เหนื่อยกับชีวิตมากตอนนี้ รู้สึกเหมือนอยากหลับแล้วไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีก มันสะสมมานานมากจนอึดอัดอยู่ในใจมันสะสมมานานมากจนอึดอัดอยู่ในใจ
*จุดเริ่มต้นเริ่มตั้งแต่ตอนเราอยู่ชั้น ป.5 ส่วนน้องชายอยู่ ป.2 เราซึ่งเป็นพี่ต้องทำงานบ้านทุกอย่าง ซักผ้าให้ทุกคนในบ้าน ทำทุกอย่างๆ จนตอนนี้เราอายุ 30 ปี ก็ยังต้องทำเหมือนเดิม ส่วนคนน้องไม่เคยทำงานบ้านเลย จนถึงตอนนี้ 
*เหตุเกิดเพราะเราบอกว่าเราตัดสินใจพูด ให้คนน้องซักผ้าตากผ้าเองบ้าง แต่กลับโดนคนที่บ้านว่า อย่าเอาเปรียบน้อง พูดทุกอย่างหาเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้เรารู้สึกเหมือนเราเป็นคนที่ผิด แต่เราก็ถามกลับไปว่า เราเอาเปรียบน้องตรงไหน เราก็ทำทั้งงานในบ้านนอกบ้าน ก็ไม่มีคำตอบให้เหมือนทุกครั้ง เราถามและโดนแบบนี้มาตลอดตั้งแต่เข้ามหาลัย จนจบและทำงาน ก็ยังโดนแบบนี้ตลอด
ปล. ตอนนี้เหนื่อยและท้อมาก อยากจะนอนหลับแล้วไม่ต้องตื่นมาอีกเลย เหนื่อยๆๆจริงๆ