สวัสดีคะเราชื่ออะตอม เราเป็นเด็กหญิงธรรมดาคนหนึ่งเร่องราวของเราเกิดขึ้นเมื่อเราอายุ11คะ ณ ตอนนั้นเป็นวันที่น้องเราใกล้จะเกิดละคะตอนที่น้องเราเกิดเรารู้สึกว่าความสัมพันธ์ระหว่างตากับเรามันดูแปลกๆคะตั้งแต่วันนั้นหลังที่น้องเรากลับกรุงเทพชีวิตเราก็เริ่มแย่ลงคะ (ขออธิบายนิดนึง เรามาอาศัยกับตายายตั้งแต่เด็กคะ เพราะที่นู้นพ่อแม่ของเราไม่ค่อยมีเวลาเลี้ยงดูเราคะเราก็เลยได้มาอยู่ที่ยโสธรตั้งแต่เด็กคะเด็กขนาดที่ยังเข้าไม่ได้1-2เลยคะ)เวลาตาเราโกรธท่านมักจะทำลายของคะหรือไม่ก็พาเราไปที่อื่นคะตอนเด็กๆพอเราโตขึ้นมามีครั้งหนึ่งเราเอาเงินที่เก็บไว้ไปซื้อขนมพอกลับมาเราโดนด่าแบบแค่ไปซื้อขนม5บาทคือต้องโดนด่าด้วยหรอทั้งโดนด่าโดนตีโชคดีญาติและยายมาเห็นคะก็เลยมาช่วยตอนนั้นเราก็คิดว่าเราผิดจริงล่ะแต่มันไม่ใช้เราไม่ผิดเลยสักนิด ขอเล่าไม่มากเดียวยาวเกินไป เมื่อเช้าเราตื่นขึ้นมากำลังจะไปอาบน้ำตาเดินมาสาดน้ำใส่คะความรู้สึกตอนนั้นคือ ห้ะเราผิดอะไรเราก็ป่าวตื่นสายนิเพิ่ง6โมงเองนิ ตอนนั้นแบบงงมากเลยคะแถมเป็นน้ำเย็นอีกเรากำลังจะวิ่งไปหห้องน้ำแต่ตาเราคว้าแขนเราและเทน้ำเย็นใส้อีกคะตาเรากำแน่นมากเลยคะแล้วป้าเราก็มาช่วยคะตอนที่เราร้องไห้ไปแล้วป้าเรายืนอยู่ข้างๆตาคะมันทำให้เรางงมากคะเมื่อวานพ่อแม่เราอยู่แต่วันนี้กลับไปแล้วคะพอดราเจอแบบนี้เรารู้สึกที่คิดผิดมากเลยคะที่กลับมาเร็วขนาดนี้เราหน้าจะไปอยู่อีกสัก2สัปดาร์เลย ด้วยเหตุการณ์นั้นมันทำให้เราอยากฆ่าตาของเราาจฟังดูบ้าๆแต่มันเป็นเรื่องจริงคะ เคาเคยให้โอกาสแล้วคะแต่มันทำให้ตายิ่งทำให้เราเคบบอกป้าและแม่ล่ะคะแม่บอกว่าจะให้แม่ทำอะไรส่วนป้าบอกว่ามันคือความผิดเราคะเราทำอะไรไม่ได้นอกจากทนคะเราเคยขอให้แม่พาเราไปเรียนโรงดรียนประจำคะแต่ท่านบอกว่าให้ช่วยดูแลลูกของป้าอยู่นั้นและดีแล้ว เราควรทำไงดีคะ😔?