หนูไม่อยากทะเลาะกับที่บ้านเรื่องเดิมๆ และทางบ้านขอเงินหนูทั้งๆที่หนูยังเรียนอยู่ ขอทีละนิดละน้อย บางครั้งหนูมีเงินแค่100ก็จะเอา โดยไม่คิดว่าหนูจะอยู่ยังไง มีข้าวกินไหม อ๋อหนูลืมบอกค่ะว่าหนูอยู่มหาลัย พักอยู่หอพัก หนูขายบ้านที่เป็นมรดกของทางฝั่งย่า แต่คนที่ขอคือฝั่งแม่ และอีกอย่างแม่กับพ่อเลิกกันตั้งแต่หนู7ขวบ ฝั่งแม่เอาหนูไปเลี้ยงตอนมัธยมค่ะ ก็จริงนะคะที่คนเราต้องทดแทนบุญคุณ แต่หนูยังเรียนไม่จบยังไม่มีงานทำ หนูไม่สามารถให้เงินพวกเขาทุกครั้งที่ขอหรอกค่ะ ตั้งแต่ขายบ้านมาก็มีแต่มาขอบ้างยืมบ้าง แต่ไม่เคยได้คืน ไม่ให้ก็ด่า แช่งขอให้ บอกว่าเนรคุณบ้าง น่าจะฆ่าให้ตายตั้งแต่ยังเด็ก จริงๆคำพวกนี้หนูเจอมาตั้งแต่11ขวบละค่ะ แม่เคยด่าหนูว่าเป็น ทั้งๆที่หนูยังไม่ได้ทำอะไร หนูเคยหนีออกจากบ้านตอนมอปลายครั้งนึงค่ะ เพราะหนูทนไม่ไหว ทางพ่อไม่เคยด่าไม่เคยแช่งหนูเลยค่ะ เวลาทะเลาะกับฝั่งยาย พ่อจะมารับกลับทันที จนหนูโดนฝั่งนั้นด่าว่าเด็กสองบ้าน เหมือนหนูจะนอกเรื่อง55555 ใช่ค่ะหนูโดนคำพูดแบบนั้นมาตลอด10ปี จนถึงตอนนี้ พ่อหนูเสียไปเมื่อปี63 และย่าเพิ่งเสียไปเมื่อปี65ค่ะ ทุกคนเอาแต่ซ้ำว่า ไม่ดูแลแก เห็นคนอื่นดีกว่า ทั้งๆที่ตอนหนูกลับไปหาย่าไม่มีใครอยู่กับย่าเลยแม้แต่คนเดียว ถึงเวลาหมอนัดย่าขอให้ไปส่ง ไม่มีใครไป ตอนที่ย่าเพิ่งออกจากไอซียู ช่วยตัวเองไม่ได้ ก็มีแต่หนูที่ดูย่า ย่าเรียกก็ต้องตื่นมาดูย่า ทั้งๆที่อยู่กัน4คน แต่ทุกคนตื่นมาดูแล้วกลับไปนอน หนูต้องเรียนด้วย ทำงานด้วย แล้วก็ต้องเอาเงินมาให้คนที่เป็นแม่ใช้ ทั้งๆที่ค่าเทอมแม่ไม่จ่ายให้เลยตั้งแต่ขึ้นมหาลัย หนูต้องจ่ายหนี้ให้กับทุกคนที่หนูไม่ได้ใช้แม้แต่บาทเดียว แล้วทุกคนยังจะเอาอะไรจากหนูอีก หนูเป็นซึมเศร้าเรื้อรัง มีแต่ป้าข้างบ้านที่ไม่ใช่ญาติ โทรหาทุกวันกลัวหนูจะทำอะไรหรือเป็นอะไร แต่ที่บ้านไม่เลย กลับถามว่าทำไมถึงเป็น ทำแบบนั้นสิแบบนี้สิ แล้วหนูรู้สึกสบายใจเวลาอยู่กับป้าข้างบ้าน หนูผิดมั้ยคะ ทำไมพวกเขาถึงเอาแต่บอกว่าหนูเนรคุณ หนูไม่เข้าใจ ว่าการเป็นลูกต้องทำแบบไหนคนเป็นแม่ถึงจะพอใจ หนูไม่ได้ขอแม่มาเกิดด้วยซ้ำ ทำไมวันนี้แม่ต้องมาบอกให้หนูคืนเงินแม่ทุกบาททุกสตางค์ตั้งแต่คลอดหนูมา หนูเหนื่อยจังค่ะ