ตอนนี้อยู่ปี1ที่จุฬาครับบ้านอยู่ลำลูกกาคลอง5ต้องเดินทางโดยรถเมล์แล้วขึ้นbtsต่อที่คูคตนั่งไปถึงสยาม ปกติแล้วตอนม.5ม.6ก็เดินทางแบบนี้ไปเรียนพิเศษที่สยามเสาร์อาทิตย์ครับเลยคิดว่าเดินทางน่าจะไหว
แต่พอลองเดินทางเวลาปกติตอนเช้ากับตอนเวลาเลิกงานคือคนแน่นมากครับรู้สึกเหนื่อยกับการเดินทางจริงๆคนเบียดกันแน่นสุดๆพอกลับมาถึงบ้านก็ไม่อยากทำอะไรแล้วครับเลยคิดว่าอยู่หอน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีครับคนรอบตัวอยู่หอกันหมดบางทีเพื่อนก็ถามครับว่าไปกลับอย่างงี้จะไหวหรอผมได้แต่ตอบว่าไหวเพราะขนาดคนอื่นบนรถไฟฟ้ายังเดินทางได้แล้วทำไมเราคนๆนึงถึงจะเดินทางไม่ไหว
.
ผลสรุปคือ"ไม่ไหวครับ"
อาจจะไหวครับถ้าไม่ได้เรียน8โมงทุกวันแต่คณะผมเรียน8โมงทุกวันครับกลับมาบ้านก็นั่งหลับๆตื่นๆทวนสไลด์ทำโจทย์ถึงประมาณ4ทุ่ม(กลับถึงบ้านก็เกือบ2ทุ่มแล้ว)จากคนที่มีแพชชั่นในการเรียนเพราะอยากเรียนจริงๆตอนนี้เริ่มจะเหนื่อยแล้วครับ(รสชาติของการเติบโตไม่ค่อยจะสนุก)เลยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาแม่ครับว่าสมารถที่จะนอนหอได้มั้ยผมตามตื้อท่านอยู่หลายวันครับท่านบอกกับผมว่ามันไม่ได้เดินทางลำบากขนาดนั้นก็แค่นั่งรถไฟฟ้าแล้วต่อรถเมล์ซึ่งผมรู้ตัวดีครับว่าไม่ไหวแค่นั่งรถไฟฟ้ากับรถเมล์ยังล้าเลยครับที่ไม่มีให้นั่งแน่นอนยืนตลอดทางอาจจะมีบางครั้งโชคดีได้นั่งบนรถไฟฟ้าบ้างรวมๆกันไปกลับก็สามชั่วโมงแล้วแต่ผมทนวงจรชีวิตแบบนี้อาจจะไม่ไหวครับเพราะเนื้อหาที่เรียนมันยากขึ้นเรื่อยๆเท่ากับว่าต้องให้เวลาอ่านและทวนมากขึ้นเลยเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อครับพ่อบอกว่าเมื่อก่อนตอนท่านไปเรียนลำบากกว่านี้ีอีกรถไฟฟ้าก็ไม่มีซึ่งหลังจากนั้นผมค่อนข้างจะอึดอัดครับเวลาพูดถึงเรื่องขออยู่หอเลยลองหาข้อมูลหอแล้วเอาไปเสนอให้พ่อดูว่าราคาประมาณนี้นํ้าไฟเท่านี้ประมาณ6000บาทท่านก็บอกว่าถ้าไปอยู่ค่านํ้าค่าไฟค่าขนมให้หาเองตอนนี้ผมสับสนมากครับว่าผมทำอะไรผิดไปรึเปล่าเพราะที่บ้านคิดว่ามีทุนทรัพย์พอที่จะรองรับค่าหอได้ เวลาของผมตอนเย็นแทนที่ผมจะได้ออกกำลังกายอ่านหนังสือทำงานกลับหมดไปกับการเดินทางหมดแล้ว ขอคำแนะนำด้วยครับขอบคุณครับ