เรากับแฟนได้มีการหมั้นหมายกันแล้วค่ะเราเลยตัดสินใจย้ายมาอยู่บ้านแฟนเผื่อที่จะหางานทำแล้วส่งเงินให้ที่บ้าน เรามาอยู่บ้านแฟนได้เกือบเดือนแล้วค่ะตอนนี้ระหว่างที่อยู่บ้านแฟนเราก็ได้ช่วยงานที่บ้านแฟนด้วยค่ะ ที่บ้านแฟนมีสวนเราก็ช่วยป๊ากับแม่ของแฟนทำ ช่วยทำในสิ่งที่พอทำได้ตอนเช้าเราก็จะกวาดบ้านถูบ้านทุกๆวันแทนแม่แฟน แต่ประเด็นมันอยู่ตรงที่เราจะโดนม่าค่อยว่าอยู่ตลอดเหมือนกับว่าเราทำอะไรผิด จับผิดแต่เราอยู่บ่อยๆเราทำก็บ่นแต่เราก็ก้มหน้าฟังค่ะเพราะว่าเรามาอาศัยบ้านเขา ล่าสุดวันนี้เรากวาดบ้านปกติเหมือนทุกๆวันค่ะแต่ก็โดนม่าว่าอีกเหมือนเดิมแต่วันนี้เราโกรธมากเลยค่ะ เขาบอกว่าเราขี้เกียจ (เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ) ที่บ้านสอนมายังไง มึ**กลับไปบ้านมึ**เลย ที่นี้เลี้ยงไม่ไหวหรอก และพูดอีกสารพัดคำ //ตอนนั้นเราอยู่คนเดียวค่ะ แฟนออกไปซื้อของ ป๊าแฟนเอารถเข้าศูนย์แม่ไปตลาด เป็นจังหวะที่เราอยู่กับเขาแค่2คนที่บ้าน เราต้องนั่งหลบหลังรถแล้วร้องไห้ตอนนั้นเราต้องการใครสักคนมากๆเลยค่ะ จนแม่แฟนกลับบ้านมาเห็นเราร้องไห้เลยถามเรา ซึ่งเราก็เล่าให้ฟังทั้งหมดแม่แฟนก็ได้แต่กอดเราแล้วปลอบเรา ซึ่งแม่บอกว่าทุกคนในบ้านก็โดนหมด เราสังเกตทุกครั้งที่แฟนเราอยู่ด้วยม่าจะไม่อะไรกับเราเลยแต่เมื่อไหร่ที่แฟนไม่อยู่เราจะโดนตลอด เราไม่ใช่คนขี้เกียจนะคะก่อนเราจะมาอยู่นี้เราช่วยแม่ขายของที่บ้านตั้งแต่6โมงยัน4ทุ่ม ทุกวัน เราพยายามพิสูจน์ทุกอย่างให้เขาเห็นว่าเราไม่ใช่คนขี้เกียจแต่ก็ยังถูกมองว่าขี้เกียจอยู่ดี เราได้แต่นอนร้องไห้ไม่กล้าที่จะบอกแฟนเพราะไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ ไม่กล้าจะโทรบอกพ่อแม่เพราะไม่อยากให้เขาเป็นห่วง  เราควรทำยังไงดีคะ (ขออภัยนะคะถ้าเกิดพิมพ์อ่านไม่เข้าใจเราพิมพ์ไปร้องไห้ไป)