เราเจอกันครั้งแรกเมื่อวันที่ 9 มีนา 66  เจอกันบนรถเมล์สาย 77  นั่งใกล้กันด้วย  ตอนแรกก็แค่มองๆ แต่ก็นั่งไปลงไกลกันพอสมควร ก็เลยได้มีโอกาสคุยกันนิดหน่อย  เริ่มจากคำถามที่ไม่รู้ทางเลย   น้องเขาคุยบ้าง ถามอะไรก็ตอบ จนลงจากรถเมล์ไป  

******  ครั้งที่2  พบน้องเขาที่เดิม บนรถเมล์สาย77 วันที่ 24 เมษา 66 คราวนี้หัวใจมันพองโตเลยครับ  เห็นน้องเขานั่งที่ป้ายรถเมล์ และรอรถสาย77    พอรถเมล์มา ผมเห็นน้องเขาเตรียมจะขึ้นสาย 77 คราวนี้ผมขึ้นตามน้องเขาเลยครับ ตอนแรกก็ว่าจะไปติดต่อลูกค้า ไม่แล้วครับ  ผมนั่งข้างหลังรถ น้องเขาก็เดินมานั่งข้างๆ ติดกับผม เหมือนเดิมเมื่อครั้งที่แล้วเลย ผม ทักทายน้อง  จำผมได้ไหมครับ  555 และก็ชวนน้องคุย บอกเลยผมตื่นเต้นมาก  จนลืมที่จะถามชื่อ แม้กระทั่งไลน์น้องเขาด้วย  สุดท้ายก็ลงแยกย้ายไป    จนวันนี้ ยังไม่เจอน้องเขาเลย...
******
มันจะเรียกว่ารักแรกพบ ได้หรือป่าว  ผมคิดแบบเข้าข้างตัวเองนะ  เจอกันครั้งแรก ก็นั่งติดกัน เบาะติดกัน  เจอกันครั้งที่2  น้องเขาก็เดินมานั่งเบาะติดกันข้างผมด้วย   ผมว่าใจเราสองคนคงจูนตรงกัน 555  มโนไปครับ  ใจเราคงตรงกันจริงๆ   ผมอาจจะอายุมากกว่าน้องเขาหลายปีนะ  

*******หลังจากวันนั้น ผมจะหาเวลา ไปนั่งรอที่ป้ายรถเมล์ ถ้าผมผ่านไปแถวนั้น เวลาเดิมที่เดิม ที่เคยเจอน้องเขา   วันหนึ่งคงได้เจอกันอีก  ผมเชื่อนะ  คนที่ถูกตาถูกใจ พบกันครั้งแรก และครั้งที่2 เหมือนกับว่าเราผูกพันกันมานาม ผมเชื่อว่า พระเจ้าคงให้เราได้พบกันอีกสักครั้ง  ....  ผมยังรอที่จะพบน้องเขาอยู่ ถ้าน้องเขามาอ่านก็ดีนะครับ   .....  อยากให้น้องเขารับรู้ความในใจของผม  เจอกันครั้งหน้า ผมจะจะขอไลน์  ขอเบอร์น้องเขาให้ได้สิน่า  คงไม่ลิมอีกนะ 5555