22 แล้ว พ่อแม่ยังไม่ปล่อย เวลาขับรถออกไปไหนมาไหน ก็พูดขัดเพราะเป็นห่วงกลัวเป็นอตร. เที่ยวทีก็พูดขัดว่าไม่ต้องอยากเที่ยวหรอก เดี๋ยวจบไปมีงานทำก็ได้เที่ยว เคยพูดว่าอยากหางานทำไปก่อน ก่อนเรียนจบ อยากหาปสก. ก็ห้าม มีหน้าที่เรียนก็เรียนไปก่อน จนเรารู้สึกว่าช่วงวัยรุ่นช่างว่างเปล่า มันควรได้ลองทำอะไรใหม่ๆ ออกไปใช้ชีวิตข้างนอก ได้เรียนรู้สังคม คน เวลาเจอปัญหาจะได้รู้ว่าต้องรับมือยังไง แบบโตพอที่จะตัดสินใจเองได้แล้ว มันส่งผลหลายๆอย่าง ขัดไปหมด แม้กระทั่งมีแฟน พูดไปสุดท้ายก็เหมือนเดิม

เห็นลูกๆ ครอบครัวอื่นได้ค้นหาตัวเองในวัยเท่าๆเรา มันยิ่งตอกย้ำว่าเรามีปมด้อยที่ล้าหลังตามไป

ควรแสดงออกยังไงให้พ่อแม่เข้าใจว่าเราโตพอที่จะทำอะไรได้ด้วยตัวเองบ้างคะ หรือควรเชื่อใจตัวเองดีกว่า

ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ✨