สวัสดีค่ะ เราเป็นdek66 ที่กำลังรอเข้ามหาลัยตอนนี้เราทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะ ขอเล่าเรื่องก่อนนะคะ
คือสมัยเรียนเรามักจะโดนถามบ่อยมากๆว่าอยากเป็นอะไร โดนถามมากเข้าเราเลยตอบเเบบขอไปทีว่าอยากเป็นหมอฟัน หลังจากนั้นพ่อเเม่ทุกคนในบ้านคือสนับสนุนเรามากๆจนเราคิดว่ายังไงก็ต้องเรียนทันตะจริงๆเพราะทุกคนดูคาดหวังเอามากๆ เราเลยตั้งเป้าไว้ค่ะว่าจะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง เเต่พอไปสอบคะเเนนมันไม่ได้เป็นอย่างหวังค่ะ ทุกครั้งที่ไปสอบหรือคะเเนนออกเราจะไม่กล้าที่จะบอกใครเลยว่าทำได้หรือไม่ ได้คะเเนนเท่าไหร่เราไม่กล้าบอกเลยค่ะเพราะกลัวทุกคนจะผิดหวัง เเล้วมันก็เป็นเเบบนั้นจริงๆพอเราบอกคะเเนนกับทุกคนเขาก็เริ่มทำหน้าผิดหวังเเล้วก็บอกว่างั้นเรียนหมอได้มั้ยเภสัชหล่ะได้รึเปล่า เราไม่รู้จะพูดยังไงเลยค่ะ คะเเนนที่ออกมาพูดได้เลยว่าเรียนสายเเพทย์ไม่ติดเเน่นอน หลังจากนั้นเราก็เลยลงโควต้าสัมภาษณ์มหาลัยหนึ่งไปเเต่ผลก็ไม่ติดค่ะเเล้วก็เหตุการณ์เดิมคือทุกคนผิดหวังจนเเม่พูดกับเราว่าเเค่นี้ยังทำไมได้เลยเป็นเพราะเรานิสัยเราท่าทางเราทุกอย่างนั่นเเหละตอนนั้นคือน้ำตาทุกอย่างไหลเลยค่ะเราเลยบอกว่าเราก็ไม่ได้ทำตัวน่าขายหน้าข้างนอกเลยเเล้วก็ไม่ได้คุยกับเเม่อีกเลย ตอนนั้นสมองมันวิ้งไปหมดค่ะไม่รู้จะทำยังไงต่อกับชีวิต เป้าหมายเดียวมันไม่เป็นดังหวังเเล้วคิดอะไรไม่ออกเลย เลยมานั่งทบทวนตัวเองว่าหรือจริงๆเราจะหัวไม่ไปทางวิทย์คณิตลองไปเรียนทางนิติศาสตร์ดีมั้ย เลยลองพูดกับครอบครัวดูเเต่เขาบอกเรากำลังสับสนอะไรรึป่าว ทำไมเราถึงไม่มีจุดยื่นของตัวเอง ตอนนั้นคือพูดไม่ออกเลยค่ะ จุดยืนเรามันไปต่อไม่ได้เเล้วจะให้ทำยังไงให้ทำต่อทั้งๆที่ไม่มีหวังหรอ หลังจากนั้นคำถามมากมายก็ถามมาจากครอบครัว ตกลงจะเรียนอะไร,ชอบอะไรกันเเน่,จะเอายังไง เราตอบเขาไม่ได้สักอย่างค่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรกลัวอะไรรึไง เเต่มันตอบออกไปไม่ได้จริงๆค่ะ เราควรทำยังไงดีคะ ยาวหน่อยนะคะทุกคน