เราโมโหให้เเฟนที่ไม่เคยอยากโทรหาเราเลยเขาเริ่มเปลี่ยนไปมาเป็นเดือนตั้งเเต่เรากับเขาได้กันวันนั้นเราโมโหที่เขาไม่ตอบเเชทเราทั้งที่เขาเลิกงานเเล้วเราก็ทีกถามที่นี้เขาไม่ตอบเราก็โทรไปเขาบอกเขาไม่ว่างทั้งที่ถือโทรศัพท์อยู่เเค่เขาทักบอกเราอธิบายให้เราเข้าใจเขาบอกเเต่ไม่ว่างๆเราก็เเบบคิดมากคิดจนร้องไห้เเม่ก็นั่งอยู่กับเราความไม่มีสติร้องไห้จนคุมอะไรไม่อยู่เราเผลอบอกเเม่ว่าเรามีอะไรกับเเฟนเเล้วเเม่โมโหมากทั้งเราเเล้วก็เเฟนเเม่ผิดหวังในตัวเราเเล้วก็เเฟนมากที่ทำเเบบนี้เเล้วเเม่ก็โทรหาเเฟนเราว่าทำไมถึงทำเเบบนี้ทั้งที่เเม่ไว้ใจยิ่งเขามาทำเหมือนไม่อยากรับผิดชอบทำตัวอยากห่างกับเราเเม่เราก็บอกให้พ่อเเม่ทางเขามาคุยว่าจะเอายังไงเรารุ้ง่าเรื่องนี้เราผิดผ่านมาได้ไม่กี่วันเเม่ก็บอกให้เราหมั้นกับเขาเเม่คุยกับทางพ่อเเล้วเเหนเราก็บอกว่าไม่ไม่อยากหมั้นไม่อยากเสียตังเเล้วเขาก็โทษเราว่าเราทำครอบครัวคนอื่นพังดีมากมั้งที่ที่เราก็พยายามที่จะทำให้มันดีขึ้นเราทำผิดเรายอมรับเเล้วทำก็บอกว่าเราเสียเปรียบเขาตรงไหนคำที่เขาพูดเเห้นเเก่ตัวมากตอนนี้เรากังวลว่าเราจะท้องไหมเราไม่ได้อยากให้มันเป้นเเบบนี้เราไม่ได้อยากทำลายชีวิตใครเเต่ถ้าท้องมาเราพังมากกว่าเขาอีกตอนนี้