จากที่ได้ไปกระทู้นะคะ ตอนแรกเรากับเพื่อน (นามสมมติเอ) เราสนิทกันมากๆ ตอนม.3 ค่ะ จนเรียนจบกำลังขึ้นม.ปลาย เอเนี่ยเป็นคนที่ชอบศลป.เกาหลีมากๆ ถึงขั้นไม่อยากให้เขามีแฟนเลย เราก็เป็นห่วงเพราะเห็นว่าคนอื่นๆ กำลังมีประเด็นกับแฟนคลับประเภทนี้ เลยแชทไปเตือนแต่น่าจะใช้คำรุนแรงสำหรับเขา เอไม่คุยกับเราอีกเลยหลังจากนั้น ช่วงปิดเทอมห่างหายไปนานมากๆ จนเปิดเทอมมาเอไปสนิทกับอีกคนนึง (นามสมมติบี) เอติดบีมากค่ะ ตอนแรกเราก็งงว่าเกิดอะไรขึ้นจนรู้ว่านางโกรธที่เราเตือนวันนั้น เราก็เสียใจนะคะ พยายามง้อคืนดีตลอด แต่เหมือนว่าเขาไม่สนใจเลยค่ะ

พอหลังเกิดเหตุการณ์นี้ความรู้สึกเรากับเอไม่เหมือนเดิม เอมักชอบพูดจาแรงๆ ใส่เราตลอดค่ะ ทีเล่นทีจริงบ้าง แต่ที่แรงสุดๆ สำหรับเราเลยคือตอนอยู่ห้องสมุดเราปวดหัวหรืออะไรสักอย่าง เอพูดกับเราว่าให้ไปโดดตึกเลย เราเสียใจนะคะที่ได้ยินจากปากของเพื่อนสนิท แต่เราก็ทำเป็นไม่อะไร 3 ปีที่ผ่านมาจนจบม.ปลาย เราไม่ได้ความสนิทกลับมาเลยค่ะ เอติดบีมากๆ บางทีเราก็น้อยใจ มีวันนึงเราทำงานให้เอแต่เอกลับไปขอบคุณบี เราตกใจและเสียใจสุดๆเลย

แล้วหลังๆ มานี้บีเล่าให้ฟังว่า ตอนที่ทะเลาะกันใหม่ๆ เอเคยบอกว่าไม่มีเราก็อยู่ได้ค่ะ พอได้ยินคือทรุดเลย เราอยากรู้ว่าเราผิดร้ายแรงถึงขั้นตัดขาดเราไปเลยเหรอ ทำไมไม่ลองคุยกันดีๆ จะได้ปรับทำความเข้าใจ เวลาเราทะเลาะกับใครหนักๆ ไม่เคยคิดจะตัดใครออกไปเลยค่ะ จากตอนแรกเรามองเขาเป็นเพื่อนสนิท ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะมองเป็นเพื่อนได้อีกไหม เพราะมันหลายอย่างมากๆ ที่เอทำเราน้อยใจเสียใจ เวลาบีไม่มาเอก็พูดกับเราน้อยมากเลย มีแต่เราคอยชวนคุย หรือบางทีเอก็ชวนนะคะแต่นับนิ้วได้เลย อีกอย่างเอชอบด่าเราเยอะ รู้ว่าเล่นนะคะ แต่คนฟังมันเสียใจ เอด่าเราเยอะสุดในกลุ่มจริงๆ ค่ะ เราไม่ไหวเลย

ล่าสุดเอมาขอนอนคอนโดด้วย เหตุผลเพราะไม่มีห้องไหนปล่อยเช่า ทั้งๆ ที่เราก็บอกไปแล้วว่าให้รีบหา เพราะคอนโดนี้คนจองเยอะมากๆ แต่ก็ยังมีเวลาไปใช้ความสุข มาอีกทีตอนคอนโดเต็มแล้ว พอเราบอกลูกพี่ลูกน้องเรานอนแล้วขอนอนแค่ 2 คน นางก็โกรธเคือง บ่นๆ ลูกพี่ลูกน้องเราด้วย เราตัดสินใจยากมากว่าเราควรมองเขาเป็นเพื่อนแบบไหนดี เราเสียดายที่เคยสนิทกันม.3 คิดถึงช่วงนั้นมากๆ เราก็โทษตัวเองบางทีว่าถ้าไม่ไปเตือนเราคงเป็นเพื่อนกันใช่ไหม 😢