เกริ่นเลยก่อนนะคะว่าเป็นเด็กต่างจังหวัดที่ติดมหาลัยในกทม. เพื่อนเลยชวนมาอาศัยอยู่บ้านญาติในกทม.  หางานทำก่อนเปิดเทอมเกือบหนึ่งเดือน สิ่งที่ต้องเจอเลยก็คือความไม่คุ้นชิน คิดถึงพ่อกับแม่ ร้องไห้ทุกวัน แม่โทรมาก็ต้องกลั้นร้องไห้ทุกวัน กลัวแม่เป็นห่วง ค่าครองชีพก็แพงมาก กินมาม่าหนึ่งมื้อ ข้าวก็ไม่กล้าสั่งมากินแพงเกิน พยายามหางานแต่ก็มีแต่ที่ใกลๆ หายากสุดๆ อากาศก็สุดๆ ร้อนสุดๆ เพื่อนชวนไปสยาม นั่งรถเมย์ไปเกือบสุดสาย ตอนจะกลับดันฝนตก ร่มก็ไม่ได้พกไปต้องเดินตากฝนออกมาหาป้ายรถเมย์ เดินวนๆอยู่บน mbk หาไม่เจอ สุดท้ายจะไปขึ้นป้ายศาลาโอสถ มองมาฝั่งตรงข้ามดันเห็นป้าย เดินวกกลับไปฝั่งหาทางลงไปเจอเดินอ้อมอีก ยืนรอรถเมย์ ฝนตกรถก็ติด รถเมย์มาก็ขึ้นไป คนแออัดเบียดเสียด ไม่มีที่นั่ง ต้องยืนไปเกือยยี่สิบป้าย เกือบเป็นลม ได้นั่ง 6 ป้ายสุดท้าย เจอญาติเพื่อน เป็นผช.อยู่แล้วอึดอัด เพราะเราเป็นผญ. ในใจอยากกลับบ้านทุกวัน เครียดมาก