อยากรู้ว่ามีใครคิดเหมือนกันไหมคะว่าการเดินเปลี่ยนคาบเรียนมันเพิ่มความไม่อยากจะไปเรียนให้นักเรียนสุดๆ

1.เสียเวลาในการเข้าเรียน กว่าจะเดินลากขาไปถึงถ้าตึกที่เข้าเรียนอยู่ไกลแล้วยิ่งอยู่ชั้นสูงๆอีกบอกเลยว่าหืดขึ้นคอ ถ้าตึกนั้นมีลิฟต์ก็ว่าไปอย่างแต่ถ้าไม่มีก็คือแทบขิต บางครั้งก็เข้าเรียนสายกันแทบทั้งห้องแต่ครูก็เข้าใจ

2.ปกติเราเรียนวันละประมาณ7-8คาบแบบไม่รวมคาบพัก,โฮมรูม
1คาบเรียน45-50นาทีวันที่มีเรียนวิชาเดิม2คาบติดกันหรือห้องเรียนอยู่ใกล้กับห้องเดิมน่ะไม่เป็นไรหรอกแต่วันอื่นลองนึกดูว่าทุกชั่วโมงต้องเปลี่ยนห้องมันจะเหนื่อยขนาดไหน ทั้งเดินขึ้นลงบันไดทั้งทางเดินเบียดเสียดของนักเรียนที่เลิกคาบพร้อมกัน ยิ่งถ้าตอนออกห้องมีนร.ห้องอื่นมารอเข้าห้องด้วยนะกว่าจะแทรกไปหยิบรองเท้าหรือแทรกออกมาก็คือโคตรอึดอัดถ้าทางกว้างก็ไม่มีปัญหาหรอกแต่ส่วนใหญ่มันไม่(ที่รร.เราอะนะ)

3.ที่อื่นเราไม่รู้นะแต่รร.เราตอนเปลี่ยนคาบเรียนคนทั้งห้องต้องสะพายกระเป๋าแล้วก็ถือรองเท้า(กรณีที่ไม่มีเรียนด้านล่างนะส่วนใหญ่จะถือตอนเดินบนตึกเพราะกฏคือห้ามใส่บนอาคาร)


ไม่รู้เพราะร่างกายเราอ่อนแอรึเปล่าแต่การต้องรับน้ำหนักกระเป๋าแล้วก็เดินทั้งวันมันปวดจนฝ่าเท้าระบมไปหมดอาจเป็นเพราะการเดินทางไปกลับรร.ของตัวเราเองด้วยแต่ถ้าแค่ไปกลับรร.นี่ไม่มีปัญหาอยู่แล้วแต่ตอนอยู่รร.ยังต้องเดินขึ้นลงทั้งวันอีกโคตรเหนื่อยเลยไหนจะตอนพักต้องเดินไปกินข้าวที่โรงอาหารแล้วพอหมดเวลาก็ต้องเดินไปห้องเรียนอีก ถ้าคิดแง่ดีก็คงบอกว่าไม่เห็นเป็นไรถือว่าได้ออกกำลังกายคือ55555555555 โทษนะพอขึ้นมัธยมแล้วต้องทำแบบนี้ทุกวันมันก็เริ่มไม่สนุกละแรกๆก็รับได้พอได้เข้าเรียนอะไรๆก็แปลกใหม่ไปหมดพอเริ่มชินก็เฉยๆแต่พอวันที่มันทั้งล้าทั้งเหนื่อยมากๆก็ได้แต่นั่งคิดไปเหงื่อไหลไปว่าทำไมมันเหนื่อยขนาดนี้ตอนแรกก็ตอบคำถามนั้นว่าน่าจะเป็นเพราะเรียนหนักขึ้น แต่พอได้ปิดเทอมไปแล้วก็ได้เรียนออนไลน์ก็รู้ว่ามันก็ไม่ได้หนักขนาดนั้นถึงจะต้องฝืนเรียนแต่อะไรก็ไม่รู้ที่ไม่ต้องการก็เหอะ

อยู่ๆก็เริ่มนั่งทบทวนว่าเราทำอะไรบ้างวะตอนไปเรียนปกติ
ตอนเช้าก็ตื่นนอนแล้วก็เดินทางไปเรียนถ้ายังพอมีเวลาก็หาอะไรใส่ท้องก่อนเข้าแถวพอเพลงรร.ก็แอบโดดเข้าแถวไปนั่งอึในห้องน้ำบ้าง(บางวันนะ)พอเข้าแถวเสร็จก็ขึ้นโฮมรูมพอถึงเวลาคาบแรกก็ย้ายห้องสับเปลี่ยนไปเรื่อยๆจนพักกลางวันคาบเช้าจบลงพักเสร็จก็เริ่มคาบบ่ายอีก3-4วิชาก็กลับบ้านพอไม่มีกิจกรรมอะไรเข้าร่วมเป็นพิเศษก็ชวนเพื่อนไปหาอะไรกิน

จริงๆแค่ทนๆใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไปมันก็ไม่เป็นไรหรอกยังไงซะดูทรงแล้วระบบที่รร.ก็ไม่เปลี่ยนที่รุ่นเรา แต่มันก็แอบเศร้าที่รู้สึกว่ามีความสุขได้ไม่เต็มที่ไม่เหมือนช่วงแรกๆตอนม.ต้นตอนนั้นอะไรๆก็ใหม่หมดโดนครูด่ายังหัวเราะเดินขึ้นตึก5ชั้นยังสนุก ปัจจุบันดันประสบปัญหาปวดตีนกับปวดตูดอีกนิดหน่อยตอนนั่งเก้าอี้แข็งๆ

กระทู้นี้ไม่มีไรมากค่ะแค่พอคิดว่าต้องกลับไปเดินวนกลับเข้าสู่วัฏจักรชีวิตนร.ก็รู้สึกเหนื่อยบ่นไปเรื่อย พึ่งจะม.ปลายแท้ๆออกกำลังทีก็ปวดนู่นปวดนี่

ถ้าพิมพ์ผิดจนอ่านไม่รู่เรื่องก็ขอโทษนะ