ตั้งเเต่เด็กจนโตเท่าที่เห็นมาคือพ่อกับเเม่ที่เอาเเต่เถียงกันกับไอ้เรื่องที่ว่าพ่อเป็นคนติดเหล้าขี้เกียจไม่เอาไหนจนเเม่ที่อยู่ด้วยเริ่มรับไม่ไหวเลยตัดสินใจเเยกกันอยู่กับพ่อตอนนั้นเราอายุเเค่6-7ขวบเราเลยถามปู่ด้วยความไม่รู้ว่าเเม่กำลังจะไปไหน ตอนนั้นปู่ตอบเเค่ว่าเเม่เเค่จะไปทำงานหาเงินเดี๋ยวก็กับมาจนตอนนี้เราอายุ15ปีเเม่ก็ยังไม่กลับมาหาเเต่โทรมาเรื่อยๆพเราถามว่าตอนไหนจะกลับมาหาเราเขาก็เปลี่ยนเรื่องทันที ตอนนี้เราเรียนอยู่ม.3อีกปีเดียวก็จะได้เข้าม.4ด้วยความที่บ้านเราก็ไม่ได้รวยเเล้วก็ไม่ได้จนที่บ้านก็มีเเต่คนเเก่มีพ่อคนเดียวที่เป็นเสาหลักของบ้านเเต่ดูพึ่งพาอะไรไม่ได้วันๆก็เอาเเต่ชวนเพื่อนมากินเหล้าไปทำงานก็ไม่ได้เงินมาทั้งที่ๆที่ทำงานเขาจ่ายเดือนละพันเเต่ก็ไม่ได้ไรกลับมาเลย ทำให้คนที่คอยส่งเสียเราเรียนคือปู่ปู่เราอายุ65ปีถือว่าเเก่มากเเล้วทำให้ท่านทำงานไม่ค่อยจะไหว ทำให้บางครั้งเราก็ไม่ได้ไปรร.เพราะไม่มีเงิน เรากลัวมากกลัวมากๆว่าตัวเองจะเรียนไม่จบ เรากับพ่อก็ไม่สนิทกันมาตั้งเเต่เด็กเเล้วไม่ได้เกียจเเล้วก็ไม่ได้ชอบบอกตามตรงคือเราโครตผิดหวังในตัวเขา ถ้านิสัยเเบบนี้ทำไมถึงมาเป็นพ่อคนล่ะ?ทำไมต้องให้เราเกิดมาด้วยทั้งๆที่ตัวเองเเทบไม่มีอะไรดีเลย เเต่เขาก็เป็นคนที่ตามใจเรามาตั้งเเต่ไปเด็กๆอยากได้อะไรก็ซื้อให้เรารู้ว่าเขารักเราเเต่เราผิดหวังในตัวเขาไปเเล้ว เรากับปู่เคยบอกให้เขาเปลี่ยนเเต่เขาก็ไม่เปลี่ยนแปลงอะไรไปเลยจะพูดก็พูดไม่ได้พูดไปก็ไม่เข้าใจอีกเราเหนื่อย