเอง
ไม่มานับญาติกับเราแล้ว
พ่อแม่เขาเองก็รอว่าถ้าแต่งงานออกไปมีครอบครัวตัวเอง
ก็คงจบกัน
เรากับพวกพี่ๆ แพลนว่าอนาคตคงจะอยู่ด้วยกัน
เพื่อดูแลกันตอนแก่ชรา  
ลูกหลานก็คงนับญาติกันอีกไม่นาน
ไม่รักไม่มีน้ำใจต่อคนอื่นในครอบครัว
ก็ไม่ต้องนับญาติกันดีกว่า

เด็กๆ เขามองเราเป็น toxic
ตัดขาดกันไป 
ไม่น่าจะผิดอะไรใช่ไหม