พอดีเราทำงานอยู่กับน้องคนนี้มา 7 ปีได้ โดยเราเป็นหัวหน้าของเค้า แล้วเราก็รู้จักนิสัยน้องมันอยู่แล้ว  

เมื่อช่วงปลายเมษายน 66  น้องมาถามเราว่า พี่ เล่นไอซ์ มันผอมขาวหรา  เราเลยบอกไปว่า ตลกและ เปลี่ยนความคิด อย่าคิดไปเล่นเด็ดขาด จุดจบมันไม่โอเค ไหนคอนโดก็จะซื้อ ชีวิตแย่เลยนะ อย่าไปเล่นเด็นขาด 
 น้องมันก็บอกว่า ถามเฉยๆ จะบ่นทำไม  ซึ่งเราจะรู้จักนิสัยมันว่า ถ้าน้องมันไม่ได้คิดจะเข้าไปในสิ่งนั้น มันจะไม่ถาม

จนพักหลังๆ  เราเห็นสภาพมัน เหมือนคนไม่ได้นอน โทรมๆ มันก็บอกนอนน้อย บ้าง  นอนไม่หลับบ้าง  สงสัยกินกาแฟเยอะ เราก็เลยสงสัยในใจ แต่ก็ไม่ได้อะไร

จนเมื่อวันที่ 28/5/66  น้องมันเดินมาในอ๊อฟฟิต  บอกว่า เดี๋ยวจะดีด  2 วัน อารมณ์จะดี  เราก็เลยบอก พูดเรื่องไร อยู่ดีดีก็เดินมาบอกว่าดีด  หลอนรึเปล่า แล้วมันก็หัวเราะ 

วันที่ 29/5/66 เราเลยบอกลูกน้องเราอีกคน ให้ไปสืบเรื่องนี้  เพราะคืนนี้ มันจะไปเที่ยวด้วยกัน  สรุปว่าน้องมันยอมรับกับลูกน้องเราอีกคนว่ามันเล่นไอซ์ แต่ไม่ให้บอกเรา เพราะถ้าเรารู้เราด่าแน่

หลังจากวันนั้น เราก็คิดอยู่ว่าเราจะทำยังไงดี  จะคุยให้น้องมันไปบำบัดหรือปล่อยไป แต่เราไม่กล้าให้น้องมันนั่งรถไปกับเราแล้ว เรากลัวน้องมันพกติดตัว เราจะโดนยึดรถไปด้วย มันมีความเสี่ยงต่อชีวิตเรา

เราอยากจะถามว่า เราควรยุ่งเรื่องนี้ หรือว่าปล่อยไปคะ  ความคิดเราในสมองคืออยากให้น้องมันเลิก ไปบำบัดซะ เพราะภายภาคหน้า เราจะแก้ปัญหาไม่ทัน  แต่คนที่บริษัทบอกว่าเรากำลังจะไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของมัน ชีวิตมัน ปล่อยมันไป 

แต่ทุกคนไม่ได้มองว่ามันมีผลกระทบต่องานและต่อคนรอบข้าง เรากำลังคิดว่าเราทำถูกไหมที่อยากให้น้องมันเลิก อยากให้มันไปบำบัด เราคิดไม่ออกเลยค่ะ