ตามหัวข้อเลยค่ะ เราพยายามแล้วนะคะที่จะสนิทกับพ่อ แต่มันยากมากเลยค่ะ

ขอเท้าความก่อนว่า เมื่อก่อนพ่อเราค่อนข้างอารมณ์ร้อน เคยทำร้ายเราด้วยการตบ กระทืบ และด่าทอด้วยคำรุนแรงค่ะ ย่าเราจะเป็นคนช่วยเราออกมาตลอดค่ะ จนตอนนี้เหตุการณ์แบบนั้นมันฝังใจไปหมด เราคิดว่าเรารักพ่อมากๆ นะ เราอยากทำให้ตัวเองดีขึ้นให้พ่อภูมิใจ และทุกครั้งเวลาเราทำทุกอย่างสำเร็จ เรามีความสุขเวลาที่พ่อชม เวลาที่พ่อภูมิใจเอาเราไปเล่าให้คนอื่นฟัง แต่นอกเหนือจากเรื่องเรียนเราก็แทบไม่มีอะไรดีเลย เรากับพ่อเวลาคุยก็ไม่รู้จะคุยเรื่องอะไร นอกจากเรื่องเรียน มันน่าอึดอัดมากนะคะ เพราะเวลากินข้าวแล้วแบบแม่ไม่ได้อยู่ด้วย มันเงียบมาก ๆ อะค่ะ เราพยายามแล้ว บางทีก็หาเรื่องคุยนะคะ แต่ก็ได้แค่แปปเดียวแหละค่ะ แต่ยังไงก็ตามทุกครั้งที่คุยกับพ่อเรื่องตอนเด็ก ๆ มันจะย้อนกลับมาตลอดเลยค่ะ เรื่องที่เค้าเคยทำกับเรา มันมาเป็นภาพเลยนะคะ โดยเฉพาะเวลาพ่อเริ่มขึ้นเสียงหรือแสดงอาการไม่พอใจ เราจะเริ่มกลัว น้ำตาไหลแบบควบคุมไม่ค่อยได้เลยค่ะ

แล้วก็ถึงแม้ว่าช่วงหลัง ๆ พ่อเราจะไม่ได้ตีเราเพราะเราโตแล้ว แต่เวลาเราทำอะไรให้ไม่พอใจหรือพูดไม่เข้าหู ก็จะด่าทอ และขู่ทำร้ายเราตลอดเลยค่ะ แม่เราก็ช่วยนะคะบอกให้พ่อใจเย็น ๆ แต่ก็นะคะ มันไม่ได้ช่วยอะไรเลยค่ะ และแต่ยังไงก็ตามพ่อเราก็ทำแบบนี้กับแม่เช่นกันค่ะ เค้าชอบวางอำนาจเหนือคนอื่นและใช้คำพูดที่แบบรุนแรงกับแม่ทั้งต่อหน้าและลับหลังเรา  เราทำอะไรไม่ได้เลยค่ะ เราได้แค่นั่งเงียบ ๆ ทุกอย่างที่เราเล่ามาเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเรา และมันทำให้เรากลัวพ่อมาก ๆ ตอนนี้พิมพ์เราก็จะร้องไห้ค่ะ

เราอยากหายจากสิ่งที่เป็นอยู่ เราอยากสนิทกับพ่อบ้าง เราควรทำยังไงดีคะ