คือครอบครัวเราก็อยู่กันปกตินะคะ เเต่เราอึดอัดกับการกระทำของพ่อเราบางอย่างอะค่ะ คือพ่อเราชอบมองขาเราบางทีเวลาเรานั่งเเล้วกางเกงมันสั้นอะค่ะ พ่อเราก็จะชอบหันมาดู ตอนนั้นจำได้ว่า เรายืนทำอะไรอยู่สักอย่างในครัวเเล้วพ่อเรามายืนอยู่ข้างหลังเราอะค่ะ คือเราไม่เข้าใจว่าทำไมตอนนั้นพ่อถึงต้องมายืนด้านหลัง ยืนเเบบใกล้มากๆเลยอะค่ะ พอเราหันไปเห็นเราก็กรี๊ด เพราะเราตกใจ คือพ่อก็จะมาดูอาหารที่พ่อทำอยู่เหมือนกัน เเต่ทำไมต้องมายืนด้านหลังด้วยไม่รู้ มันทำให้เป็นปมในใจเราเลยอะค่ะ มีการกระทำหลายอย่างของพ่อที่เราไม่โอเค เเล้วเรารู้สึกว่ามันโรคจิต พ่อชอบมองเรามากเกินไป เราสังเกตนะ เวลามีคนมาบ้าน เขายังไม่มองเราขนาดนั้นเลย  เราอยากทำตัวสบายนะเวลาอยู่บ้าน เเต่ทุกทีเวลาที่เราใส่กางเกงขาสั้น เราจะเอากางเกงลงทำให้เหมือนยาวๆอยู่ตลอด เราอึดอัดมากๆ บางทีก็โมโห อยากจะด่า เคยบอกเเม่เเล้วนะ เเต่เเม่ก็บอกว่ามองเราเพราะรัก😭😭เเล้วบอกเราว่า รู้ไหมว่าพูดเเบบนี้ทำให้พ่อเสียหาย คือเรางงอะค่ะ เพราะที่เราเล่าไปมันเป็นความจริงทั้งนั้น ไม่ได้พูดเพ้อ เราไม่โอเคเลยอะค่ะ เราไม่เเน่ใจว่าการกระทำเเบบนี้มันปกติไหม เเต่เรารู้สึกอึดอัด ไม่ชอบ มีกลัวๆ เเต่พ่อเราไม่เคยทำร้ายอะไรเรานะ พ่อเราออกเเนวตามใจเรามากกว่า เราอยากได้อะไรพ่อก็ซื้อให้ เเต่ไม่โอเค กับการกระทำของพ่ออะค่ะ
ทุกคนว่า เเบบนี้มันปกติไหมคะ อยากได้ความเห็นจากทุกคนมากๆ