เรามีแฟนเป็นทอมค่ะ ตัวติดกันตลอดไปไหนมรไหนด้วยกันทุกที่ตลอด ทุกวันๆแฟนเราจะไปส่งเราเรียนตอนเย็น แต่วันนี้นางไม่ได้มาเพราะวันนี้นางเป็นวันนั้นของเดือนและนางปวดท้อง วันนี้เราเลยต้องมาเรียนคนเดียว ซึ่งเราไม่ค่อยขับรถเก่งมากเท่าไหร่แต่ทำไงได้เราต้องมาเองเพราะจำเป็น ก่อนจะถึงเวลาไปเรียนเราปลุกนางตื่นเพื่อจะได้ไปกับเราด้วย แต่ก็เหมือนจะสื่อว่าเนี่ย ไม่ไหว เราก็โอเคพอเข้าใจแต่เรายังไม่พูด ทีนี้เราก็เตรียมตัวเสร็จทุกอย่างละ รอบอกตรงๆแต่นางบอกเราว่า เราอยากไปส่งเธอนะแต่เนี่ยเราปวดท้องมากเลยเรากลัวไปแล้วเราไม่ไหว อ่าโอเคเราเข้าใจนางนะและเราก็เลยบอกไปว่า โอเคงั้นเราไปเองก็ได้ แต่ทำไมในใจเราแบบว่า เออเนี่ยเวลาเราเป็นอะไรเราเจ็บแค่ไหนเราไม่เคยปล่อยนางไปไหนคนเดียวเลยสักครั้ง คือถ้าเราไม่ไหวแค่ไหนเราก็อยากไปทุกที่ที่เขาต้องไป 2-3อาทิตย์ก่อนเรารถล้ม และเราเจ็บมากเดินไม่ได้เลยแผลเต็มขา เราก็อยากจะกลับบ้านกับนางเพราะกลับคนเดียวอันตรายเพราะมันไกลมาก ส่วนวันที่รถล้มเราเป็นคนขับนางซ้อน และเราก็เหมือนจะวูบเราเลยรถล้ม ทีนี้นางก็ขับรถไปส่งที่โรงบาล ทำแปลกันทั้งคู่ เรามีแผลเต็มหัวเขา หน้าขา หน้าท้อง และข้อศอก ส่วนนางมีแผลที่แขนศอกกับหัวเข่าเล็กน้อย พอทำแผลเสร็จรอจ่ายตังนางให้เราจัดการเองหมดทุกอย่าง แต่เราห่วงนางมากกว่าทั้งๆที่เราเจ็บมากๆ หลังจากนั้นเราก็เป็นคนขับกลับห้องเองเพราะนางบอกปวดมากไม่ไหว ซึ่งเราก็เจ็บมากพันแหลเต็มขาแต่เราอดทนมากๆ หลังจากนั้นเราเดินไม่ได้3-4วัน ในระหว่างนั้นเราก็ไปกับนางทุกที่ เพราะเราเป็นห่วงนาง เราเลยรู้สึกว่า ในตอนที่เราเจ็บมากแค่ไหนเป็นอะไร เราไม่เคยปล่อยเธอไปไหนเองเลยสักครั้ง แล้วเราก็ทะเลาะกันนางก็บอกเราว่า เราอ่ะต้องการอยู่คนเดียวไม่เป็นห่วงนางว่านางเจ็บอยู่ อะไรประมาณนั้น เราก็รู้สึกผิดนะที่เรามาทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้ เราเห็นแก่ตัวมากเลยใช่มั้ยคะ ?