คือเราเเอบชอบเพื่อนอยู่คนนึงเพื่อนคนนั้นนิ่งมากเเบบไม่ค่อยสนใจใครเเต่พอเราอยู่ใก้ลเค้าเรารู้สึกอบอุ่นถึงเค้าจะปากหมาไปนิดเเต่เค้าก็เป็นเพื่อนที่ดีมากจริงๆพอเวลาเราไม่มีเพื่อนไปไหนมาไหนด้วยเค้าก็ดันเป็นคนที่คอยไปกับเราเราก็หวั่นไหวกับเค้าขึ้นเรื่อยๆมีเพื่อนบางคนชอบเเซวเรากับเพื่อนคนนั้นเรายอมรับว่าเราคิดเกินเพื่อนจริงเเต่เรากับเพื่อนคนนั้นต่างกันเกินไปเค้าทั้งหน้าตาหน้าเค้าหล่อจนสาวๆหลายคนอยากได้มาเป็นเเฟนต่างจากเราที่หน้าตาบ้านๆเราไม่กล้าที่จะพูดความในใจไปเรากลัวว่าถ้าเราพูดไปเรากับเค้าจะมองหน้ากันไม่ติดเราเลยเก็บไว้ในใจ พอเราอยากจะเลิกชอบเค้าก็เข้ามาทำให้เรารู้สึกดีเรารู้นะว่ามันเป็นไปไม่ได้มันก็คงเป็นเหมือน ปลาบนฟ้า กับ พระจันทร์ในน้ำ ที่เป็นไปไม่ได้
เราควรจัดการความรู้สึกของเรายังไงหรอคะที่จะไม่เสียเพื่อนที่ดีเเบบนี้ไปเเล้วเค้าก็รู้ว่าเราชอบเค้า??