ปิดเทอมเล็กปิดเทอมใหญ่แม่ชอบพาผมไปส่งอยู่กับพ่อถึงแม่นว่าบ้างครั้งจะไม่เคยถ่ามว่าลูกอย่ากไปรึเปล่าในความใจบอกฉันว่าฉันไม่อย่ากไปหรอกแต่สิ่งที่ฉันอย่าไปที่สุดคือการกลับบ้านเกิดเมืองพานอยู่กับตายายมีชีวิตที่มีความสุขที่ได้กลับบ้านเกิดที่เราเคยอยู่อาศัยแทบได้อยู่บ้านเกิดนั้นทำให้ผมมีสุขภพาจิตที่สดใส่ไม่เหมืออยู่กับพ่อ
ในช่วนที่แม่มาฝากผมใว้กับพ่อนั้นจิตสภาพคงคางที่จะย่ำแย่ แต่ในช่วนหนึ่งที่แม่นำมาฝากกับตายายนั้นกลับกลายเป็นว่าเรามีความสุขมากขึ้น
ได้รับการผักผ่องและสุขภาพจิตมังคงมากขึ้น
หากว่าเป็นไปได้ในช่วนปิดเทอมผมขอกลับบ้านเกิดน่ะแม่