นั่งรถบัส 21 ชม. ราคาตั๋ว 150 ลารี ขึ้นที่สถานีรถบัสในเมืองทบิลิซี Central bus station address 1 Dimitri Gulia, Tabbilisi Georgia ถามผู้คนบริเวณนั้นจะไปประเทศตุรเกีย ลงที่เมืองอังการา เขาก็ชี้ นู้นๆ ขึ้นรถบัสคันนั้นเลย เป็นรถบัสของ Lukskaradeniz ปลายทางมีทั้งอิสตันบูลและอังคารา วันที่ 20/02/23
ตอนหาข้อมูลในเว็บไซต์เจอแต่รถบัสของ Metro Georgia ส่วน Lukskaradeniz ไม่ค่อยมีข้อมูล
เราไปซื้อตั๋วที่สถานีเลย รถออก 09.00 น. เช้า ถึงอังการาของอีกวันเวลาประมาณ 06.00 น. อยากจะบอกว่าขึ้นรถบัสบ้านเขาสบายมาก 21 ชม. ชิล ๆ ด้วยที่นั่งกว้างสบายไม่รู้สึกเหนื่อยเลย พนง.จะเสริฟ์ชา กาแฟประมาณ 4 ครั้ง เสริฟ์บ่อยมาก (ความรู้สึกไม่เหมือนกับขึ้นทัวร์จากกทม. ลงใต้ ที่ว่าถึงปลายทางสะบักสะบอมเหนื่อยมากกแตกต่างกันมาก) นั่งชมวิวหิมะตกจิบชาฟินมากเลย ผ่านไปสักพักมีการเปลี่ยนรถบัส คนที่จะไปอังคาราต้องลงไปขึ้นรถอีกคัน คนที่ไปอิสตันบูลอยู่คันเดิม ตอนนั่งรถชมวิวผ่านไปที่ละเมือง ทีละเมือง บางเมืองมีหิมะตก บางเมืองฟ้าครึมๆหิมะไม่ตก
บ้านแทบชานเมืองมีรูปทรงที่แตกต่างกันไป มีหมู่บ้านหนึ่งเป็นบ้านที่มีรูปทรงคล้ายกันทั้งหมู่บ้าน แล้วทำเกษตรหลังบ้าน ผ่านไปอีกหมู่บ้านหนึ่ง สร้างบ้านบนเขา มีทางเขาเล็กๆที่เฉพาะรถจักรยานยนต์ผ่านได้ อีกหมู่บ้านมีหิมะปกคลุม บ้านไม้หลังเล็ก ๆ ปกคลุมไปด้วยหิมะ ทำให้เรารู้สึกถึงความอบอุ่น พลันคิดว่าหากเราได้ไปพักอาศัยในบ้านหลังเล็กๆในวันหิมะตกจะรู้สึกอบอุ่นเหมือนที่คิดไหมหนอ ได้เห็นวิวที่แตกต่าง รู้สึกว่าคุ้มค่ามากที่เลือกนั่งรถบัส (รูปภาพหมู่บ้านระหว่างทางมาเพิ่มที่หลังนะคะ)
เรื่องวุ่น ๆ ก็เกิดขึ้นเมื่อถึงที่ชายแดนบาทูมี ทุกคนต้องลงจากรถเพื่อไปปั๊มพาสปอร์ตข้ามไปตุรเกีย พนง.ก็พูดอังกฤษไม่เป็น เราคนไทยสองคนตาดำๆ เลยถามพนง.ว่าเราจะได้ขึ้นรถเก่าไหมพนง. ก็ชี้ๆ ที่รถเดิม แล้วมีพี่ผู้ชายที่ขึ้นรถคันเดียวกันกับเรา เขาบอกว่า "Old car" แล้วให้เราเอากระเป๋าทั้งหมด ให้เราเดินตามเขาเพื่อเข้าไปปั๊มพาสปอร์ต เราก็เดินตามไปค่ะ อยากจะบอกว่าต้องเดินระยะทางไกลมากปั๊มออกจากจอร์เจีย แล้วเดินไปอีกเพื่อปั๊มพาสปอร์ตเข้าตุรเกีย พี่เขาก็ดูรีบๆ เราร็รีบวิ่งตามเขา ลากกระเป๋าคนละ 2 ใบกับน้าเรา ขึ้นบรรไดเลื่อน ลงบรรไดเลื่อน สภาพคือเหนื่อยหอบมาก พออกมาข้างนอกฝนกตกปรอยๆ กลัวรถบัสทิ้งอีก รีบวิ่งไปหารถปรากฎว่ารถยังไม่มาเลย เขาให้นั่งรอไปก่อน ดูวิวทะเลหาดทรายสีดำ พอรถบัสมาขึ้นไปนั่งรอบนรถ ประมาณ 30-40 นาที กว่ารถจะออก ก่อนจะออกรถเขาจะนับจำนวนผดส. ก่อนอย่างละเอียดทุกครั้ง หากใครให้มีโอกาสได้ขึ้นรถบัสไปตุรเกีย พอถึงชายแดนบาทูมี อยากจะบอกว่าไม่ต้องรีบเหมือนเราน่ะ ค่อย ๆ เดินไม่งั้นจะเหนื่อยเหมือนเรา
ในส่วนของรถบัสจากจอร์เจียไปตุรเกียของ Lukskaradeniz น่าจะมีตลอด เพราะที่สถานีบาทูมีมีผดส.ขึ้นมาเต็ม ขึ้นรถหลายชม. แนะนำให้เตรียมเสบียงให้พร้อม เพราะเขาไม่ได้หยุดที่ร้านอาหาร เขาจะหยุดแค่ร้านขายของชำตอนเวลา 22.00 น. เราก็นึกว่าเขาจอดร้านอาหารตอนที่ขับรถผ่านโซนร้านอาหาร ได้เเต่มองตาละห้อย ตอนแวะจอดปั้มเขาไม่ได้บอกว่าจอดกี่นาที จะจอดกินข้าวไหม ก็ไม่ได้บอก อาจะเป็นเพราะคนจอร์เจียไม่ค่อยพูดภาษาอังกฤษ การสื่อสารลำบากนิดนึ่ง แต่ทั้งนี้คนจอร์เจียนิสัยดี เฟรนด์ลี่มากค่ะ
รีวิวนั่งรถบัสจากประเทศจอร์เจียไปประเทศตุรเกีย เมืองอังคารา 21 ชม.
ตอนหาข้อมูลในเว็บไซต์เจอแต่รถบัสของ Metro Georgia ส่วน Lukskaradeniz ไม่ค่อยมีข้อมูล
เราไปซื้อตั๋วที่สถานีเลย รถออก 09.00 น. เช้า ถึงอังการาของอีกวันเวลาประมาณ 06.00 น. อยากจะบอกว่าขึ้นรถบัสบ้านเขาสบายมาก 21 ชม. ชิล ๆ ด้วยที่นั่งกว้างสบายไม่รู้สึกเหนื่อยเลย พนง.จะเสริฟ์ชา กาแฟประมาณ 4 ครั้ง เสริฟ์บ่อยมาก (ความรู้สึกไม่เหมือนกับขึ้นทัวร์จากกทม. ลงใต้ ที่ว่าถึงปลายทางสะบักสะบอมเหนื่อยมากกแตกต่างกันมาก) นั่งชมวิวหิมะตกจิบชาฟินมากเลย ผ่านไปสักพักมีการเปลี่ยนรถบัส คนที่จะไปอังคาราต้องลงไปขึ้นรถอีกคัน คนที่ไปอิสตันบูลอยู่คันเดิม ตอนนั่งรถชมวิวผ่านไปที่ละเมือง ทีละเมือง บางเมืองมีหิมะตก บางเมืองฟ้าครึมๆหิมะไม่ตก
บ้านแทบชานเมืองมีรูปทรงที่แตกต่างกันไป มีหมู่บ้านหนึ่งเป็นบ้านที่มีรูปทรงคล้ายกันทั้งหมู่บ้าน แล้วทำเกษตรหลังบ้าน ผ่านไปอีกหมู่บ้านหนึ่ง สร้างบ้านบนเขา มีทางเขาเล็กๆที่เฉพาะรถจักรยานยนต์ผ่านได้ อีกหมู่บ้านมีหิมะปกคลุม บ้านไม้หลังเล็ก ๆ ปกคลุมไปด้วยหิมะ ทำให้เรารู้สึกถึงความอบอุ่น พลันคิดว่าหากเราได้ไปพักอาศัยในบ้านหลังเล็กๆในวันหิมะตกจะรู้สึกอบอุ่นเหมือนที่คิดไหมหนอ ได้เห็นวิวที่แตกต่าง รู้สึกว่าคุ้มค่ามากที่เลือกนั่งรถบัส (รูปภาพหมู่บ้านระหว่างทางมาเพิ่มที่หลังนะคะ)
เรื่องวุ่น ๆ ก็เกิดขึ้นเมื่อถึงที่ชายแดนบาทูมี ทุกคนต้องลงจากรถเพื่อไปปั๊มพาสปอร์ตข้ามไปตุรเกีย พนง.ก็พูดอังกฤษไม่เป็น เราคนไทยสองคนตาดำๆ เลยถามพนง.ว่าเราจะได้ขึ้นรถเก่าไหมพนง. ก็ชี้ๆ ที่รถเดิม แล้วมีพี่ผู้ชายที่ขึ้นรถคันเดียวกันกับเรา เขาบอกว่า "Old car" แล้วให้เราเอากระเป๋าทั้งหมด ให้เราเดินตามเขาเพื่อเข้าไปปั๊มพาสปอร์ต เราก็เดินตามไปค่ะ อยากจะบอกว่าต้องเดินระยะทางไกลมากปั๊มออกจากจอร์เจีย แล้วเดินไปอีกเพื่อปั๊มพาสปอร์ตเข้าตุรเกีย พี่เขาก็ดูรีบๆ เราร็รีบวิ่งตามเขา ลากกระเป๋าคนละ 2 ใบกับน้าเรา ขึ้นบรรไดเลื่อน ลงบรรไดเลื่อน สภาพคือเหนื่อยหอบมาก พออกมาข้างนอกฝนกตกปรอยๆ กลัวรถบัสทิ้งอีก รีบวิ่งไปหารถปรากฎว่ารถยังไม่มาเลย เขาให้นั่งรอไปก่อน ดูวิวทะเลหาดทรายสีดำ พอรถบัสมาขึ้นไปนั่งรอบนรถ ประมาณ 30-40 นาที กว่ารถจะออก ก่อนจะออกรถเขาจะนับจำนวนผดส. ก่อนอย่างละเอียดทุกครั้ง หากใครให้มีโอกาสได้ขึ้นรถบัสไปตุรเกีย พอถึงชายแดนบาทูมี อยากจะบอกว่าไม่ต้องรีบเหมือนเราน่ะ ค่อย ๆ เดินไม่งั้นจะเหนื่อยเหมือนเรา
ในส่วนของรถบัสจากจอร์เจียไปตุรเกียของ Lukskaradeniz น่าจะมีตลอด เพราะที่สถานีบาทูมีมีผดส.ขึ้นมาเต็ม ขึ้นรถหลายชม. แนะนำให้เตรียมเสบียงให้พร้อม เพราะเขาไม่ได้หยุดที่ร้านอาหาร เขาจะหยุดแค่ร้านขายของชำตอนเวลา 22.00 น. เราก็นึกว่าเขาจอดร้านอาหารตอนที่ขับรถผ่านโซนร้านอาหาร ได้เเต่มองตาละห้อย ตอนแวะจอดปั้มเขาไม่ได้บอกว่าจอดกี่นาที จะจอดกินข้าวไหม ก็ไม่ได้บอก อาจะเป็นเพราะคนจอร์เจียไม่ค่อยพูดภาษาอังกฤษ การสื่อสารลำบากนิดนึ่ง แต่ทั้งนี้คนจอร์เจียนิสัยดี เฟรนด์ลี่มากค่ะ