ขอระบายหน่อยนะคะ อึดอัด ญาติคนนี้คือลูกพี่ลูกน้อง เขาทะเลาะกับแฟนขนของมาอยู่บ้านเรา ไม่ใช่ครั้งแรกที่มาขออยู่บ้านเรา หลายครั้งค่ะ ไม่มีความเกรงใจ ไม่รู้ว่าเคยคิดคำว่าเกรงใจเป็นไหม ทุกครั้งที่มาก็มาอยู่นอนอยู่ห้องเดียวกับเรา เสื้อผ้าที่เขาขนมาก็เอามาแขวนในตู้เสื้อผ้าเรา ส่วนเสื้อผ้าเรา เขาพับเก็บในตะกร้า เสื้อผ้าที่เขาใช้แล้วในแต่ละวันวางกองไว้ที่มุมห้อง ไม้แขวนเสื้อก็อยู่ตามพื้นห้อง เครื่องรีดผมเครื่องไดร์ผมใช้เสร็จก็วางไว้ที่เตียง ผ้าอนามัยเปื้อนเลือดใส่ถุงไว้หลายๆชิ้นก็ไม่เก็บไปทิ้ง เราได้เก็บไปทิ้งให้ เราเปิดแอร์ตอนกลางคืนให้ห้องมีความเย็นแล้วปิดเพราะท้องอยู่แล้วขี้หนาวจะเปิดพัดลมแทน เขาก็หยิบรีโมทไปเปิดแอร์จนถึง11.00 โมงเช้า เขาแต่งตัวไปทำงานถึงปิด บ้างวันเราก็ได้ออกมานั่งเล่นที่ห้องรับแขกเพราะหนาว อยู่บ้านไม่เคยทำงานบ้าน ตอนกลางวันเราอยู่บ้านคนเดียวเพราะอ่านหนังสือเตรียมสอบข้าราชการ ตอนเช้าต้องมาตามเก็บของที่ญาติตัวเองรื้อไว้ จานข้าวที่กินตอนเย็นของเมื่อวานไม่เคยเอาไปเก็บที่ล้างจาน วางไว้ที่โต๊ะกินข้าวเหมือนเดิม ขนมหรือน้ำที่เขาซื้อมาก็เหมือนกัน เราปิดไฟนอนตั้งแต่ 21.30 เขาเลิกงานกลับมาถึงบ้าน 21.00 อาบน้ำเสร็จกินข้าวเสร็จก็เข้ามาเปิดไฟนอนคุยโทรศัพท์กับแฟนถึง 02.30 ทุกวัน ย้ำ ว่าทุกวัน วันไหนเรายังไม่นอนเดินเข้ามาในห้องนอน ถ้าเขาคุยโทรศัพท์อยู่ ก็ทำมือไล่เราออกจากห้องไปก่อน เขาคุยโทรศัพท์อยู่ เราก็ต้องไปนอนเล่นอยู่ห้องรับแขก ไม่รู้จะบอกญาติคนนี้ยังไงให้เขาคิดได้ว่าเรารำคาญนิสัยเขา อยากให้เขากลับไปอยู่กับปฟนเหมือนเดิม พูดแล้ว ก็ไม่กลับ ได้แต่ระบายให้คนในบ้านฟัง พ่อก็บอกว่า หลานตัวเอง ไม่อยากพูดให้ทะเลาะกัน