ก็ตามคำถามเลยค่ะ  ย่าไล่เราออกจากบ้านให้ไปอยู่ที่อื่นเพราะคิดว่าเราไม่รักคนในครอบครัว  เราไม่ใช่ไม่รักนะคะ ครอบครัวเราก็รัก  แต่การกระของเค้าที่ลำเอียงเราก็ทนไม่ไหว
ขอท้าวคงามก่อนว่า พี่เรานั่งกินเหล้าอยู่หน้าร้านน้ำของเรา เราก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่เราถามแล้วว่าจะเอาม้านลงปิดร้านให้มั้ยเค้าบอกเดียวเค้าปิดเอง พอกินเสร็จเก็บโต๊ะหนีหายไปหมดเลยร้านเราก็ไม่ได้เอาม้านลงให้   
เราไม่ชอบให้มีใครมากินเหล้าหน้าร้านเราหรอกนะคะ ถ้าเป็นลูกค้ากินเราก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แต่นี่เป็นคนในบ้านกิน เราก็เลยไม่พอใจ พอเราไม่พอใจปู่ก็มาด่าเรา  เราก็งงนะคะว่าเราผิดอะไร ร้านก็ร้านเราเรากว้างเช็ดเองเค้าไม่ได้มาทำให้นิทำไมต้องมาด่า  ตอนนั้นเรารู้สึกแย่มากๆ ที่ปู่กับย่าลำเอียงแบบนี้  พอเราเข้ามาในห้องเราก็ระบายกับเพื่อนเรา ย่าได้ยินเค้าก็มาด่าเราว่าเราไม่รักพี่น้องไม่รักคนในครอบครัว ไล่ให้เราไปอยู่ที่อื่น  เรารู้สึกโครตแย่เลยเราร้องไห้ทั้งคืน  
    เวลาเราป่วยเค้าก็ไม่เคยสนใจ ขนาดเราเป็นโควิดยังต้องฝืนตัวเองมาช่วยเค้าทำงานยาก็หาเองข้าวก็หาเอง พอพี่เรานอนสบายอยู่ในห้องไม่ต้องทำอะไรเลย ยาก็มีให้ข้าวก็มีให้ดูแลทุกอย่าง 
เหนื่อยใจมากๆ ค่ะ