สวัสดีค่ะอยากทราบความเห็นของเพื่อนๆค่ะว่าคิดอย่าางไง ขออนุญาตเข้าเรื่องนะคะ
*เราคบกับแฟนมา5ปีค่ะ ความสัมพันธุ์ก็ทั่วไปมีทะเราะกันบ้าง งอนกันบ้าง จนเข้าปีที่5เมื่อเราจับได้ว่าเขามีคนอื่นได้ประมาณเกือบครึ่งปี ตอนแรกเราก็ฟิวขาดหันหลังให้เขาจนเขามาตามง้อขอโทษ บล็อค ลบเพื่อน ทุกอย่างเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นเราก็ยอมให้โอกาสเขาจนมาล่าสุดผู้หญิงคนนนั้นก็พยายามโทรหาเราตลอดว่าทำไมเราถึงไม่ยอมเลิกสักที เราก็ไม่สนใจแล้วก็ปล่อยให้นางโทรไป จนเราไปรู้ว่าาแฟนเราไปซื้อเค้กให้ผู้หญิงคนนั้นรเราก็ฟิวขาดอีกรอบแต่ก็ต้องเบาลงเพราะถ้าใช้อารมณ์คุยก็จะคุยกันไม่รู้เรื่อง
เราก็ยอมฟังเหตุผลในทุกอย่างแล้วก็ยอมเขาตลอดจนนเหมือนตัวเองโง่มากๆแต่ความรักก็คือความเชื่อใจสำหรับเราอยาากให้มองว่ามันคืออุปสรรค์ของชีวิตคู่เราต้องผ่านมันไปให้ได้ จนผ่านมา4เดือนหลังจากนั้นทุกอย่างก็เงียบลงเราก็เบาใจลง แต่ในใจก็ยังระแวงแต่ก็ไม่ยากทำให้เขาอึดอัดใจ แต่พอผ่านมาสักพักแฟนของเรามราพูดกับเราว่า อยากให้เราหันไปรักตัวเองใส่ใจตัวเองเราก็พยายามคิดถึงวันนี้เราก็รักตัวเองนะ แต่เราก็รักเขาด้วยเราต้องรักตัวเองพร้อมกับรักเขาไปด้วยก็ไม่เห็นนมีอะไร เขาก็ยังยืนยันคำเดิมว่าอยากให้ดรากลับไปรักตัวโดยที่ไม่ต้องคิดเรื่องของเขาให้รู้ว่าตัวเองอยู่ได้โดยไม่มีเขา ตอนนั้นคือเราเข้าใจความหมายเลยล่ะค่ะว่าหมายถึงอะไร สำหรับเรามันก็คือการบอกเลิกนั้นแหละค่ะเราก็พยายามหาเหตุผลเยื้อเขาอยู่แต่ก็อย่างว่าและค่ะคนจะไปรั้งให้ตายอย่างไงก็เท่านั้น เราก็เลยยอมปล่อยเขาไปแต่ในใจเราก็รอเขาค่ะ เพราะเขาคือรักที่เราจริงจังที่สุด
พื้นฐานครอบครัวของเราไม่ได้ดีเลยค่ะพ่อแม่หย่ากันต้องอยู่กับตากับยายกับน้าชีวิตที่พ่อแม่เลิกกันไม่เคยเจอหน้าแม่เพราะแม่มีครอบครัวใหม่ ส่วนพ่อนานๆทีจะติดต่อกลับมาแต่ไม่ได้ส่งเสียเรามีแต่คุณยายที่ส่งเราจนเรียนจบ.ปตรี จนเราได้มาเจอเขาๆ เติมเต็มเราทุกอย่างเลยค่ะ ดูแล ห่วงใย เอาใจใส่ เป็นที่พึ่ง รับฟังปัญหา ต่างๆนาๆ จนมันทำให้เราทำใจไม่ได้คิดว่าเริ่มใหม้กับใครก็ไม่ได้ในเมื่อใจมันรักคนนี้ไปแล้วจะให้ทำอย่างไง แต่เราก็ไม่ได้ไปอะไรเขานอกจากรั้งและเยื้อในวันนนั้นเราพยายามทำใจหาอะไรทำแต่มันก็ทำอะไรให่ลืมเขาไม่ได้เลย จนมาคิดว่างั้นเราก็รอเขาสิ ใช่ รอๆวันที่เราจะกลับมารักกันอีกครั้งในใจเราคิดว่าเราจะรอเท่าที่เราไหว ถ้าคู่กันรักกันสักวันเราต้องได้กลับมาหากันเราคิดแบบนี้เลยถึงแม้เราจะมานั่งร้องไห้คนเดียว เศร้าบ้างแต่เราต้องเข้าใจในฐานนะคนรอ
หลังจากเขาหายไปประมาณ3เดือนนเข้าก็ทักกลับมาถามความเป็นอยู่เราสบายดีไหม ต่างๆนาๆ บอกรักเราเหมือนที่เขาเคยบอกเราตลอด แล้วก็มาบอกกับเราว่า "เขาไม่เคยบอกเลิกตัวเลยนะ เขาแค่อยากให้ตัวรักตัวเองมากกว่ามารักเขา เขายังอยากมีตัวอยู่ในชีวิตเขาแบบนี้ตลอดไป" สำหรับเราๆว่าคำนั้นมันก็เหมือนการบอกเลิกนะจริงไหม หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆนานๆทีค่ะ แบบอาทิตย์นึงคุยทีเขาบอกเขาคุยตลอดไม่ได้เพราะแฟนเขา(ผู้หญิงคนนั้นเขาคบกันค่ะตั้งแต่เลิกกับเรา) เราก็ไม่ได้อะไรเพราะอย่างไงสำหรับเรามันคือการรอการปล่อยให้เขาไปใช้ชีวิตไปอยู่กับคนอื่น
จนเมื่อไม่กี่วันมานี่เขามาหาเราเพราะรู้ว่าเราย้ายที่ทำงานและเราก็มีอะไรกันค่ะเราก็ยอมรับเราเต็มใจเพราะเราก็รักเขาแต่ก็รู้สึกผิดมากๆ ที่ทำแบบนนี้เช่นเดียวกัน แต่เขาก็ยังบอกรักเรายังอยากมีเราแต่พอฟังเราก็ดีใจนระที่เขายังรักเราแต่ก็เจ็บที่เราไม่ได้มีเขาแบบนั้นแล้ว จนตอนนนี้เราคิดว่าตัวเองเป็นเมียน้อยไปแล้วใช่ไหมคะ
ความสัมพันธุ์แฟนเก่า
*เราคบกับแฟนมา5ปีค่ะ ความสัมพันธุ์ก็ทั่วไปมีทะเราะกันบ้าง งอนกันบ้าง จนเข้าปีที่5เมื่อเราจับได้ว่าเขามีคนอื่นได้ประมาณเกือบครึ่งปี ตอนแรกเราก็ฟิวขาดหันหลังให้เขาจนเขามาตามง้อขอโทษ บล็อค ลบเพื่อน ทุกอย่างเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นเราก็ยอมให้โอกาสเขาจนมาล่าสุดผู้หญิงคนนนั้นก็พยายามโทรหาเราตลอดว่าทำไมเราถึงไม่ยอมเลิกสักที เราก็ไม่สนใจแล้วก็ปล่อยให้นางโทรไป จนเราไปรู้ว่าาแฟนเราไปซื้อเค้กให้ผู้หญิงคนนั้นรเราก็ฟิวขาดอีกรอบแต่ก็ต้องเบาลงเพราะถ้าใช้อารมณ์คุยก็จะคุยกันไม่รู้เรื่อง
เราก็ยอมฟังเหตุผลในทุกอย่างแล้วก็ยอมเขาตลอดจนนเหมือนตัวเองโง่มากๆแต่ความรักก็คือความเชื่อใจสำหรับเราอยาากให้มองว่ามันคืออุปสรรค์ของชีวิตคู่เราต้องผ่านมันไปให้ได้ จนผ่านมา4เดือนหลังจากนั้นทุกอย่างก็เงียบลงเราก็เบาใจลง แต่ในใจก็ยังระแวงแต่ก็ไม่ยากทำให้เขาอึดอัดใจ แต่พอผ่านมาสักพักแฟนของเรามราพูดกับเราว่า อยากให้เราหันไปรักตัวเองใส่ใจตัวเองเราก็พยายามคิดถึงวันนี้เราก็รักตัวเองนะ แต่เราก็รักเขาด้วยเราต้องรักตัวเองพร้อมกับรักเขาไปด้วยก็ไม่เห็นนมีอะไร เขาก็ยังยืนยันคำเดิมว่าอยากให้ดรากลับไปรักตัวโดยที่ไม่ต้องคิดเรื่องของเขาให้รู้ว่าตัวเองอยู่ได้โดยไม่มีเขา ตอนนั้นคือเราเข้าใจความหมายเลยล่ะค่ะว่าหมายถึงอะไร สำหรับเรามันก็คือการบอกเลิกนั้นแหละค่ะเราก็พยายามหาเหตุผลเยื้อเขาอยู่แต่ก็อย่างว่าและค่ะคนจะไปรั้งให้ตายอย่างไงก็เท่านั้น เราก็เลยยอมปล่อยเขาไปแต่ในใจเราก็รอเขาค่ะ เพราะเขาคือรักที่เราจริงจังที่สุด
พื้นฐานครอบครัวของเราไม่ได้ดีเลยค่ะพ่อแม่หย่ากันต้องอยู่กับตากับยายกับน้าชีวิตที่พ่อแม่เลิกกันไม่เคยเจอหน้าแม่เพราะแม่มีครอบครัวใหม่ ส่วนพ่อนานๆทีจะติดต่อกลับมาแต่ไม่ได้ส่งเสียเรามีแต่คุณยายที่ส่งเราจนเรียนจบ.ปตรี จนเราได้มาเจอเขาๆ เติมเต็มเราทุกอย่างเลยค่ะ ดูแล ห่วงใย เอาใจใส่ เป็นที่พึ่ง รับฟังปัญหา ต่างๆนาๆ จนมันทำให้เราทำใจไม่ได้คิดว่าเริ่มใหม้กับใครก็ไม่ได้ในเมื่อใจมันรักคนนี้ไปแล้วจะให้ทำอย่างไง แต่เราก็ไม่ได้ไปอะไรเขานอกจากรั้งและเยื้อในวันนนั้นเราพยายามทำใจหาอะไรทำแต่มันก็ทำอะไรให่ลืมเขาไม่ได้เลย จนมาคิดว่างั้นเราก็รอเขาสิ ใช่ รอๆวันที่เราจะกลับมารักกันอีกครั้งในใจเราคิดว่าเราจะรอเท่าที่เราไหว ถ้าคู่กันรักกันสักวันเราต้องได้กลับมาหากันเราคิดแบบนี้เลยถึงแม้เราจะมานั่งร้องไห้คนเดียว เศร้าบ้างแต่เราต้องเข้าใจในฐานนะคนรอ
หลังจากเขาหายไปประมาณ3เดือนนเข้าก็ทักกลับมาถามความเป็นอยู่เราสบายดีไหม ต่างๆนาๆ บอกรักเราเหมือนที่เขาเคยบอกเราตลอด แล้วก็มาบอกกับเราว่า "เขาไม่เคยบอกเลิกตัวเลยนะ เขาแค่อยากให้ตัวรักตัวเองมากกว่ามารักเขา เขายังอยากมีตัวอยู่ในชีวิตเขาแบบนี้ตลอดไป" สำหรับเราๆว่าคำนั้นมันก็เหมือนการบอกเลิกนะจริงไหม หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆนานๆทีค่ะ แบบอาทิตย์นึงคุยทีเขาบอกเขาคุยตลอดไม่ได้เพราะแฟนเขา(ผู้หญิงคนนั้นเขาคบกันค่ะตั้งแต่เลิกกับเรา) เราก็ไม่ได้อะไรเพราะอย่างไงสำหรับเรามันคือการรอการปล่อยให้เขาไปใช้ชีวิตไปอยู่กับคนอื่น
จนเมื่อไม่กี่วันมานี่เขามาหาเราเพราะรู้ว่าเราย้ายที่ทำงานและเราก็มีอะไรกันค่ะเราก็ยอมรับเราเต็มใจเพราะเราก็รักเขาแต่ก็รู้สึกผิดมากๆ ที่ทำแบบนนี้เช่นเดียวกัน แต่เขาก็ยังบอกรักเรายังอยากมีเราแต่พอฟังเราก็ดีใจนระที่เขายังรักเราแต่ก็เจ็บที่เราไม่ได้มีเขาแบบนั้นแล้ว จนตอนนนี้เราคิดว่าตัวเองเป็นเมียน้อยไปแล้วใช่ไหมคะ