รักนิรันดร์
ลืมไม่ลง ตรงความผิด พิษคุณก่อ
ไม่ลืมหนอ ข้อที่ดี มีให้ฉัน
เคยเดินเคียง เสียงฝนซู่ คู่เคียงกัน
มิลืมฝัน วันลมสอด กอดโอบเรา
ไม่ลืมแน่ แพ้น้ำตา คราเธอหลั่ง
ยิ้มเธอยัง ฝังเตือนจิต คิดถึงเขา
ใบไม่ร่วง ช่วงโศกา หาบรรเทา
คิดถึงเขา เศร้าแม้ดอก ออกผลิบาน
ตรอกน้อยเปลี่ยว เสี้ยวแสงแข แลสาดถึง
ลมอู้อึง ดึงชิงช้า พาแกว่งสาน
แว่วเสียงเขา เร้าให้ลืม ลืม..ทุกกาล
ยากทำตาม ขานลำบาก ยากยิ่งเออ
ใบไม้ผลิ ริอยากลืม ฝืนไม่ไหว
ดอกโรยไป ได้แต่จำ ช้ำเสมอ
คราวเลิกรา พาใจจำ ช้ำรักเธอ
ยามใจเผลอ เจอคิดถึง จึงช้ำตรม
แม้สรรพสิ่งจะสูญสลาย คนในห้องจะหดหาย แต่ไม่คลายรักนิรันดร์
รักนิรันดร์
ลืมไม่ลง ตรงความผิด พิษคุณก่อ
ไม่ลืมหนอ ข้อที่ดี มีให้ฉัน
เคยเดินเคียง เสียงฝนซู่ คู่เคียงกัน
มิลืมฝัน วันลมสอด กอดโอบเรา
ไม่ลืมแน่ แพ้น้ำตา คราเธอหลั่ง
ยิ้มเธอยัง ฝังเตือนจิต คิดถึงเขา
ใบไม่ร่วง ช่วงโศกา หาบรรเทา
คิดถึงเขา เศร้าแม้ดอก ออกผลิบาน
ตรอกน้อยเปลี่ยว เสี้ยวแสงแข แลสาดถึง
ลมอู้อึง ดึงชิงช้า พาแกว่งสาน
แว่วเสียงเขา เร้าให้ลืม ลืม..ทุกกาล
ยากทำตาม ขานลำบาก ยากยิ่งเออ
ใบไม้ผลิ ริอยากลืม ฝืนไม่ไหว
ดอกโรยไป ได้แต่จำ ช้ำเสมอ
คราวเลิกรา พาใจจำ ช้ำรักเธอ
ยามใจเผลอ เจอคิดถึง จึงช้ำตรม