เรากับแฟนอยู่ด้วยกันมาเกือบ5ปีแล้ว เรารู้สึกเหนื่อยกับความสัมพันธ์แบบนี้มากๆ เรื่องมันเกิดขึ้นคืนก่อน ก่อนเราจะกลับเข้าห้อง เราถามเขาว่าอยากกินมะม่วงมั้ย เขาไม่พูดอะไร เลยคิดว่าไม่กินมั้ง เราก็นั่งทำนู่นนี่นั้น จนตัวเองง่วง ล้มตัวนอน อยู่ๆแฟนก็มาพูดว่าอยากกินมะม่วง ปอกให้หน่อยสิ เราเลยบอกไปว่าเราจะนอนแล้ว วันนี้เหนื่อยทั้งวัน แล้วไข้ด้วย ทำไมตอนที่เรานั่งอยู่ไม่บอกล่ะ เราลุกไม่ไหวแล้ว เขาสวนเรากลับมา ถ้าพูดแล้วทำไม่ได้ก็อย่าพูดดีกว่า เราเลือกจะนอนเพราะร่างกายล้าเต็มที เขาโกรธเรา ไม่คุยด้วย พอเราคุยก็ตอบกลับแบบเย็นชา มันทำให้เราเหนื่อยเลย พูดกลับไปว่ามันปัญหาเล็กๆ ทำไมถึงเอามีทะเลาะกันด้วย รู้มั้ยมันยิ่งทำให้เราเหนื่อยกับเรื่องนี้ ถ้าจะโกรธก็แล้วแต่เลย ซึ่งเรื่องแนวนี้มันไม่ได้เกือบทุกวัน เราเป็นคนที่วิ่งตามและง้อตลอด ไม่ว่าจะเรื่องไหน และสิ่งที่มันแย่จนเราพอคือ การไปหาพ่อแม่เขา เราเป็นคนที่เมารถ เราบอกเขาว่าถ้าเอาเราไป ให้เอารถไปเองหรือไม่ก็รถเมล์ได้ไหม รถตู้เรานั่งไม่ไหว เขายืนยันจะเอาเราไป เราก็ยอมไป ออกจากงานมาตอนเช้า นอนแค่2ชั่วโมง นั่งรถไปกับเขา ก่อนจะกลับเราบอกเขาว่าจะแวะไปห้างก่อน ให้เขาอยู่กับพ่อแม่ไปก่อนน่ะ ค่อยออกไปเจอเรา รถเมล์มาอีกรอบคง1ทุ่ม แต่เขาดันมาตอน5โมงเย็น มันเลยต้องรอรถ กว่าจะได้รถกลับเกือบ2ทุ่ม เขาโมโหใส่เรา ว่าไม่น่าพาเรามาเลย ป่านนี้คงได้ขึ้นรถตู้ไปแล้ว วันหลังจะไม่พามาอีก ยอมรับตอนนั้นรู้สึกเฟลมาก เราเลยบอกให้ไปก่อนเลย เรารอรถเมล์กลับเอง เขาก็ไม่ยอมอีก พอกลับมาถึงหอ ด้วยความที่เรายังไม่ได้กินข้าวทั้งวัน และเหนื่อยมาก อยากพัก รู้ตัวดีว่าไม่ไหวแล้ว เขาหันมาบอกให้เราพาไปร้านคอม เขาอยากเล่นเกมส์ เราก็บอกไปว่าไม่ไหวจริงๆ ขอนอนได้ไหม จะไปกินข้าวค่อยมารับเรา เขาไม่ยอมลากเรามาจนได้ ร่างกายเพลียมาก บวกหิวข้าว เราเลยบอกเขาไป ถ้าจะให้อยู่ก็หาอะไรกินก่อน เขาทำหน้าหงุดหงิดใส่ ไม่ยอมพาไป สุดท้ายเราลุกออกมาเลย เขาก็ตามมาทะเลาะกันอีก ตอนนั้นเราเหนื่อยสุดๆ เลยบอกเขาไป ว่าพอแล้ว เราจะไม่ตามเขาอีกต่อไป อยากทำอะไรก็เชิญ โครตเหนื่อยกับอะไรแบบนี้เลย เขาเงียบและเดินกลับเข้าร้านคอมไป ส่วนเราก็เดินกลับหอ กินข้าว อีกวันเขาก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ความรู้สึกเรา อยากพอแล้วจริงๆ ถึงจะรักเขามาก แต่มันไม่ไหวแล้วกับความเอาแต่ใจของเขา