คือเรื่องเริ่มจากจุดเล็กๆที่สะสมมาตลอดเวลาทั้งด่าทั้งว่าทั้งไล่ออกจากบ้านทั้งตีคือเราเป็นคนชอบร้องเพลงก็มีบางครั้งที่ร้องดังอันนี้เรายอมรับผิดโดยตรงแต่บางครั้งเราใสหูฟังแล้วนอนไม่ได้ร้องเพลงแต่อย่างไรตื่นเช้ามาเราหยอกล้อเล่นกับพ่อเขาก็ชอบมาแซะเราแบบร้องเพลงดังมากเมื่อคืนแนวฟ้องพ่อแม่เราทั้งที่เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาได้ยินเสียงเพลงใครร้องเรื่องห้องน้ำเราคนขี้ลืมขั้นสุดถึงขั้นหาหมอเราหยิลขวดสระผมออกมาใช้แล้วลืมเก็บเขาก็มาว่าเราที่หลังไม่ต้องใช้ของกูแล้วก็เรื่องไหว้หวัดดีเขา(บังคับ)ให้ไหว้หวัดดีตลอดเวลาเขากลับมาจากงานเราก็งงต้องขนาดนั้นเลยหรอเคยลืมไหว้แล้วก็พยามหลบหน้าเพราะเราไม่มีความสุขเวลาเห็นพี่แล้วก็แฟนเขาก็พูดประมาณไม่เห็นหัวกูเลยมั้งซึ้งเราเป็นโรคซึมเศร้ามารวมตอนนี้เข้าปีที่5ได้รับยาและหาหมอทุกเดือน{เอามาเล่าเพียงเล็กน้อย}