สวัสดีครับ อยากมาแชร์เรื่องราว และอยากทราบความคิดเห็นของแต่ละคน ว่าถ้าหากคุณอยู่ในวัย 29-30 เหมือนผม คุณจะมีมุมมองและจัดการต่อไปยังไงครับ
            เรื่องนี้มันเริ่มต้นตั้งแต่ที่มีน้องคนนึงปีนี้เขาอายุ 16 ครับตั้งกระทู้ในพันทิปว่าอยากได้เพื่อนที่อายุมากกว่า ไม่จำกัดอายุเพราะอยากฟังความคิด และอยากได้คำปรึกษาจากผู้ใหญ่ที่โตกว่า. ต้องบอกก่อนครับว่า ก่อนทักผมไม่ได้มีเจตนาคิดอะไรเกินเลยเชิงชู้สาวกับน้องคนนี้เลยครับ เพราะปกติถ้าจะชอบใคร ในตอนนั้น ผมมักจะชอบคนอายุไล่เลี่ยกันครับ แค่ตอนนั้นอยู่ระหว่างพักผ่อนจากการทำงาน แล้วว่าง เลยนั่งอ่านพันทิป เลยทักหลังไมค์น้องเขาไปครับว่า" มีอะไรสามารถปรึกษาพี่ได้นะครับ เรื่องเรียน เรื่องความรัก เรื่องที่บ้าน แล้วแต่น้องสะดวก พี่สามารถรับฟังได้ทุกเรื่องครับ" แล้วหลังจากนั้นน้องก็ตอบแล้วก็เล่าเรื่องต่างๆของน้องให้ฟัง แล้วผมก็มีหน้าที่ให้คำปรึกษามาโดยตลอด มีอยู่ช่วงนึงน้องทำให้ผมตกใจด้วยการบอกความรู้สึกที่มีต่อผมให้ผมฟัง ประมาณว่า "พี่เป็นคนทัศนคติดีมาก เป็นที่ปรึกษา เป็นทุกอย่างให้กับหนู หนูคิดถูกที่หนูตั้งกระทู้ในวันนั้น หนูชอบพี่ค่ะ" ผมก็รุ้สึกดีครับแต่ยอมรับว่ายังไง ผมก็ชอบคนอายุไล่เลี่ย ใกล้เคียงกัน ข่องว่างระหว่างวัย เรามันน่าจะต่างกันเกินไป อีกอย่างผมกลัวคุกครับ😂

        หลังจากนั้น ผมก็บอกับตัวเองเสมอว่าห้ามคิดอะไรเกินพี่น้องกับน้องคนนี้ครับ แต่ก็ไม่ปฏิเสธ ว่ารุ้สึกผูกผัน รู้สึกดีที่มีน้องเขาคอยคุย คอยแชร์ชีวิตให้ฟัง เพราะคุยกันติดต่อกันนานมากครับ เป็นเวลา 4 เดือน ในระหว่าง4เดือนนี้ น้องหาเฟสและไอจีผมจนเจอ  แล้วน้องจะคอยบอกมอนิ่ง  บอกให้ทานข้าว ถามเมนูอาหารที่ผมคิดจะทาน ตอนก่อนนอนน้องก็จะบอกฝันดีเป็นเรียงความทุกคืน ไปไหน ทำอะไรก็จะส่งรูปมาให้ดู หลายครั้งก็จะเล่าเรื่องราวทุกอย่างของที่บ้านน้อง และที่โรงเรียนให้ผมฟังคือน้องจะทำแบบนี้ทุกๆวันแบบสม่ำเสมอมากครับ  
แล้วก็มาถึงวันที่น้องตัดสินใจที่จะหายไปครับ โดยที่ผมไม่รู้ว่าเหตุผลมันคืออะไร น้องเพียงแต่บอกว่า "ถึงจะผูกพันรู้สึกดีแค่ไหน แต่ก็ต้องบอกลาค่ะ" หลังจากนั้นผมก็ได้แต่อวยพรขอให้น้องโชคดีในทุกๆเรื่องที่น้องจะไปพบเจอในอนาคต แล้วก็บล็อกเฟสน้องไปครับ ก็ซึมไปเหมือนกันครับ คุยกันอยุ่ทุกวันแต่ดันหายไปแบบไม่ทันตั้งตัว
        หลังจากนั้นประมาณ 4 เดือนอีกเช่นกันครับผมตื่นนอนในเช้าวันนึง น้องคนเดียวกันครับ ทักข้อความทางอินสตราแกรม มาหาผม ตอนแรกผมก็งงว่านี่คือใคร สุดท้ายเขาคือน้องคนนั้นนี่แหละครับ เขาบอกว่าเขาตามส่องเฟสผมมาโดยตลอด ดูว่าผมมีใครมั้ย โพสต์อะไรบ้างในเฟส โดยการใช้อีกบัญชีนึงส่อง เพราะบัญชีหลักโดนผมบล็อกไปครับ เขาไม่เคยลืมผม เขายังรู้สึกกับผมเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนและไม่มีวันเปลี่ยน เขายอมรับว่า เขายังไม่โตพอในตอนนั้น ตัดสินใจอะไรไปไวโดยที่ไม่ได้คิดอะไรให้ิยอะๆ  แล้วน้องเขาก็แชร์กระทู้พันทิปที่ิเขาตั้งเพื่อให้ผมเข้ามาอ่านให้ผมดูครับ ข้อความในนั้นมันคือการอวยพรผมในทุกๆเรื่อง ถามสารทุข ขอโทษผม แล้วอีกนิดนึงในกระทู้คือการที่น้องเขาบอกว่า ถ้าพี่มีใคร ขอให้เขาคนนั้นดูแลพี่ให้ดี ให้พี่มีความสุขนะคะ แต่ถ้าพี่ไม่มีใคร หนูอยากให้พี่กลับมาคุยกับหนูอีกสักครั้ง ตอนนั้นหนูยังไม่โตพอ แล้วตอนนี้ผมกับน้องเขากลับมาคุยกันเหมือนเดิมครับ ทุกอย่างเหมือนกับในรอบแรกก่อนที่เขาจะหายไป แต่สิ่งที่น้องเปลี่ยนไป คือน้องจริงจังมากขึ้น เป็นผู้ใหญ่ขึ้นกว่าเดิมครับ มีความคิดที่โอเคขึ้น  ถึงแม้เวลาจะผ่านไปไม่นาน ยอมรับและสารภาพว่าก็ชอบน้องไปแล้วครับ แพ้ความทุ่มเท ความสม่ำเสมอ ความคิด และทัศนคติที่เกินวัยของเขา เขาดูเอาจริงเอาจรังกับผมมากครับในรอบนี้