* คือเรื่องนี้พี่ๆหลายคนอาจจะมองว่ามันไร้สาระ คงมีแต่เด็กๆเท่านั้นแหละที่ทำแบบนี้ แต่ขอบอกก่อนเลยนะคะ ว่ามันคาใจจนต้องมาหาคำตอบให้ได้จริงๆ
ไม่ว่าใครจะมาว่ามาด่า ก็ต้องยอมจริงๆแหละค่ะ *
คือเราอยากดัดนิสัยเพื่อน ให้เขาลองมีมุมมองแบบเราบ้าง จะได้รู้สึกว่ามันมืดแปดด้าน เพื่อนสนิทคนเดียวกลับเอาแต่ใจ จะให้ง้อตลอดทั้งๆที่บางทีเราไม่มีความผิดเลย
เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนช่วงที่เราอยู่ม.2เทอม2 กำลังจะเลื่อนชั้นไปม.3 (ปัจจุบันอยู่ม.3นะคะ)
เพื่อนสนิทเราชื่อย่อช. เป็นผญ.นะ เรากับเขาเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ประถม1จนถึงม.3เนี่ยแหละค่ะ ซึ่งมีหลายครั้งมากที่เราคุยกับเพื่อนคนอื่นอยู่แล้วช.ก็จะโกรธบ้างงอนบ้าง จนเราต้องง้อบ่อยๆ ถ้าไม่ง้อ นางจะโกรธเป็นเดือนเลย ซึ่งที่ผ่านมาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราคิดผิดหรือเปล่า ที่ง้อเขามาตลอดทั้งๆที่เราแทบไม่ผิด
ต้องบอกไว้ก่อนว่าเราเพื่อนน้อย คือมีสนิทและช่วยเหลือกันแค่ไม่กี่คน เราเลยต้องจำจใจคบกับเพื่อนคนนี้ต่อไป ซึ่งผ่านไป จนเปิดเทอมขึ้นม.3 นางดูนิสัยดีขึ้นเยอะ ไม่เหวี่ยง/วีน เอาแต่ใจ ขี้งอนเหมือนที่ผ่านมา แล้วนางก็มีการมาบอกด้วยว่า "ต่อไปนี้เราจะไม่งอน ไม่ทะเลาะ ไม่โกรธกันอีก " เราก็ตอบตกลง
เพราะเราไม่มีปัญหาอยู่แล้ว แต่พอผ่านไปไม่ถึงอาทิตย์ นางก็เริ่มออกลายเดิม คือเราคุยกับเพื่อนอีกคนนึงอยู่ (เพื่อนคนนี้ช.ไม่ค่อยชอบ แถมเคยทะเลาะกันเพราะคนนี้บ่อยด้วย แต่เราไม่ได้ทะเลาะกับคนนี้ เราเลยคุยด้วยปกติ ) แล้วหางตาเราแอบเห็นว่าช.เงียบไปเลย ไม่พูดไม่จา แล้วพอเราคุยกับเพื่อนใกล้เสร็จ
นางก็ทำท่าเหมือนเช็ดน้ำตา แบบเช็ดน้ำตาเลยอ่ะ ไม่ใช่หาวแล้วน้ำตาไหลนะ ในใจเราก็แบบ เห้อ ขนาดเราร้องไห้น้ำตาท่วมหน้า นางยังไม่เคยคิดจะปลอบ
ยังมาบอก่าเรียกร้องความสนใจอีก ใครกันแน่ที่เรียกร้องความสนใจ แต่เราก็ไม่ได้พูดอะไร ตอนนั้นเป็นเวลาเลิกเรียนด้วย พอมานั่งรอวิน เราก็เลยต้องง้อนางอีก ซึ่งนางก็เขียนใส่สมุดแบบว่า ไม่ได้โกรธ/งอน เราก็ง้อๆตามสเต็ปไป ในใจก็คิดไปด้วยว่า มันจะมีอะไรแย่กว่านี้อีกมั้ยนะ
ความในใจ
คืออาการก็บอกอยู่นะว่างอนแน่ๆ คือมันหน้าหนา หรือยังไงอะ ใครกันแน่ที่เรียกร้องความสนใจ ใครกันแน่ที่ควรหยุดควรพอ ตอนทะเลาะกันก็เกลียดกันปางตาย พอดีกัน ก็หาเรื่องทะเลาะต่อ ไม่มีเหตุผลเลยหรอ บอกว่าตัวเองอดทนอดกลั้นมานานแล้ว ใครกันแน่ที่ควรพูดคำนั้น แกหรือเรา จบโรงเรียนนี้ไปเมื่อไหร่
เราคงตัดขาดกันแล้ว ไม่ได้มานั่งงอนอยู่ตรงนี้หรอก
ปล.ซึ่งใครจะมองยังไงก็แล้วแต่เลยนะคะ ไม่ซีๆ เพราะร้อยคนก็ร้อยความคิด
*อีกอย่างนะคะ ถ้าเราใส่ใจดูแลนางมากกว่านี้คงได้เป็นราชินีไปแล้วล่ะค่ะ . ใครสงสัยตรงไหนถามเราได้นะคะ เราพิมพถูกบ้างผิดบ้าง
ปัญหาคาใจมาเกือบปี!
ไม่ว่าใครจะมาว่ามาด่า ก็ต้องยอมจริงๆแหละค่ะ *
คือเราอยากดัดนิสัยเพื่อน ให้เขาลองมีมุมมองแบบเราบ้าง จะได้รู้สึกว่ามันมืดแปดด้าน เพื่อนสนิทคนเดียวกลับเอาแต่ใจ จะให้ง้อตลอดทั้งๆที่บางทีเราไม่มีความผิดเลย
เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนช่วงที่เราอยู่ม.2เทอม2 กำลังจะเลื่อนชั้นไปม.3 (ปัจจุบันอยู่ม.3นะคะ)
เพื่อนสนิทเราชื่อย่อช. เป็นผญ.นะ เรากับเขาเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ประถม1จนถึงม.3เนี่ยแหละค่ะ ซึ่งมีหลายครั้งมากที่เราคุยกับเพื่อนคนอื่นอยู่แล้วช.ก็จะโกรธบ้างงอนบ้าง จนเราต้องง้อบ่อยๆ ถ้าไม่ง้อ นางจะโกรธเป็นเดือนเลย ซึ่งที่ผ่านมาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราคิดผิดหรือเปล่า ที่ง้อเขามาตลอดทั้งๆที่เราแทบไม่ผิด
ต้องบอกไว้ก่อนว่าเราเพื่อนน้อย คือมีสนิทและช่วยเหลือกันแค่ไม่กี่คน เราเลยต้องจำจใจคบกับเพื่อนคนนี้ต่อไป ซึ่งผ่านไป จนเปิดเทอมขึ้นม.3 นางดูนิสัยดีขึ้นเยอะ ไม่เหวี่ยง/วีน เอาแต่ใจ ขี้งอนเหมือนที่ผ่านมา แล้วนางก็มีการมาบอกด้วยว่า "ต่อไปนี้เราจะไม่งอน ไม่ทะเลาะ ไม่โกรธกันอีก " เราก็ตอบตกลง
เพราะเราไม่มีปัญหาอยู่แล้ว แต่พอผ่านไปไม่ถึงอาทิตย์ นางก็เริ่มออกลายเดิม คือเราคุยกับเพื่อนอีกคนนึงอยู่ (เพื่อนคนนี้ช.ไม่ค่อยชอบ แถมเคยทะเลาะกันเพราะคนนี้บ่อยด้วย แต่เราไม่ได้ทะเลาะกับคนนี้ เราเลยคุยด้วยปกติ ) แล้วหางตาเราแอบเห็นว่าช.เงียบไปเลย ไม่พูดไม่จา แล้วพอเราคุยกับเพื่อนใกล้เสร็จ
นางก็ทำท่าเหมือนเช็ดน้ำตา แบบเช็ดน้ำตาเลยอ่ะ ไม่ใช่หาวแล้วน้ำตาไหลนะ ในใจเราก็แบบ เห้อ ขนาดเราร้องไห้น้ำตาท่วมหน้า นางยังไม่เคยคิดจะปลอบ
ยังมาบอก่าเรียกร้องความสนใจอีก ใครกันแน่ที่เรียกร้องความสนใจ แต่เราก็ไม่ได้พูดอะไร ตอนนั้นเป็นเวลาเลิกเรียนด้วย พอมานั่งรอวิน เราก็เลยต้องง้อนางอีก ซึ่งนางก็เขียนใส่สมุดแบบว่า ไม่ได้โกรธ/งอน เราก็ง้อๆตามสเต็ปไป ในใจก็คิดไปด้วยว่า มันจะมีอะไรแย่กว่านี้อีกมั้ยนะ
ความในใจ
คืออาการก็บอกอยู่นะว่างอนแน่ๆ คือมันหน้าหนา หรือยังไงอะ ใครกันแน่ที่เรียกร้องความสนใจ ใครกันแน่ที่ควรหยุดควรพอ ตอนทะเลาะกันก็เกลียดกันปางตาย พอดีกัน ก็หาเรื่องทะเลาะต่อ ไม่มีเหตุผลเลยหรอ บอกว่าตัวเองอดทนอดกลั้นมานานแล้ว ใครกันแน่ที่ควรพูดคำนั้น แกหรือเรา จบโรงเรียนนี้ไปเมื่อไหร่
เราคงตัดขาดกันแล้ว ไม่ได้มานั่งงอนอยู่ตรงนี้หรอก
ปล.ซึ่งใครจะมองยังไงก็แล้วแต่เลยนะคะ ไม่ซีๆ เพราะร้อยคนก็ร้อยความคิด
*อีกอย่างนะคะ ถ้าเราใส่ใจดูแลนางมากกว่านี้คงได้เป็นราชินีไปแล้วล่ะค่ะ . ใครสงสัยตรงไหนถามเราได้นะคะ เราพิมพถูกบ้างผิดบ้าง