จบม.6ต้องมาเรียนต่างจังหวัดแล้วคิดถึงบ้านมากกก ทั้งชีวิตไม่เคยออกมาไกลขนาดนี้ เป็นคนเก็บตัวขั้นสุด  ช่วงปิดเทอม3เดือนออกจากบ้านไม่เกิน10วันด้วยซ้ำ คิดถึงพ่อแม่น้องชายมากเลยคับ(ปู่ย่าแต่ผมเรียกพ่อแม่)ทั้ง2เลี้ยงมาตั้งแต่3ขวบ ธรรมดาไม่ค่อย
พูดด้วยกัน ปกติผมเป็นคนพูดน้อยอยู่แล้ว ทำอะไรไม่ค่อยเป็น ไม่ค่อยมีความกล้า  ขี้อาย ทั้ง2ต้องดูแลตลอดทุกอย่าง ย้ำทุกๆๆๆอย่าง ที่มาเรียนเพราะอยากทำอะไรคนเดียว ตอนนี้คืนแรก เวลาทำอะไร ก็คิดตอนนี้พ่อแม่ทำอะไรอยู่ เวลาอยู่บ้านคิดถึงเวลาพ่อเปิดประตู แล้วเรียกชื่อเรามากินข้าว คิดถึงตอนเช้าแม่เรียกชื่อเราแล้วพูดว่า แนวกินอยู่ในตู้เด้อหล่า คิดถึงเวลาอาบน้ำที่บ้าน คิดถิงเวลากินข้าวที่โต๊ะ คิดถึงทุกๆอย่าง ทั้งคู่ก็แก่มากแล้วด้วย กลัวเป็นอะไรไปก่อนที่ผมจะประสบความสำเร็จ 

 ตอนนี้ร้องหนักมาก กลัวว่าถ้าพ่อแม่โทรมาจะร้อง ไม่อยากร้องไม่อยากให้เป็นห่วง ภายนอกพ่อแม่มองเราเป็นคนเข้มแข็งแต่ข้างในอ่อนไหวมาก อยากให้ทั้งสองมองเราเข้มแข็งเป็นแบบนี้ตลอดไป ไม่อยากให้เป็นห่วง
 
 รู้สึกเหมือนมาระบาย อาจจะมั่วๆหน่อยนะครับมันออกมาจากความรู้สึก