สวัสดีค่ะทุกคน เราเป้นเด้กผู้หญิงอยู่ชั้นม.6 เราเข้ามาอาศัยอยู่กับญาติเพราะต้องมาเรียนในเมือง ช่วงนี้มีปัญหาค่ะ อย่างเเรกเลยคือ ตั้งเเต่ปีที่เเล้วเเล้วบ้านเราค่อยข้างมีปัญหาการเงินมาก-มากที่สุด บ้านเราค่อนข้างมีคนน้อยค่ะ และมีคนป่วยเรื้อรังอยู่เเล้ว1คน เเต่ที่ผ่านมาอีกคนดันมาป่วย =ป่วยพร้อมกัน2คน จากที่เราไม่ค่อยได้ดูเเลมากนัก กลับกลายเป็นว่าต้องเเบ่งกันดู ญาติของเราดูเเลสามีที่ป่วย เพราะมองว่าเขาเป็นผู้ชาย เเล้วไม่มีใครดูเเทนได้ เเต่ย่าก็มีลูกมีหลานคอยดูได้ อีกทั้งยังเเป็นผู้หญิง เราดูเเลย่าค่ะ80กว่าปีเเล้ว ช่วยเหลืตัวเองไม่ได้ ตอนที่เราปิดเทอมช่วงม.5 เราดูแลเต็มที่ค่ะ ไม่ได้คิดมากอะไร เเต่ทีนี้ปัญหาก้มีมาอีกก็คือช่วงเราเปิดเทอม ก็คือม.6เทอมนี้เเหละค่ะ ซึ่งต้องพาย่ามารพ.อาการจากโรคเดิมค่ะ ให้ญาติคนอื่นมาก็ไม่ได้เขาต้องทำงาน ส่วนระหว่างที่เราไปรร.พ่อเราก็มาดูเเทนค่ะ เเต่เขาทำไรไม่เป็นมากนัก ไม่ชอบเข้าสังคม วันนี้เราต้องขาดรร.เพื่อนมายื่นบัตรให้ เรารู้สึกไม่ดีเลยที่เหมือนกับว่าเราต้องคอยทำตลอดคนอื่นมาเเทนไม่ได้ ถ้าเราไม่อยู่จะทำยังไงใครจะทำ ต้องรอส่งเข้าวอร์ดก่อนถึงจะไปได้เเต่คนในรพ.ก็ไม่ได้มีเเต่เราใช่ไหมล่ะคะ มันก้กินเวลาเป้นเกือบทั้งวันเเล้ว เปิดเทอมเราว่าจะวางเเล้วเพราะต้องเตรียมเข้ามหาลัย เเต่มันทำไม่ได้เลยค่ะไม่มีคนดู ชีวิตคนทั้งคนมันเลยทิ้งกันไม่ได้ มันเหมือนเเบบว่ามันโหมๆเข้ามาพร้อมกันหมดเลย 
รวมเเล้วปัญหาทั้งหมดคือ
1.เรื่องเงิน
2.จะเข้ามหาลัย
3.ต้องดูเเลคนป่วย
**เเต่ญาติห่างๆคนอื่นๆก้เคยมาพูดกับเรานะคะ ว่าเเล้วตัวเองล่ะ ชีวิตตัวเองอนาคตตัวเอง
มันทำให้เราคิดทุกครั้งเลย เเต่เราไม่อยากเห้นเเก่ตัวเลย เรากลัวว่าถ้าทำวันนี้ไม่ดีเเล้วถ้าเขาไม่อยู่กับเราเเล้วเราจะทำไง 
**ตอนนี้เราอยากไปไกลๆที่ๆคนไม่รู้จัก นั่งอยู่คนเดียวให้ลมพัดหน้า มองไปข้างหน้าไม่มีจุดหมาย** ต้องทำไงให้รู้สึกดีขึ้นคะ