สวัสดีค่ะ ช่วงนี้รู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ เลยค่ะ อะไรๆ ก็ไม่เป็นไปดังใจสักเรื่องเลย
ทั้งผลชิ้นเนื้อที่ส่งตรวจ พึ่งตรวจพบว่าเป็นมะเร็งเต้านม แต่ระยะไหนยังไม่ทราบ
ทราบว่าก้อนเนื้อประมาณ 2 cm กับหินปูนกระจายทั่วๆ เต้านม
ต้องผ่าตัดเต้านมออกทั้งหมด และเลาะต่อมน้ำเหลืองใต้รักแร้
ถึงแม้ไม่กลัวความเจ็บปวดจากการรักษา แต่ก็กังวลใจกับผลกระทบระยะยาวกับตัวเอง งาน และครอบครัว
ยิ่งหาข้อมูล ก็ยิ่งเกิดความวิตกมากขึ้น จนต้องหยุดพักไว้ก่อน
กลัวว่าจะอยู่กับลูกได้ไม่นาน ลูกก็ยังเล็กๆ อยู่ พ่อแม่เราเองก็ยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณ หนี้ิสินที่อยู่อาศัย
กลัวตัวเองก็จะเป็นภาระให้คนรอบข้างเข้าไปอีก ไม่กล้าขอกำลังใจหรือปรึกษาใคร
เพราะทุกๆ คนก็มีภาระของเค้าเองอยู่ เอาจริงๆ คือจิตใจช่วงนี้คือดำดิ่งลงก้นทะเลมาก

แต่ก็รู้ว่า โรคนี้ ต้องอาศัยกำลังใจที่ดีของตัวเองมากๆ ไม่อยากจมเลย แต่ไม่มีสมาธิเลยค่ะ
อยากรู้ว่า การสร้างกำลังใจง่ายๆ ทำอย่างไรบ้างค่ะ