สวัสดีค่ะเราขอไม่บอกชื่อนะคะอายุ17ปีเราปัญหาอยากระบายมากแต่ไม่รู้ว่าจะไประบายที่ไหนดีเราเป็นคนเก็บความรู้อะคะเป็นอะไรจะไม่ค่อยพูดชอบเก็บไว้คนเดียวไม่ใช่ว่าไม่อยากพูดนะค่ะแต่มันพูดไม่ได้55มันเป็นปัญหาครอบครัวนะค่ะเรื่องมันมีอยู่ว่าแม่เราเขาแบบค่อยข้างจะเป็นคนอารมณ์ร้อนไม่ฟังอะไรทั้งนั้นเหมือนแบบเอาความคิดตัวเองเป็นกลางตัวเองถูกเสมอไรงี้อะค่ะบ่อยครั้งที่เขามั่งจะพูดทำร้ายจิตใจเราบ่อยๆแรกๆเราก็เสียใจแต่ตัวเราเองเป็นคนฮีลตัวเองเก่งมากเราชอบให้กำลังใจตัวเองบ่อยๆจิงๆเราก็มีที่พึ่งของตัวเองนะคะแต่ที่พึ่งเดียวของเราเขาเสียไปตั้งแต่เราอยู่ป.5มั่งค่ะตั้งแต่ตอนนั้นเราก็รู้สึกโดดเดี่ยวมากตั้งแต่นั้นมาเราก็ต้องมาลองรับอารมณ์เขาบ่อยๆเราไม่ได้คิดอะไรหรอกค่ะเพราะเราหลังจากยายเราเสียเราก็ได้ไปอยู่กับย่าตั้งแต่ป.6จนจบม. 3พอม.4เราก็ได้มาอยู่กับแม่ตอนเด็กๆเราอยากอยู่กับแม่มากพอได้มาอยู่ก็คิดว่ามันคงจะดีมากๆพอได้มาอยู่จิงก็นั้นแหละค่ะ55หลังจากได้มาอยู่แม่เราพอเวลาเขาเครียดหรือไม่ก็เทลาะกับพ่อมาเขาจะชอบเหมือนมาลงที่เราอะค่ะเราไม่ได้อะไรมากหรอกนะคะแต่ถามว่าเสียใจมั้ยมันก็เสียใจแต่เราก็เขาใจเขานิดนึ่งละพอเขาทำงานเวลาเขาไม่สบายใจเรื่องที่ทำงานเขาก็จะเอามาบอกเราเสมอถึงแม้ว่าเราจะไม่ค่อยอยากฟังสักเท่าไหร่แต่เราก็ค่อยคุยกับเขาเสมอค่อยบอกเขาบ้างค่อยพูดค่อยให้กำลังละก็บางทีเราก็เตือนเขาด้วยละถ้าวันไหนเขาโดนว่ามาเขาก็มาลงที่เราเราก็เข้าใจว่าเขาอาจจะเครียดเรื่องงานเราก็ไม่ได้สนใจมันเหมือนกิจวัตรประจำวันไปแล้วอะค่ะแน่นอนค่ะว่าเราก็เครียดไปด้วยแต่ก็อย่างที่บอกอะค่ะเราเป็นคนทีาฮีลตัวเองเก่งมากให้กำลังใจตัวเองเก่งมากเราเรยเศร้าได้แค่เเป็บเดียวจนตอนนี้เรากำลังขึ้นม.5มันก็เกิดเรื่องขึ้นมาแล้วแทนที่แม่เราเขาจะเชื่อคำพูดเราแต่เขาไม่เชื่อค่ะเขาเชื่อคนอื่นแล้วเขาก็มาต่อว่าเราเสียๆหายๆมันเป็นคำพูดที่เราไม่คิดว่ามันจะออกมาจากปากแม่เราจิงๆมันเป็นอะไรที่เลวร้ายสำหรับเรามากไม่เข้าใจเหมือนกันว่าแค่คำพูดทำไมถึงทำให้เราแตกสลายใด้ขนาดนี้พอเจอคำพวกนั้นไปเราฮีลตัวเองไม่ขึ้นเรยค่ะทำไงมันก็ไม่ขึ้นจิงๆเรื่องมันยังอีกเยอะแยะเรยค่ะเพราะ17ปีที่ผ่านมาเราไม่แถบไม่เคยเอาไปเล่าให้ใครฟังเรยเราเก็บมันไว้คนเดียวตลอดสุดท้ายนี้ถ้าใครมีวิธีฮีลตังเองดีๆช่วยบอกเราด้วยนะค่ะขอบคุณทีาอ่านจนจบนะคะรู้สึกดีมากที่ได้พูดออกไปบ้างขอบคุณมากๆเรยค่ะ
ขอระบายหน่อยนะค่ะ