เราผู้ซึ่งแต่งงานมาแล้ว12ปี มีลูกวัย7ขวบ1คน เครียดกับชีวิตครอบครัวปัจจุบัน อยู่กันสามคนพ่อแม่ลูก
ความรักเป็นแบบไหนไม่มั่นใจ นานๆนอนกับแฟนทีเรียกว่าปีนึงไม่กี่หน ต่างคนต่างใช้ชีวิตทำงานกลับบ้านมาไม่ค่อยพูดค่อยจา
วันหยุดคนนึงอยุ่ชั้นสองคนนึงอยู่ชั้นหนึ่ง ใน7วันไม่มีการโทรหากัน ไม่มีของขวัญ ไม่มีวันพิเศษ ไม่มีคำพูดใดๆที่ดีๆให้กัน
ถ้าอยากไปเที่ยวเราเลือกที่จะชวนน้องที่ทำงานมากกว่าแฟนเพราะไม่เคยไปไหน บางครั้งมีปัญหาจากที่ทำงานมาอยากฮีลใจจากที่บ้านก็ไม่เคยได้รับ
ไม่ใช่เพิ่งเป็นแต่เป็นมาแต่ต้น บางทีสงสารตัวเองที่ต้องอดทนเพื่อรักษาครอบครัว บอกหรือเล่าใครไม่ได้ ไม่เคยเล่าให้เพื่อนหรือใครฟัง
เคยเล่าให้แม่ฟังก็เหมือนทำให้เค้าไม่สบายใจ บอกเราให้อดทนๆ แต่พอมันสะสมมาเรื่อยๆเหมือนใจเราจะแย่ลงเรื่อยๆ
นั่งๆอยู่น้ำตาก็ไหล คิดว่าจะต้องทำยังไงเพื่อให้ตัวเองได้ปลดปล่อยบ้าง
ควรจัดการกับตัวเองอย่างไรเมื่อต้องอยู่กับชีวิตครอบครัวที่ต่างคนต่างอยู่
ความรักเป็นแบบไหนไม่มั่นใจ นานๆนอนกับแฟนทีเรียกว่าปีนึงไม่กี่หน ต่างคนต่างใช้ชีวิตทำงานกลับบ้านมาไม่ค่อยพูดค่อยจา
วันหยุดคนนึงอยุ่ชั้นสองคนนึงอยู่ชั้นหนึ่ง ใน7วันไม่มีการโทรหากัน ไม่มีของขวัญ ไม่มีวันพิเศษ ไม่มีคำพูดใดๆที่ดีๆให้กัน
ถ้าอยากไปเที่ยวเราเลือกที่จะชวนน้องที่ทำงานมากกว่าแฟนเพราะไม่เคยไปไหน บางครั้งมีปัญหาจากที่ทำงานมาอยากฮีลใจจากที่บ้านก็ไม่เคยได้รับ
ไม่ใช่เพิ่งเป็นแต่เป็นมาแต่ต้น บางทีสงสารตัวเองที่ต้องอดทนเพื่อรักษาครอบครัว บอกหรือเล่าใครไม่ได้ ไม่เคยเล่าให้เพื่อนหรือใครฟัง
เคยเล่าให้แม่ฟังก็เหมือนทำให้เค้าไม่สบายใจ บอกเราให้อดทนๆ แต่พอมันสะสมมาเรื่อยๆเหมือนใจเราจะแย่ลงเรื่อยๆ
นั่งๆอยู่น้ำตาก็ไหล คิดว่าจะต้องทำยังไงเพื่อให้ตัวเองได้ปลดปล่อยบ้าง