Chalun Ch

ผมลางานกลับมาบ้านที่ต่างจังหวัดเพื่อมาเยี่ยมแม่ที่ป่วยเข้าโรงพยาบาล พอท่านหายดีและออกจากโรงพยาบาลแล้วผมก็ยังไม่ทันได้กลับในทันที ขออยู่ดูแลท่านอีกสักสี่ซ้าห้าวัน

บ้านตามชนบทที่อยู่ห่างไกลความเจริญนับว่าค่อนข้างที่จะปลอดภัยจากโจรขโมย แต่ไม่ได้บอกนะว่าไม่มีขโมย มี... และมันก็เกิดขึ้นน้อยมาก ยังถือว่าอยู่กันอย่างปลอดภัยและไว้ใจคนในหมู่บ้านได้ รั้วบ้านส่วนใหญ่จึงทำด้วยลวดหนามห่าง ๆ มากกว่าจะก่ออิฐกำแพงกั้นกันและกันไว้

กั้นลวดหนามไว้เพียงเพื่อแสดงอาณาเขตเท่านั้น ซึ่งบ้านผมกับบ้านของหนูน้อยก็เช่นกัน บ้านเรากั้นอาณาเขตแดนด้วยลวดหนามห่าง ๆ

หนูน้อยเพื่อนบ้านคนนี้มีอายุราว ๆ ห้าขวบ ผิวพรรณสะอาดเกลี้ยงเกลา ผมยาวถักเปีย แม่ผมบอกว่าเธอมักจะข้ามมาเล่นกับแม่ทุกวัน แต่พอผมมาบ้านหนูน้อยก็ไม่กล้ามาเพราะเขินผม เธออาศัยอยู่กับตายาย พ่อกับแม่ทำงานที่กรุงเทพฯ ตั้งแต่ผมมาอยู่บ้านเกือบ ๆ อาทิตย์ ผมสังเกตุเห็นว่าเธอมักจะเล่นขายของคนเดียว ไม่ค่อยออกไปเล่นกับเพื่อนหรือมีเพื่อนมาหาที่บ้านเลย

ผมชอบนั่งดูเด็ก ๆ เล่นขายของมากนะ ไม่ว่าจะเล่นกันหลายคนหรือเล่นคนเดียว ผมชอบในจินตนาการของเด็ก ๆ พวกเขามีจินตนาการที่สูงมาก สามารถสร้างเรื่องราวที่ใสสะอาดขึ้นมาเอง เออออห่อหมกไปเอง คิดเป็นตุเป็นตะ และเพลิดเพลินไปกับความคิดนั้น ไม่เหมือนพวกผู้ใหญ่ที่ชอบสร้างเรื่องเหมือนกัน แต่แตกต่างกันคนละขั้ว

ทุก ๆ วันผมมักจะออกมานั่งที่แคร่หน้าบ้านเพื่อรอคอยหนูน้อย ผมชอบนั่งดูเธอเล่นขายของและยิ้มไปกับเธอ บางครั้งเธอก็หันมายิ้มและสบตากับผม หัวเราะให้ผม ตะโกนพูดคุยกับผมผ่านรั้วลวดหนาม แต่เธอก็ไม่ยอมข้ามมาหาผมกับแม่ที่บ้าน น่าจะยังเขินอยู่ ทว่าไม่เป็นไร ผมชอบที่จะนั่งดูเธออย่างนี้มากกว่า

บางครั้งที่หนูน้อยเล่นขายของโดยนำกะลามะพร้าวมาเล่น นำแก้วพลาสติกหรือถ้วยโฟมจากขยะมาเล่น ผู้เป็นยายก็บ่นและดุเธอ เพราะหาว่านำขยะเข้ามาในบ้าน ผมขัดใจยิ่งนัก พวกผู้ใหญ่นี่ไม่เข้าใจในจินตนาการของเด็กเอาเสียเลย พอมีโอกาสเติบโตเป็นผู้ใหญ่ก็ลืมความเป็นเด็กไปเสียถนัด ลืมไปว่าเมื่อตอนเด็ก ๆ แบบนี้ตนเองก็เคยทำ

ระหว่างที่ผมพักร้อนกลับมาอยู่ดูแลแม่ที่บ้าน ผมก็มักจะเห็นหนูน้อยง่วนอยู่กับการเล่นขายของคนเดียวทุกวันไปตามประสา จนมีเช้าวันหนึ่งผมเห็นเธอวุ่นวายอยู่กับลังเก่า ๆ ที่หลังบ้านของเธอ ผมจึงเดินไปดูว่าเธอทำอะไร

ในมือของหนูน้อยมีผ้าขี้ริ้วสองสามผืนเธอกำลังบรรจงจัดผ้าขี้ริ้วเข้าไปวางในลังเก่า ๆ ใบนั้น ข้าง ๆ เธอมีคุถังใบเล็ก ๆ หนึ่งใบวางอยู่ ผมขมวดคิ้วสงสัยว่าเธอจะทำอะไร แต่ยังไม่ทันได้ถามหนูน้อยก็ตอบผมมาเสียแล้ว

'จุ๊ ๆ ลุงอย่าเสียงดังนะ เดี๋ยวยายมาได้ยิน หนูกำลังทำบ้านให้หนูน้อยอยู่'

หนูน้อยพูดด้วยรอยยิ้มพร้อมชูหนูตะเภาตัวเล็ก ๆ หนึ่งตัวที่อยู่ในคุถังใบนั้นให้ผมดู ผมยิ้มและพยักหน้าหงึก ๆ ก่อนจะยกมือทำโอเคสัญญากับเธอ หนูน้อยบอกว่าได้หนูตะเภามาจากเพื่อน แต่ยายไม่ให้เลี้ยงเพราะขี้เกียจดูแลสู้เลี้ยงหมาแมวยังจะง่ายกว่า แต่หนูน้อยก็ดันทุรังแอบเลี้ยง เธอไม่กล้าพาหนูตะเภาเข้าไปเลี้ยงในบ้านเพราะกลัวยายเห็น จึงนำมันมาเลี้ยงที่หลังบ้านโดยใส่ลังไว้ และซ่อนลังนั้นเอาไว้ให้มิดชิด ยายคงไม่รู้และไม่เห็น

ทุก ๆ เช้าผมเห็นหนูน้อยแอบออกมาหลังบ้านเพื่อมาดูหนูตะเภาของเธอ และมีเมล็ดทานตะวันมาให้เป็นอาหารด้วย เธอบอกไปซื้อที่ร้านค้ามา หนูน้อยไม่เคยเอาหนูตะเภาออกมาจากลังเลยเพราะกลัวยายเห็น หนูน้อยค่อย ๆ บรรจงแกะเปลือกเมล็ดทานตะวันออกและสอดเข้าไปในลังใบนั้นอย่างมีความสุข

ผมมองเห็นรังสีแห่งความห่วงหาอาทร อาดูร ห่วงใยจากคนถึงสัตว์เลี้ยงในแววตาของเธอ คงหวังว่าสักวันหนูตะเภาของตนจะเติบโตจากหนูตัวน้อย ๆ มาเป็นหนูตัวใหญ่ ๆ ในสักวัน ใบหน้าของเธอเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข แตกต่างกับผมในตอนนี้นัก ที่มีอารมณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างบอกไม่ถูก

ผมเห็นภาพของหนูน้อยที่นั่งแกะเปลือกเมล็ดทานตะวันอย่างพิถีพิถันด้วยความสะท้อนใจ อดคิดไปถึงจิตใจของเธอไม่ได้ว่าหากเธอรู้ความจริง จะรับมือกับความเสียใจและผิดหวังได้หรือไม่

'ลุงว่าหนูน้อยของหนูเขาจะโตแล้วหรือยัง'

เธอถาม ผมได้แต่ยิ้มจาง ๆ ใบหน้าของลเธอยังยิ้มร่า ในแววตากลมใสของเธอมีแต่ความหวังและจินตนาการถึงหนูในลังใบนั้นว่ามันจะตัวโตแค่ไหน

'หนูไม่กล้าเอามันออกมาเล่นเลยกลัวยายเห็น แมวหมาก็หลายตัว ถ้ามันเจอหนูน้อยของหนูเข้าล่ะแย่เลย'

'ลุงรู้อย่างนี้แล้วลุงอย่าบอกยายนะ... เดียวยายดุ'

ผมได้แต่ยิ้มไม่กล้าพูดอะไรออกมา จากนั้นหนูน้อยก็เก็บลังเข้าไปซ่อนไว้ที่เดิม และวิ่งกลับไปที่หน้าบ้าน หนูน้อยจะรู้ไหมว่า... ยายจะไม่มีวันด่าเธอเพราะ... สองวันก่อนผมเห็นแมวสีดำตัวเขื่องมันคาบหนูน้อยของเธอออกมาจากลัง ก่อนจะกระโดดข้ามกำแพงไปยังบ้านหลังนั้นแล้วหายลับไปกับตาไม่กลับมาอีก

ผมจะบอกกับเธอยังไงดีครับ...

จบ