สวัสดีค่ะ เนรินะคะ(นามแฝงที่ใช้กับอีกฝ่าย)
เมื่อคืนวันนึงอยุ่ๆน้องก็หายไปจากแชทจากปกติจะทักมาทะเลาะกวนทีนกันตลอดเป็นสีสันตามประสาวัยรุ่น มาคุยอีกทีพบว่าน้องเกิดอุบัติเหตุ(มีผู้เสียหาย) เจ้าตัวเองก็ยังเป็นเยาวชน ตอนนั้นน้องแพนิคกำเริบหนักมาก ขอโทษวนไปวนมา พี่เข้าใจทั้ง2ฝ่ายเลย และเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก โดยน้องรถล้มขาหัก(เพิ่งหายมาหักซ้ำอีก) เศษกระจกหมวกกันน็อคเข้าตา(น่าจะแบบนั้นตามที่หมอบอก) จนผ่านไปพักใหญ่น้องก็แพนิคจนเป็นลมชักอยู่ประมาณ3-4ชั่วโมงถึงหาย คืนนั้นพี่ไม่ได้นอนเลยยันเช้าเพราะเราดันอยู่ไกลกัน ได้แต่ขอพรไหว้พระในบ้านขออย่าให้น้องเป็นอะไรไปอย่าเอาน้องหนูไปเลย

วันถัดมาเวลา6โมงเช้ากว่าๆน้องทักมา ทำเราโล่งอกไปเลยแต่ก็อดนึกถึงคู่กรณีไม่ได้ โดยน้องมีประวัติการรักษาอาการทางจิตอยู่แล้วด้วยอุบัติเหตุเดิมๆตอนเด็ก หมอแจ้งว่าขาที่หักคงทำให้ลารี่(นามแฝงที่ใช้กันเรียกเล่นๆ)ของพี่เดินแบบปกติไม่ได้เพราะหักข้างเดิมที่เพิ่งหายไปหมาดๆเลย ส่วนตาข้างนึงก็ถูกแจ้งว่าอาจจะบอด

เราก็คุยไปเรื่อยๆยามว่างจนมาถึงช่วงหัวค่ำ พี่ส่งมีมเก่าที่เคยเป็นประเด็นใหญ่ขำปอดสั่นในกลุ่มเราไปซึ่งไม่น่ามีใครลืมได้เลย(กลุ่มมีหลักๆ3คน เนริ ลารี่ แม่Nขอไม่เอ่ยชื่อ) แต่ลารี่กลับตอบมาว่า "อะไรอะ" แล้วถามเชิงว่าผมเคยเห็นภาพนี้ด้วยเหรอจากนั้นการสนทนาก็เริ่มตึงเครียด พี่เลยลองถามชื่อตัวเองดูสรุปน้องตอบชื่อเล่นเก่าเรามา พอถามซ้ำน้องก็งงๆขอเวลาไปย้อนแชทถึงได้รู้ว่าปกติเรียกพี่เนริไม่ใช่ชื่อเก่า พี่เลยไปบอกแม่Nเรื่องนี้เค้าก็ตกใจสรุปเลยคือเข้ากลุ่มที่ลารี่เป็นคนสร้างเองแต่จำไม่ได้ แม่ทักส่วนตัวมาบอกว่าอาจจะเป็นโรค2บุคลิก จากนั้นก็คุยในกลุ่มไปเรื่อยๆ แอบถามย้ำหลายรอบว่าแกล้งลืมพี่เล่นรึเปล่าแบบนี้พี่เสียใจแย่เลยนะ ก็ตอบมาว่าไม่ แถมหนำซ้ำยังจำแฟนตัวเองไม่ได้แต่ใช้เวลานึกพักนึงก็นึกออกแล้วเอ่ยชื่อคนอื่นๆใกล้ตัวมา ตอนนั้นใจหายเลยมันล้มแรงจนจะเดี้ยงไม่พอยังเป็นแบบนี้อีก คุยไปเรื่อยพยายามไม่ให้น้องมันเครียดแต่น้องก็ตอบมาประมาณว่าแค่มีพี่กับแม่ก็พอ คือเรื่องพีคจนเหมือนเอานิยายมาแต่งหลอกคนในพันทิปอะ นี่เคยปคปแชทน้องตอนก่อนเกิดเรื่องไว้ฟ้องแม่เยอะมากเลยส่งให้น้องมันดู น้องแบบ "นี่ผมเหรอ555"

ขอให้รู้แค่ว่าอย่าทิ้งพี่ไปเลย พี่ไม่มีน้ำตาจะร้องแล้ว อยู่ๆก็บอกมาว่าเหมือนผมกับลารี่คือคนละคน มีห้อง2ห้องกั้นกำแพงแยกผมกับลารี่ไว้ พี่เลยตอบไปว่าพี่เป็นคนงานก่อสร้างชอบทุบกำแพง น้องมันก็ขำๆ แต่พี่คือน้ำตาจะไหลละลายมาสคาร่า พี่กับแม่คงช่วยกันทุบ เพราะแกกับลารี่คือคนเดียวกันคงไม่เลือกใครสักคนอยากทำให้เป็นคนเดียวกันอีก อยู่ๆมาลืมช่วงหลังๆนี่ได้ไงโดยเฉพาะเรื่องพี่คือลืมไปหมดทั้งที่รู้จักกันนานแล้วเหลือจำได้แค่ชื่อและรู้ว่าพี่รักแกมากขนาดไหน ก่อนจะลืมแกบอกปวดหัวแล้วเพิ่งกินยาไป พี่ไม่รู้ต้องทำไงอยากบินไปหาเดี๋ยวนี้เลย เอ๊ยยิ่งพิมยิ่งเหมือนแต่งนิทานหลอกเด็กอะค่ะ ตอนนี้เราก็ยังไม่มั่นใจว่าน้องมันแกล้งรึเปล่า ระแวงไปหมด แต่พี่อยากได้ลารี่หน้าแม่เสียงพ่อคืนมา นังตัวแม่ตัวมัมเล็บเจลของพี่ ไม่ไหวอะใจไม่ไหวแล้วเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆปกติต้องมาเล่าเรื่องบัดสีให้พี่ฟังก่อนนอนนี่มาสุภาพใส่กัน แต่ไม่ว่าจะยังไงก็จะรอนะหวังว่าพรุ่งนี้ลารี่จะกลับมา เดี๋ยวยังไงต้องรอข่าวคราวจะคุณหมอ บางทีก็มาประสานหลอนใส่พี่แต่ลารี่เป็นเด็กมีเซ้นส์ในกลุ่มบ้านคือมีทุกคน ไม่รู้หลอนหรืออะไรไปยืนดูรถกู้ภัยขนศพเด็กแต่เด็กใส่กำไลเดียวกับเด็กที่มันบอกเพิ่งเห็นในห้องน้ำ คือพี่ก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งแต่ลารี่ชอบฝันทำนายซึ่งมันก็ไม่ได้สนใจอะไรพอเล่าที่ในมาก็เอาพูดแต่เรื่องปัญญาอ่อน พอเกิดขึ้นจริงๆก็พูดไม่ออกกันหมด หน้าซีดทั้งบ้าน



อาจดูเพ้อเจ้อนะคะ แต่น้องกำลังรักษาทั้งกายและจิตใจอยู่ เรื่องที่เล่าคือเรื่องจริงจากปากน้องค่ะพิมพ์ผ่านนิ้วน้องเลย ไม่คิดว่าจะเกิดจริงๆหรือน้องมันแกล้ง แต่อยากให้ตื่นมาแล้วพบว่าอุบัติเหตุนี้เป็นแค่ฝันแต่ลืมไปว่าพี่ไม่นอน พี่นอนแค่2-3ชม.ตอนกลางวัน


ใครมีประสบการณ์การรักษาอาการทางจิตหรือโรค2บุคลิก,ความจำเสื่อม ช่วยแชร์หน่อยนะคะ ตอนนี้จุกอกไม่ไหวน้องแทบจะจำพี่ไม่ได้เลย