อยากทำธุระกิจร้านอาหารให้โต เป็นระบบ แต่ไม่มีแรงและเวลา เพราะทำงานประจำไปด้วย

กระทู้สนทนา
สวัสดีค่ะ ตามที่ได้หัวข้อไป คือเมื่อปีที่แล้วเรามีเปิดร้านเล็กๆขายแค่ในแอป บนคอนโด แต่จะขายแค่ช่วงหลังเลิกงานนะคะ เพราะเราทำงานประจำด้วย และด้วยช่วงนั้นงานเรามันไม่ค่อยเคร่งเครียดหรือเร่งอะไรมาก เราทำ WFH ค่ะ ขายๆไปได้ 3-4 เดือน ผลตอบรับดีมากๆ  เดือนที่ 5 เราจึงตัดสินใจไปหาบ้านเช่าอยู่ เพื่อจะได้ทำหน้าร้านเล็กๆ ให้คนมาซื้อได้ แต่ก็แอบกังกลเรื่องค่าใช้จ่ายที่เพิ่มมากขึ้น และลองคำนวนแล้ว ถ้าเราขายทุกวันหลังเลิกงาน ตามยอดได้เท่านี้ๆ ก็ได้สวย ก็เลยมาเช่าบ้านอยู่ และตกแต่งหน้าบ้าน ซื้อโต๊ะมาลง ลงทุนต่างๆ เรื่องขายก็ยังได้ผลตอบรับดีเหมือนเดิม เพราะเรามั่นใจในฐานลูกค้าในแอปว่าจะต้องตามมาสั่งเราได้แน่ๆ
   แต่พอผ่านไปได้ดี มันจะมีช่วงที่งานประจำของเราค่อนข้างซีเรียส และต้องรีบปั่นมากๆ เราก็จะไม่มีเวลามาเตรียมของขายเลยค่ะ แบบวันทั้งวันมันปวดหัวใช้ความคิดเยอะแล้ว เลยจะไม่มีแรง และกำลังใจในการทำร้านต่อ เราจึงต้องหยุดร้านบ่อยๆ ถ้าวันไหนงานเรายุ่ง  และเราเป็นคนที่ค่อนข้างให้ความใส่ใจกับงานมาก งานเราต้องเป๊ะและซีเรียส เวลางานของเราจะตั้งใจกับมัน คนในครอบครัวเราจะไม่ให้ใครเขามายุ่งในห้อง หรือแชทคุยกับเรา จนกว่าจะออกมาจากห้องเอง เพราะมันจะต้องใช้สมาธิเยอะ เราเคยลองบังคับตัวเองให้เปิดร้านในช่วงที่งานยุ่งๆดูแล้วค่ะ อารมณ์ไม่ได้เลย มือไม่นิ่ง ทำไม่อร่อย ไม่มีสติ ลืมของลูกค้านั่นนี่ ผิดพลาดเยอะ
   พอเราหยุดบ่อยๆ ลูกค้าก็เริ่มงอแง แบบลูกค้าบางคนไม่เข้าใจว่าวันนึงเราต้องทำอะไรบ้าง ทั้งที่เราก็แจ้งในเพจไว้ครบว่าทำไมถึงเปิดไม่ได้  บางคนทักมาด้วยคำพูดกดดัน ไม่น่ารัก แต่ลูกค้าประจำหลายๆคนก็น่ารักกับเราตลอดก็มีค่ะ เราก็อยากเปิดทุกวันค่ะ แต่พอวันไหนเจองานที่มันหนักๆ มันไม่ได้จริงๆ เราเป็นคนนิสัยเสียด้วยเรื่องทำงานไม่ work life balance เพราะวันไหนงานมันแก้ไม่ได้ หรือกำลังทำติดลม แม้เลิกงานแล้ว แต่จน 3-4 ทุ่มเราก็คงจะนั่งทำมันต่อ ซึ่งมันคือเสียของการ WFH แต่อันนี้พูดแบบไม่ได้ดัดจริตนะคะ เราแฮปปี้กะการนั่งทำจนดึกดื่นจริงๆ หัวหน้าไม่ได้กดดันว่าจะต้องได้วันนี้ตอนนี้  แต่มันเป็นนิสัยเสียของเราเอง เรานั่งทำไปเรื่อยๆ พอทำออกมาได้จนเสร็จ เรามีความรู้สึกดี ภาคภูมิใจไปกับมัน ถึงจะนอนหลับได้

  นั่นจึงเป็นเหตุผลของการไม่ค่อยมีเวลาเปิดร้าน พออ่านมาถึงตรงนี้หลายๆคนคงคิดว่า ทำไมไม่เลือกสักทาง งานประจำก็ทำไป หรือจะลาออกมาขายของ  อันตรงนี้เราคิดมันหลายรอบมากๆค่ะ และคำตอบก็ยังคงเดิม เรารักงานประจำของเรา เราภูมิใจในอาชีพนี้ ส่วนการขายของมันเหมือนเป็นความชอบตั้งแต่เด็ก เนื่องจากเราเป็นลูกแม่ค้า ก็จะได้ช่วยแม่ทำกับข้าว ขายของมาตั้งแต่เด็ก มันสนุก และมีความสุขที่ได้ทำ และถึงแม้บางเดือนยอดขายที่พีคๆจะเยอะกว่าเงินเดือนประจำเรา แต่มันก็ไม่แน่นอน วันที่ได้น้อยๆก็มี  เราเลยอยากจับทั้งสองทาง และอยากทำให้มันออกมาดีทั้งสองอย่าง
  เราไปตลาดเอง ซื้อของเอง เตรียมของเอง ทำขายเอง มันเหนื่อยมากๆ เลิกงาน 18.00 รีบวิางมาเตรียมของเปิดร้าน 19.00-22.00 น. วันไหนออเดอร์มารัวๆคือไม่ไดพักนั่งหายใจหายคอเลย กว่าจะเก็บของไปล้างเก็บร้าน กินข้าวอาบน้ำ เราเข้าห้องนอนประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ เรียกให้แม่มาช่วย แต่แม่ก็ติดดูแลเรื่องสวน เรื่องทำไร่ทำนา และมีพี่สาวมาช่วยด้วยช่วงนึง แต่พี่ก็มีลูกน้อย และครอบครัวที่ต้องดูแล  สุดท้ายแล้วเราก็ต้องทำเองทุกอย่าง
   เราอยากเปิดทุกวัน อยากลองจ้างคนมาช่วย แต่ไม่รู้จะต้องจ้างและบริหารร้านยังไงให้เป็นระบบ อยากขอคำแนะนำของคนที่ทำธุระกิจเล็กๆที่ไม่ต้องลงมาทำเอง แค่มาคุมและบริหาร เค้าจัดการระบบกันยังไงอ่ะค่ะ ขอบคุณทุกคอมเม้นล่วงหน้านะคะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่