สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอเกริ่นแนะนำตัวก่อนนะคะ เราแต่งงานแล้ว มีลูก1คน ไม่ได้ทำงาน ออกมาเป็นแม่บ้าน สามีทำงานคนเดียวค่ะ

เรื่องมีอยู่ว่า หลังจากที่เราแต่งงาน เริ่มแรกเราย้ายไปอยู่กับสามี ที่บ้านแม่สามี แต่พอสักพักสามีซื้อบ้าน แต่แม่สามี พี่สาวสามี ลูกชายของพี่สาวสามี ตามมาอยู่ที่บ้านใหม่ด้วย เรื่องมันเริ่มตั้งแต่ตอนนี้ค่ะ ก็จริงอยู่ว่าบ้านที่ซื้อมี3ห้องนอน แต่ถ้าวันนึงลูกของเราโตขึ้นไป แล้วอยากมีห้องนอนแยก จะแก้ปัญหาตรงนี้ยังไงอยากรู้เหมือนกัน 

สามีเราเป็นคนประเภทที่ไม่ชอบปะทะกับปัญหา ชอบเลี่ยง ชอบหนีปัญหาสะมากกว่า แล้วปล่อยเบลอไปตลอด ซึ่งเราเป็นคนคิดมาก เป็นโรคเครียด ละแพนิค 

ปัญหาเล็กๆน้อยๆมีมากมายเต็มไปหมด เราอยากวางตู้ตรงนี้ เราอยากจัดบ้านแบบนี้ แต่แม่สามีอยากวางตรงนั้น แม่สามีจะจัดบ้านแบบนั้น ปัญหาเรื่องนี้เจออยู่ทุกวัน สามีก็จะแก้ปัญหาด้วยการมาบอกเราว่า แม่เขาอยากทำอะไรก็ให้เขาทำไปเถอะ 

มีอยู่ครั้งนึงเราเลี้ยงแมว ซึ่งเลี้ยงแบบระบบปิด ไม่ให้น้องแมวออกไปนอกบ้าน คนที่อยู่ในบ้านก็จะชอบเปิดประตูบ้านทิ้งไว้บ้างแหละ พอเราไปบอกสามีว่าแมวหลุดออกไป ประตูบ้านเปิดอยู่ สามีแก้ปัญหาด้วยการไม่ให้เราแลี้ยงแมวค่ะ เขาบอกว่าเขาไม่ชอบเวลาเราพูดว่า คนนั้นเปิดประตูให้แมวออก คนนี้เปิดประตูให้แมวออก ดูเหมือนขาจะไม่ชอบอะไรสักอย่างที่เราทำเลยนะคะ 

อยู่มาวันนึงสามีของพี่สาวเขา มาที่บ้าน มาอยู่บ้านเรา พาหลานชายมมาจากบ้านนอกมานอนที่บ้านเรา ไม่ได้มีความเกรงใจ เราไม่ได้ออกจากห้องทั้งวัน เพราะไม่อยากเจอคนแปลกหน้า ทำไมเราอยู่บ้านตัวเองแล้วต้องเป็นเราที่อึดอัด พอเขาทะเลาะกันขู่จะฆ่ากันวันนั้นสามีเราไปทำงาน ทำไมเราต้องมาอยู่บ้านตัวเองแบบหวาดระแวง 

สามีบอกตั้งแต่ตอนเป็นแฟนกันว่า แม่พี่ไม่ชอบหนู   เราต้องใช้ชีวิตอยู่กับการที่มีคำคำนี้วิ่งวนอยู่ในหัว ทำตัวไม่ถูก อยู่บ้านแบบไม่มีความสุข ส่วนตัวเรากับสามีไม่ค่อยมีปัญหาอะไรกัน แต่จะเป็นปํญหาจากคนอื่นมากกว่าที่มาทำให้เรามีปัญหา ปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้คิดว่ามีแค่ในละคร แต่เรื่องจริงยิ่งกว่าในละคร 

เราดูเป็นคนใจแคบไหมคะ ถ้าอยากให้พี่สาวสามีกับลูกชายพี่สาวสามีย้ายออกไปอยู่ที่อื่น 
ลูกชายพี่สาวเขา เคยบอกแม่สามีเราว่า เราโยนของเขาพัง หังจากนั้นแม่สามีโทรมาด่าเรา ''เป็นอะไรนักหนา หลายครั้งแล้วนะ ทำประชดประชันตลอด'' และอีกมากมาย 
สาบานเลยว่า เราไม่เคยไปแตะต้องของใคร ไม่รู้เด็กมันทำพังเองหรืออะไร แต่ไปบอกคนอื่นว่าเห็นเราโยน ซึงวันนั้นเรายังไม่เห็นหน้าลูกชายพี่สาวเขาเลย ดูเหมือนในบ้านหลังนี้เราอยู่ข้างล่างสุดของห่วงโซ่อาหาร ทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง ถ้ามีอะไรไม่ดี ต้องโทษเราไว้ก่อน

ปัญหาครอบครัว ปัญหาที่แก้ไม่หาย และดูท่าทางสามีคงไม่แก้ด้วย เราต้องทนอยู่กับความอึดอัดแบบนี้ตลอดไปเลยหรอ