มีคนในครอบครัวเห็นแก่ตัวมากค่ะตั้งแต่เขาได้งานเขาไม่ช่วยอะไรที่บ้านเลยแม้กระทั่งตากผ้าชุดชั้นในทุกอย่าง เขาให้เหตผลว่าเหนื่อยจากที่ทำงานและไม่อยากทำอะไร ไม่เคยทำกับข้าวกินเองเพราะเหตผลว่าขี้เกียจมันเหนียวตัวเอาจริงๆนะคะเขาทำตัวลูกคุณหนูมากทั้งๆที่บ้านเกิดเขาจริงๆก็ไม่ได้สบายไม่ได้หรูเขาเป็นคนบ้านนอกแบบในป่า(เราไม่ได้จะเหมารวมว่าคนบ้านนอกไม่ดีแบบนี้แต่ที่เราเห็นมีแค่เขาที่เป็นแบบนี้คนเดียว) จานไม่ล้าง กินข้าวไม่เก็บ ไม่กวาดบ้าน ไม่ถูบ้าน แม้จะเป็นวันหยุดเขาก็ไม่ทำ ไปกินข้าวก็ไม่ยอมจ่ายเงินทั้งๆที่บ้านเราเวลาไปกินอะไรจะแชร์กันตลอดแม้กระทั่งเราก็แชร์ แต่จะมีอยู่คนนึงที่เวลาไปไหนไม่เคยออกเงินเลยสักบาทเดียว ทั้งๆที่หน้าที่การงานเขาดีมาก ค่าน้ำค่าไฟเขาก็ไม่ช่วยออกเขาให้เหตผลว่านี่ไม่ใช่บ้านเขาแต่เขาอยู่มาจะสิบปีกว่าแล้วค่ะไม่เอาอะไรสักอย่างเอาแต่ชีวิตตัวเอง เขาเอาห้อวที่เรานอนไปทำเป็นห้องเก็บของเขาบอกว่าก็เราไปเรียนต่างจังหวัดเขาก็เลยเอาห้องเราไปทำห้องเก็บของแต่เราบอกแล้วว่าทุกๆปิดเทอมเราจะกลับบ้าน พอเรากลับบ้านมาก็ต้องมานอนห้องคนอื่นเพราะเราไม่ทีห้องนอน อาบน้ำก็ต้องอาบคนแรก ถ้ามีใครอาบก่อนเขา เขาจะโมโหและไม่คุยด้วย ชอบเล่นอะไรเจ็บๆไม่มีมารยาท ด่าลามปามถึงผู้ใหญ่ที่อยู่ในบ้าน แต่คนอื่นที่เขามองเข้ามาเขามองว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนเก่งมาก คนดี คนน่ารัก แต่จริงๆแล้วเขาแย่มาก  เราเหนื่อยมากกับคนนี้แต่ไม่รู้จะทำไงไม่สนใจก็แล้วปล่อยผ่านก็แล้วนั่งคุยกันก็แล้วเขาก็ทำตัวเหมือนเดิม