สวัสดีครับ ผมมีเรื่องที่อยากจะมาระบายและปรึกษา ผมอึดอัดมากๆเคยไปเล่าให้ป้าฟังแล้วเขาไม่เข้าใจครับ

ผมรู้สึกว่าตั้งแต่ช่วงอายุ16ผมเริ่มจะเปลี่ยนไปและมีปัญหากับครอบครัว เขาโทษผมอยู่ตลอดว่าผมผิดทุกอย่างเพียงเพราะผมอยากมีพื้นที่ส่วนตัว ผมรู้สึกไม่เป็นส่วนตัวเลยครับ เขาชอบพูดบ่นและด่าตอนเขาหงุดหงิดจนมีคำหนึ่งที่ผมจำฝังใจ'เพราะแบบนี้ไงถึงแม่ถึงไม่ชอบ' เขาชอบจู้จี้จุกจิกตลอดจริงๆแล้วผมโดนตั้งแต่เด็กแต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงไม่ชินสักที พวกเขาไม่สนใจความรู้สึกของผมเขาจะบอกว่าเขาถูกทุกอย่างเพราะเขาอาบน้ำร้อนมาก่อน เขาไม่เคยฟังผมเลย จนผมรู้สึกว่าผมเงียบลง ผมกลายเป็นคนคิดมากแม้แต่เรื่องเล็กๆและคิดว่าอยากตาย ข้าวไม่ค่อยกิน ไม่เล่นกับเพื่อน ผมเลยหันไปเพิ่งเกม จนเขาส่งผมไปอยู่กับแม่หวังว่าจะให้ผมดีขึ้นแต่มันกลับแย่ลงเพราะผมไม่สนิทกับแม่และครอบครัวใหม่ของแม่ จนแม่โทรมาบอกกับคนที่บ้าน พวกเขาเลยมาโทษผม บอกว่าเป็นเด็กมีปัญหาเป็นบ้าอยากให้ผมไปหาจิตแพทย์ ทั้งๆที่เขาไม่เคยมองดูที่ตัวเองบ้างเลย จนผมไม่คุยกับคนที่บ้าน แล้วตอนนี้ปิดเทอมอยู่ครับผมอยากให้เปิดเทอมเร็วๆอยากไปเจอเพื่อนไม่อยากรู้ในที่อึดอัดแบบนี้ จนบางทีผมคิดว่าผมอาจจะผิดปกติจริงๆ

ช่วยให้คำแนะนำได้มั้ยครับว่าผมควรจะผ่านจุดนี้ในชีวิตไปได้ยังไง

ถ้าผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ🙏🏻