สวัสดีค่ะ เรื่องของเริ่มจากประมาณช่วงเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมาเราเคลียดๆ เรื่องงาน และรุ้สึกอยากเล่า อยากปรึกษาใครสักคน บอกก่อนค่ะ เราทำงานต่างจังหวัด อยุ่หอคนเดียว เราเลยไปปรึกษาพี่ที่สนิทที่ทำงานคนนึงว่า พี่หนูเหงาอ่ะ หนูอยากมีเพื่อนคุย คอยแชร์ รับฟังหนู พี่เขาเลยบอกงั้นเอาโทรศัพย์มา แล้วพี่เขาก็โหลด Tinder ให้ พร้อมกับสอนเล่นและย้ำว่า คุยขำๆนะ อย่าจริงจัง เราก็โอเคพี่ เราก็เล่นมาสักพัก ก็มีคนคุยค่ะ ก็คุยอยุ่กับคนนึงค่ะคุยเรื่อยๆ ตลอดๆ คุยได้ประมาณเดือนนึงค่ะ ก็ย้ายมาคุยกันในไลน์ เราก็คุยกันเรื่อยๆ แชร์เรื่องราวต่างๆ ถ่ายรุปส่งไปส่งกันมาเป็นเวลา 3 เดือน พิมคุยอย่างเดียวนะคะไม่เคยโทรคุยด้วย แต่พอคุยมาถึงขนาดนี้แล้วมันชักเริ่มไม่ขำเเล้วสิ😭 เพราะมันเป็นที่เราเองละค่ะ ที่เริ่มหวั่นไหวกับเขา อารมณ์เหมือนเราคุยกับใครสักคนทุกวัน พอเขาหายไปเราก็เริ่มรุ้สึกว่าเราเริ่มรอ เราจึงตัดสินใจชวนเขาไปดูหนังค่ะ เขาก็บอกนะว่าจะไปเป็นเพื่อน แต่พอถึงเวลาจริงๆ เราโดนเทเฉยย ยืนงงๆ อยุ่หน้า sf เลยละค่ะ 😂 ความรุ้สึกตอนนั้นคือรุ้สึกแย่นะคะ เพราะวันนั้นทั้งวันเราตื่นเต้นมากที่จะได้เจอเขา พอมาถึงเวลาเเล้วโดเท ก็เฟลจริงๆ แล้วเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาเราเลยตัดสินใจถามตรงๆค่ะ เราอยากรุ้ว่าเขารุ้สึกกับเราบ้างมั้ย เราสำคัญกับเขาบ้างป่าว เลยถามไป คำตอบคือ  ไม่ได้คิดไร คุยกับเราแค่เพื่อน 5555 ตลอดเวลานี่คิดไปเองคนเดียวเลยจ้าาา แต่เราก็โอเคนะคะ พอถามไปก็เริ่มห่างๆไม่ได้คุยกัน แต่พอไม่ได้คุยเราก็รุ้สึกนึกถึงเขานะคะ คิดถึง อยากทักไปคุยด้วย แต่อีกใจก็อย่าเลย 555 รุ้สึกย้อนแย้งในตัวเอง บางทีก็รุ้สึกขำตัวเองนะคะ รุ้สึกเหมือน เจ็บตั้งแต่ยังไม่ได้พบ จบตั้งแต่ยังไม่เคยได้ยินเสียงด้วยซ้ำ 5555
        เราแค่อยากระบายเฉยๆ รวมถึงแค่อยากปรึกษาว่าเราควรปล่อยให้หายไปหรือเราควรทักเขาไปค่ะ แผลสดไงเลยยังอินๆอยุ่ แต่เดียวก็คงดีขึ้นค่ะ เจ็บนิดเดียววว😉