เล่าครั้งแรกค่ะเกี่ยวกับแม่และครอบครัวเรา 
มีครั้งนึงเรานอนเล่นโทรศัพท์อยู่เฉยๆน้องเราออกมาจากห้องนํ้า นางนําผ้าที่เปียกนํ้ามาตีที่ขาเรา เราไม่รู้ว่านางทำทำไมแต่เราโกรธเพราะมันทำให้ที่นอนเราเปียกรวมถึงเสื้อผ้าเราด้วยเราเลยตีหลังมันไปแล้วมันก็ร้องไห้แล้วมาตบหัวเราด่าเราเลยตบคืนมันก็ร้องไห้ไม่หยุด มาด่าเราอีก แต่เราก็เงียบไม่ได้ตอบโต้อะไรไป มันร้องไห้ไม่หยุดแล้วโทรไปบอกแม่ เราเล่าเหตุการณ์ให้แม่ฟัง แต่แม่ไม่สนใจเราเลยเอาแต่ด่าเราสารพัด เราเลยบอกแม่ไปว่า "ทำไมแม่ต้องเข้าข้างแต่มันอ่ะ" แม่เงียบไปสักพักแล้วตอบกลับมาว่า "โดนแค่นี้จะตายหรอ" แล้วบอกให้น้องไปหาแม่ ไม่กี่วันต่อมา เรานั่งทำการบ้านอยู่แม่ก็ทักมาบอกเราให้เราออกมานอกบ้านบ้างเพราะเราอยู่แต่ในบ้านทั้งวันแต่วันนั้นการบ้านเราเยอะมากๆแต่ละงานก็ใช้เวลาทำนาน เราบอกแม่ไปว่า "เดี๋ยวทำเสร็จแล้วออกไป" แม่ก็ไม่ได้อะไร ไม่กี่ชั่วโมงผ่านมา แม่ก็ทักมาว่า "ไม่คิดจะออกมาบ้างหรอ" "คิดอะไรอยู่ถึงเป็นแบบนี้" เราบอกแม่ไปว่า "รอหน่อยไม่ได้หรอ" 
แม่บอก "การบ้านไม่ทำมาทำวันสุดท้าย" "ให้แม่คิดว่าไง" เราไม่ได้ตอบอะไรไปเพราะคิดว่าตอบไปต้องโดนด่าเยอะกว่านี้แน่ๆ แต่เราไม่ได้ทำการบ้านแค่วันสุดท้ายนะคะอีกวันเราก็ทำแค่ตอนที่เราทำแม่ไม่อยู่ พอถึงตอนกลางคืนเราก็ไม่ได้ออกนอกบ้านเพราะพึ่งเสร็จและมันมืดแล้วเราเลยไม่ออก แม่ก็เข้ามาในห้องเราปกติ เราออกไปเอาของในห้องครัวกลับเข้ามาในห้องแล้วกำลังจะปิดประตูแต่ลมมันพัดมาโดนประตูทำให้ประตูปิดเองเสียงดังทั้งที่เรายังไม่ได้แตะประตูเลย แม่ก็หันมามองเราแล้วพูดว่า "เป็นอะไรมากป่ะ" เราก็อธิบายไป แม่ก็บอกว่า "อย่าให้มันมากนัก" "เดี๋ยวต้องโดนกูบ้าง" เราไม่เข้าใจว่าเราผิดอะไร ทำไมแม่จ้องจะโทษ จะด่า เราตลอด บางทีเราก็รุ้สึกอยากโตเร็วๆจะได้ใช้ชีวิตคนเดียวสักที